#Bliski Wschód

Gdy państwa wokół Kurdystanu pogrążają się w barbarzyństwie, Kurdowie pozostają jedyną iskierką nadziei.

Mogła zostać szpieżką albo szychą w ONZ. Wybrała zawód komiczki, która śmiechem chce rozbroić bomby spadające na Gazę. Poznajcie Noam Shuster-Eliassi.

W świecie, w którym żywioły izraelski i palestyński są sobie wrogie, nie ma niczego bardziej znienawidzonego niż wizja miłości na przekór tej narracji.

Perspektywa wyścigu demograficznego jest bezduszna i przerażająca: w tym ujęciu ciała Izraelczyków i Palestyńczyków są pośrednio własnością narodu. Kobiety stają się głównie inkubatorami, mężczyźni – mięsem armatnim w niekończącej się wojnie.

Świat oburzał się, kiedy izraelscy deweloperzy i prawica przedstawiali projekty zbudowania luksusowych osiedli na ruinach Gazy. Dzisiaj to samo proponuje prezydent Stanów Zjednoczonych.

Izrael spróbuje opóźniać porozumienie z Hamasem tak długo, jak się da, i zerwie je, gdy znajdzie okazję, by obwinić Hamas o to samo.

Rozwiązaniem sytuacji w RPA nie były gwarancje bezpieczeństwa dla białych, a zniesienie apartheidu. Tak samo jest z Palestyną – mówi palestyński edukator Baha Hilo.

Izrael przyklaskuje fali opartego na interesach narodowych eurosceptycyzmu, by w ten sposób zagwarantować sobie niczym niezmąconą ekspansję na okupowanych terytoriach palestyńskich.

Hezbollah liże rany w Libanie po błyskawicznej wojnie z Izraelem, Syria została przejęta przez protureckie i dżihadystowskie milicje, a Iran boi się, że będzie następny. Co będzie dalej, zależy od Trumpa – mówi doktorka nauk o polityce Agnieszka Bryc.

Jesteśmy świadkami dezintegracji zachodniego świata.

Zanim trafią do Rosji – a potem na front w Ukrainie – młodzi Jemeńczycy słyszą, że dostaną 2,5 tys. dolarów miesięcznie plus 10 tys. dolarów premii, do tego szansę na rosyjskie obywatelstwo. To przyprawia o zawrót głowy.

Mamy wynikającą z badań pewność, że działania sił izraelskich w Strefie Gazy to najpoważniejsza ze zbrodni, jaką można popełnić wobec ludzkości – mówi Anna Błaszczak-Banasiak, dyrektorka Amnesty International w Polsce.

W ostatnim tygodniu mogliśmy obserwować pogardę dla prawa międzynarodowego, która pojawiła się natychmiast, kiedy to po raz pierwszy sięgnęło po zachodniego sojusznika.

To już trzecia w Iraku próba wprowadzenia zapisów zezwalających na śluby dziewięciolatek z dorosłymi mężczyznami.

Standardowa interpretacja sztuczek magicznych wskazuje, że co do zasady opierają się one na przynajmniej dwóch różnych strategiach i łączą je tak, by uzyskać pożądany efekt – Rosja postępuje tak samo.

W Gazie i w Libanie Izrael działa „w obronie własnej”. Wiele zależy jednak od tego, jak definiuje się „własność”.

Jak długo świat ma czekać, aż Międzynarodowy Trybunał Karny przeciwstawi się zbrodniom Izraela na ludności palestyńskiej?

Wojna Izraela odwraca uwagę od Ukrainy, zmusza USA do dywersyfikacji pomocy, a Chinom daje okazję do rozwinięcia swoich wpływów na Bliskim Wschodzie.

Zarówno w sprawie Dreyfusa, jak i Steigera, ofiarą padł Żyd – tylko dlatego, że był Żydem. W jednym i drugim przypadku funkcjonariusze państwa wiedzieli, że winny był kto inny, a mimo to parli do zbrodni sądowej – mówi Grzegorz Gauden, autor książki „Polska sprawa Dreyfusa. Kto próbował zabić prezydenta?”.

Atak Izraela z użyciem pagerów wyczerpuje znamiona terroryzmu.

Tunezja znajduje się na drodze do całkowitego pogrzebania zdobyczy Arabskiej Wiosny. Algieria zaś pokazała, że nawet ukartowane głosowanie może zakończyć się wpadką obozu rządzącego.

W naszym regionie żyjemy w stanie ciągłej przemocy i jesteśmy dość tolerancyjni wobec śmierci i niesprawiedliwości – mówi izraelska aktywistka Maayan Snapir.

Talibowie traktują kobiety tak surowo, że mówi się o płciowym apartheidzie – a teraz afgańscy talibowie jeszcze bardziej zaostrzyli prawo.

Działania Hutich są przemyślane i dobrze zaplanowane. Oni mają swoją wizję i czas. Nic nie muszą i przed nikim nie odpowiadają.

Izrael oraz Hamas z Iranem, a także brytyjscy, antyimigranccy rasiści i fanatycy muzułmańscy, grają w tę samą grę: grę w wojnę totalną.

Istnieją poważne obawy dotyczące potencjalnej rozszerzonej wojny na Bliskim Wschodzie, wynikającej z istniejących konfliktów Izraela z Hamasem i Hezbollahem, ale wojna – i to na dużą skalę – już się toczy.

Każdemu, kto dziś nawołuje do bojkotu naukowców z Izraela, polecam mały eksperyment. Spróbujcie przez chwilę pomyśleć, jak czują się ludzie, których chcecie izolować.

Warunki w Sde Teiman nie od dziś są krytykowane przez organizacje na rzecz praw człowieka, które alarmują o licznych przypadkach tortur i zaniedbań medycznych, jakich doświadczają palestyńscy więźniowie.

Powstanie rozpoczęte w 1936 zostało krwawo stłumione przez Brytyjczyków. Uświadomiło im ono, że podziału Palestyny nie przeprowadzi się inaczej, niż siłą

Opinia doradcza MTS z 19 lipca 2024 roku jest kolejnym znakiem konsensusu międzynarodowego co do statusu okupowanych terytoriów palestyńskich.

Tekst Jakuba Woroncowa wpisuje się w narrację mającą wzbudzić lęk czytelników przed rzekomo rodzącym się ekstremizmem wobec społeczności żydowskiej.

Wraz z przejęciem przez Węgry rotacyjnej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej perspektywa podjęcia skoordynowanych działań w celu rewizji Umowy Asocjacyjnej z Izraelem oddala się.

Choć logika podpowiada, że Armenia powinna szukać gwarancji bezpieczeństwa na Wschodzie, a z Zachodem rozwijać współpracę w obszarze gospodarki, to kraj wciąż pozostaje w skonstruowanej przez Rosję unii gospodarczej.

„Pokój z widokiem na wojnę”, gdyby się ukazał na przełomie lat 80.–90., stanowiłby skuteczną odtrutkę na pochodzącą z Moskwy antyizraelską propagandę. Ponad 30 lat później łatwiej dostrzec, że za jego wartką narracją kryje się wadliwy mechanizm interpretacyjny.

Nienawiść nie wynika z takich lub innych działań realnych Żydów. Antysemita widzi raczej w żydowskości przyczynę zła, bo jest antysemitą. Wyciąga z obserwacji to, co sam w nią włożył.

Media skupiają się na propalestyńskich demonstracjach na Zachodzie. Tymczasem gniew może zacząć wrzeć w Afryce Północnej i Azji Zachodniej.

Władze Niemiec uznały Janisa Warufakisa za zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego. Nie chcą wyjaśnić dlaczego.

Dla organizującej Eurowizję EBU sama chęć mordowania Palestynek nie jest problemem, póki nadawca jest niezależny – choćby pozornie – od rządu.

Każde działanie „poza i ponad kwestiami humanitarnymi” karmi zbrodniczych tyranów.

Spora część polityków i wojskowych w USA i w Izraelu uważa, że właśnie nadarza się okazja, by zniszczyć irański program nuklearny.

Dlaczego ostrzelanie konwoju humanitarnego i śmierć Damiana Sobola sprawiły, że o sytuacji cywili w Strefie Gazy zaczęto mówić głośniej?

Gdyby AKP Erdoğana nie kontrolowała większości mediów, sądownictwa i kluczowych instytucji państwowych, pewnie zapłaciłaby za swoje błędy znacznie wyższą cenę przy urnach – mówi Adam Balcer, dyrektor programowy Kolegium Europy Wschodniej.

Każdy mieszkaniec Gazy tak długo, jak żyje, będzie pragnął zemsty. To naturalna potrzeba względem państwa, które zabiło twoją rodzinę, zniszczyło całe twoje życie – mówi Zachary Foster, historyk żydowskiego pochodzenia z Uniwersytetu Princeton.

Diuna nie miała być oczywiście historią nawiązującą do trwającego ludobójstwa w Palestynie, ale moment premiery nie pozwala pozbyć się natrętnych skojarzeń.

Podczas wojny kobiety i dziewczęta stają się ofiarami agresji, bojowniczkami, aktywistkami, uchodźczyniami i samotnymi matkami.

Być może najbardziej wymownym i dojmującym obrazem domniemanego izraelskiego „kulturocydu” w Gazie jest to, co pozostało z jej najsłynniejszego meczetu.

To szczyt dehumanizacji, że Palestyńczycy muszą publikować na Instagramie zdjęcia swoich martwych dzieci, aby Zachód uwierzył w ich cierpienie.

Cokolwiek orzeknie trybunał w Hadze, postawienie Izraela przed sądem może oznaczać koniec bezkarności, z jaką ten kraj od dawna łamie prawo międzynarodowe.

Coraz bardziej negatywny stosunek do Zachodu w świecie arabskim wpływa na ocenę działań Hutich, a zatem i potencjalne zaangażowanie w walkę z tą bojówką. Blokada Kanału Sueskiego nie jest nikomu na rękę, a mimo to działania Hutich nie zostają potępione.

Dlaczego Państwo Islamskie dokonało zamachu na obywateli Iranu w momencie, gdy ten pozostaje jednym z dwóch państw świata islamskiego otwarcie i zbrojnie wspierających Hamas?

Izrael chce, by świat lepiej zrozumiał tragedię 7 października. W kontekście szumu informacyjnego i doniesień dotyczących m.in. zamachu terrorystycznego w Jerozolimie edukowanie przez projekcje dla wybranych może okazać się niewystarczające.

Kryzys spowodowany niedoborami wody w Azji Mniejszej może wywołać erupcje przemocy. Pytanie tylko kiedy.

Rozmowa z Michaelem Sfardem, prawnikiem, który reprezentował izraelskie i palestyńskie organizacje, ruchy i aktywistów zajmujących się prawami człowieka i pokoju.

Pierwsza zasada dociekań dotyczących historycznego kontekstu toczącej się w Gazie wojny to: żadnych tabu.

Skoro obiecywanego w Oslo rozwiązania dwupaństwowego wciąż nie udało się wprowadzić w życie, nasuwa się pytanie – czy są inne możliwości rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego?

Walka o prawa ludności palestyńskiej nie jest sprzeczna ze zwalczaniem antysemityzmu. Przeciwnie: to jedna i ta sama walka.

Nowa wojna w Strefie Gazy wywołała geopolityczny kryzys, którego następstwa mogą sięgać dalej niż wojna w Ukrainie.

Poparcie dla Palestyny i niezgoda na wieloletnią politykę Izraela zaczynają się dopiero na lewo od Berniego Sandersa i Elizabeth Warren, jedynych progresywnych senatorów w liczącej stu członków wyższej Izbie Kongresu.

Wstrząśnięci atakiem Hamasu ludzie pytają czasem, gdzie jest palestyński Gandhi. Są tacy. Wielu z nich Izrael zamknął w więzieniu.

Oficjalne stanowisko Ukrainy dyktują pragmatyczne względy dyplomacji. Ale społeczeństwo obywatelskie nie musi milczeć wraz ze swoim rządem.

Liczne media na świecie zmieniały swoje nagłówki, zależnie od informacji od weryfikatorów i służb, choć niektóre twardo stoją przy wersji, że to właśnie izraelska rakieta spadła na szpital. Trudno będzie dojść do prawdy bez niezależnego śledztwa.

Nie ulegajmy szantażowi, że ktoś, kto popiera Palestyńczyków, tym samym jest antysemitą, a kto sprzeciwia się antysemityzmowi, musi popierać Izrael.

Jakub Katulski tłumaczy, skąd wzięła się organizacja odpowiedzialna za atak na Izrael, kto ją finansuje, kto nią dowodzi i jaki jest stosunek Palestyńczyków do jej działalności.

Sobotni atak na pewno ukatrupił porozumienie, które było politycznym zagrożeniem i dla Hamasu, i dla jego politycznego mocodawcy, czyli Iranu – mówi Konstanty Gebert.

Z jakiegoś powodu jesteśmy świadkami wzmożonych wyrazów solidarności z Palestyńczykami nie w kontekście prowadzonych przez nich walk społecznych, lecz aktu terroru.

5 paradoksów Michaela Handla pozwala zrozumieć, dlaczego wywiad izraelski nie dostrzegł tego, co każdy czytelnik dostrzeże gołym okiem: że wojna była przygotowana, nieuchronna i miała nastąpić niebawem.

Niedowiedzione twierdzenie, że za atakiem Hamasu stoi Rosja, ma jeden cel: skompromitować walkę Palestyńczyków z okupacją.

Niewykluczone, że izraelscy wojskowi postawią na operację mającą na celu odbicie zakładników. Czy będzie to oznaczało, że zaryzykują również próbę rozbicia Hamasu, być może przy zapowiadanym wsparciu militarnym otrzymanym od Stanów Zjednoczonych?

Minął rok od wybuchu protestów po śmierci Mahsy Żiny Amini. Czy w Iranie coś się zmieniło?

W obecnej sytuacji politycznej może się okazać, że Netanjahu jest na tyle zależny od sił religijnych, że bez nich nie będzie w stanie rządzić krajem. Wówczas skręt rządu Izraela w prawo będzie jeszcze bardziej radykalny.

Czy jeśli w Polsce jest jakiś problem, musimy natychmiast wskazać, że ekstremum tego problemu jest gdzieś na Wschodzie?

Dla migranta czekającego na dobrą pogodę, by powiosłować do Hiszpanii, morze to Europa, a więc wolność, ucieczka, uśmiech losu.

Lata mijają, problemy kraju narastają, ale Erdoğan cały czas może liczyć na pomoc skutecznej machiny propagandowej – obejmuje ona zmonopolizowane przez AKP instytucje publiczne oraz większość mediów.

Masowe protesty w Iranie wygasły, ale wiele Iranek nie zamierza już nosić hidżabu.

Po powstrzymaniu demokratyzacji Sudanu siły dowodzone przez dwóch generałów zwróciły się przeciw sobie. Dla kraju doświadczonego krwawymi wojnami domowymi, gdzie jedna trzecia ludności jest zależna od pomocy międzynarodowych programów żywnościowych, to zapowiedź kolejnej katastrofy.

Najmocniej kształtują nas te rzeczy, których chcielibyśmy uniknąć. Większość osób z mojego politycznego pokolenia wolałaby, żeby wojny w Iraku nie było. Ale jednak się zdarzyła.

Rozmowa z Miładą Jędrysik, która jako korespondentka wojenna „Gazety Wyborczej” spędziła w Iraku pierwsze tygodnie po amerykańskiej inwazji w 2003 roku.

Nawet jeśli wszystko odbyło się zgodnie z prawem, intuicyjnie czujemy, że coś jest nie tak. Warto zaufać tej intuicji.

Powrót Netanjahu do władzy miał być gwarancją politycznego spokoju. Już nie jest.

Tragiczna śmierć Alirezy Akbariego, byłego irańskiego polityka z brytyjskim paszportem, dobrze ukazuje, co władze Iranu próbują osiągnąć, stosując najbardziej radykalne środki.

Spośród licznych wydarzeń na Bliskim Wschodzie wybrałem te, które będą miały znaczący wpływ na najbliższe miesiące czy nawet lata, zarówno w polityce regionalnej, jak i relacjach z Europą i Ameryką.

Kibic wbiegł na boisko podczas jednego z meczów, trzymając w ręce tęczową flagę, a na koszulce prezentując hasła wspierające Ukrainę oraz irańskie kobiety.

Kiedy kilka lat temu skandal korupcyjny w FIFA nie schodził z czołówek, korporacyjni partnerzy organizacji publicznie naciskali na Seppa Blattera, domagając się jego ustąpienia ze stanowiska prezesa. Tysiące martwych pracowników i prześladowania mniejszości seksualnych już ich tak nie bolą.

Nowy rząd może zrealizować odkładane przez lata radykalne postulaty kosztem napięć dyplomatycznych z Zachodem i państwami arabskimi. Czy jednak przejmują się tym Izraelczycy, których kraj zwyczajnie staje się coraz bardziej nacjonalistyczny i prawicowy?

Irańska władza komunikuje się ze swoimi obywatelami za pośrednictwem portali, które są oficjalne zakazane, w czasach, kiedy internet jest wyłączony lub ograniczony.

Izraelczycy są wyraźnie zmęczeni tą przeciągającą się kampanią. Szli do urn piąty raz w ciągu czterech lat i większość z nich chciałaby uniknąć kolejnego głosowania.

Ali Chamenei może być ostatnim ajatollahem, którego władza jest uznawana w Iranie.

Protesty w Iranie nie ustają. Skumulowały się w nich wszystkie dotychczasowe frustracje i niemoc ludzi wobec władzy.

Zamordowanie Żiny Amini przelało czarę goryczy. Wybuchły masowe protesty. Czy policja obyczajowa nadal będzie terroryzować Iranki?

W dwóch pokrytych lustrami budowlach, wysokich na 500 metrów i długich na 170 kilometrów, ma zamieszkać 9 milionów ludzi.

Istnieje ważny związek między przyzwoleniem na rosyjskie zbrodnie w Syrii a arogancją, z jaką Rosja pomaszerowała potem na Ukrainę – mówi syryjsko-brytyjski dziennikarz, Robin Yassin-Kassab.

Dlaczego „Szatańskie wersety”, czwarta powieść Salmana Rushdiego, okazała się aż tak kontrowersyjna? Tłem dla skandalu związanego z jej wydaniem była rywalizacja Iranu i Arabii Saudyjskiej o miano centrum świata islamu.

To, że kobiety nie mogły nosić hidżabu, w praktyce oznaczało, że wiele z nich po prostu… nie wychodziło z domu. Z iranistą Piotrem Bachtinem rozmawia Karolina Cieślik-Jakubiak.

Niezależnie od tego, czy chodzi o reżim Putina, Alijewa czy saudyjskich monarchów, państwa autorytarne nie będą naszymi wiarygodnymi partnerami.

Druga walka Ołeksandra Usyka z Anthonym Joshuą będzie w najbliższych tygodniach przedmiotem burzliwych dyskusji, zarówno ulicznych, jak i akademickich.

Przy okazji targów o przyjęcie Finlandii i Szwecji do NATO Turcja zadbała o to, by stać się ważna dla Sojuszu. Czy na tyle, żeby Zachód nie sprzeciwiał się tureckiej ekspansji w północnej Syrii?

Najbardziej jednak niepokojąca jest sprawa ekstradycji. Jaką cenę zapłacą Kurdowie za rozszerzenie NATO? Komentarz Konstantego Geberta.

Bałaganu panującego dziś w Syrii nie da się nazwać stabilnym państwem, ale Baszar al-Asad w najbliższym czasie może liczyć na coraz cieplejsze przyjęcie wśród arabskich sąsiadów.

Wszyscy będą musieli pójść na pewne kompromisy, co może ocierać się także o korupcję polityczną.

Śmierć Szirin Abu Akleh stanie się z pewnością dla Palestyńczyków kolejnym symbolem walki z izraelską opresją.

Reputacja jedynego kraju, który zyskał na Arabskiej Wiośnie, zaczyna tracić na aktualności. Nie zmieniła tego nawet pierwsza w świecie arabskim kobieta na stanowisku premiera.

Po czyjej stronie wojny w Ukrainie jest Iran i jakie stoją za tym motywacje, opowiada orientalista Marcin Krzyżanowski.

Jak to zwykle bywa na naszym niesprawiedliwym i nieprzyjaznym zwykłemu człowiekowi świecie, na kryzysie żywnościowym stracą głównie najubożsi. Z powodu wzrostu cen i niedoborów produkcji rolnej liczba osób niedożywionych wzrośnie w najczarniejszym scenariuszu o ponad 13 mln ludzi.

Arabia Saudyjska mogłaby pomóc Zachodowi w walce z Putinem i rosnącymi cenami ropy, ale relacje monarchii ze Stanami Zjednoczonymi uległy znacznemu pogorszeniu.

Wraz z przedłużającym się konfliktem w Jemenie trwa najgorszy kryzys humanitarny współczesnego świata.

Jeśli nie będę wykształcona, każdy będzie mógł robić ze mną, co chce – mówi 15-letnia Mehdija. Z Kabulu pisze Jagoda Grondecka.

Aleksander Łukaszenka obnażył podwójne oblicze europejskiej polityki migracyjnej. Wpisane są w nią wzajemnie wykluczające się cele – wzmacnianie „twierdzy Europa” i jednoczesna ochrona praw człowieka.

Znaczna część uchodźców ucieka z krajów, gdzie trwają konflikty zbrojne. Nie przypadkiem są to te same kraje, do których Unia eksportuje broń.

Odmowa jakiejkolwiek pomocy finansowej dla Afganistanu jest nieodpowiedzialna i nieludzka.

Rozmowa z Adamem Balcerem.

Ukrywanie wielomiliardowych majątków razi zawsze, ale szczególnie tam, gdzie nawarstwiają się kryzysy i większość mieszkańców żyje w skrajnej biedzie.

Liban to dziś państwo upadłe, które zmaga się z jednym z najpoważniejszych współczesnych kryzysów humanitarnych.

Lekcja, jaka płynie z ostatnich 20 lat, ma być gorzka: musimy się bronić, bo świat jest przeciwko nam i nie ma zamiaru się zmieniać. Zachodni liberałowie wyszli z tego osłabieni i zalęknieni.

Żadne państwo, nawet tak potężne jak USA, nie potrafi sterować procesami społecznymi i politycznymi w innym państwie, a już na pewno nie potrafi utrzymać nad nimi kontroli.

Oczywiście, że Afganki są w niebezpieczeństwie i potrzebują pomocy, ale to nie islamu się boją – mówi Monika Ben Mrad, ekspertka od psychologii religii na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Klęska USA w Afganistanie to symboliczny koniec neoliberalizmu i początek dominacji nowego systemu – kapitalizmu autorytarnego.

Zachód musi dążyć do nawiązania relacji z rządem talibów, a nie do izolowania Afganistanu lub zagłodzenia jego mieszkańców.

Wysyłanie wojsk nigdy niczego nie rozwiązuje. Kiedy imperialiści i wojenni podżegacze twierdzą, że zależy im na prawach kobiet – nie wierzcie im.

Wojsko afgańskie nie rozpierzchło się pod presją przeciwnika, to nie była klęska wojskowa, ani paniczny odwrót. Ja widziałem żołnierzy tej armii w działaniu. Nie kupuję opowieści, że morale padło, że była korupcja – mówi były ambasador Polski w Afganistanie Piotr Łukasiewicz.

Niezależnie od tego, jak potoczą się wypadki w Afganistanie, ryzyko buntu młodych mężczyzn bez żadnych życiowych perspektyw będzie tylko rosnąć.

Zagrożenia, przed jakimi stają właśnie dziewczęta i kobiety, znacząco wykraczają poza kwestię ubioru.

Media w USA obarczają winą za porażkę niereformowalną korupcję w Afganistanie. Ten brak samoświadomości jest wstrząsający.

Z Ludwiką Włodek rozmawia Michał Sutowski.

Amerykańskie zabawy w globalnego policjanta, sędziego i pracownika resocjalizacji w jednym nie przyniosły światu pokoju i dobrobytu, były za to często źródłem cierpienia i chaosu, który rozlewał się daleko poza sam obszar teatru wojennego.

Polska niewiele może zrobić, by uratować Afganistan przed katastrofą rządów talibów. To wszystko nie oznacza jednak, że Polska ma dziś obojętnie patrzeć na to, co dzieje się w Afganistanie. Jesteśmy winni pomoc ofiarom tej wojny.

Data wycofania wojsk amerykańskich z Afganistanu nie ma nic wspólnego z samym Afganistanem. Podobnie jak atak na ten kraj w 2001 roku, to wycofanie rozumiane jest najwyraźniej jako „gest” i prezent. Nie dla Afgańczyków, ale dla amerykańskiej opinii publicznej.

Demokracja na zachodnią modłę zawiodła Irak: przyniosła gospodarczą katastrofę, niewydolne rządy i więcej cierpienia ciężko doświadczonemu przez los społeczeństwu.

Donald Rumsfeld nigdy nie przyznał się do błędów. Do końca swoich dni pozostał nieskruszonym orędownikiem wojny i amerykańskiego imperium.

Państwo tureckie uczyniło z wód Eufratu broń – z pełną świadomością, że odcinanie dostępu do wody jest zbrodnią wojenną.

Prezydent Ebrahim Ra’isi raczej nie jest ideologiem ani fanatykiem. Dał się za to poznać jako wierny i krwawy wykonawca rozkazów irańskiego reżimu.

Gaza to wielkie więzienie pod gołym niebem. To musi się skończyć – mówi Jeremy Corbyn.

Były prezydent USA został malarzem. Występuje w telewizji z okazji wydania nowego albumu. I nikt ani słowem nie wspomina o ofiarach jego wojen.

Na razie nic nie wskazuje na to, że dojdzie do szybkiej deeskalacji konfliktu.

Jak będzie wyglądać kryzys klimatyczny? Może tak jak w wyniszczonym suszą Afganistanie, gdzie 13 milionów ludzi nie zjada nawet jednego posiłku dziennie.

Gwałtowny wzrost nierówności w czasie pandemii napędza zbrojnym ugrupowaniom islamistycznym nowych rekrutów. „Wojna z terrorem” długo jeszcze się nie skończy.

Kinga Dunin czyta „Osła Mesjasza” Włodka Goldkorna, „Dzieci Getta. Mam na imię Adam” Iljasa Churiego i „Pogrzebaną. Życie, śmierć i rewolucja w Egipcie” Petera Hesslera.

80 proc. Afgańczyków powyżej 18. roku życia ma jakąś formę niepełnosprawności – fizycznej lub psychicznej.

Rozmowa z drem Piotrem Łukasiewiczem, ekspertem ds. obrony i byłym ambasadorem RP w Afganistanie.

Prezydent republikanin bombarduje, bo tak. Prezydent demokrata bombarduje z bólem serca, z konieczności i w samoobronie.

Od pozorowanych reform po brutalne represje, bilans Arabskiej Wiosny po 10 latach wygląda ponuro. Ale nierozwiązany konflikt musi powrócić.

W wybuchach bomb albo od strzału w głowę giną aktywistki, sędziowie, dziennikarki i urzędnicy. To nie przypadkowy terror – to egzekucje.

Talibowie chcą znów rządzić Afganistanem. Na razie negocjują, ale zaczęli już strzelać. Z Kabulu pisze Jagoda Grondecka.

Talibowie pozwolą kobietom głosować – ale nie nad tym, czy muszą wciąż nosić burki. Jagoda Grondecka pisze z Afganistanu.

Burhan nie umie czytać ani pisać, ale żeby ocalić pamięć, buduje ze styropianu makiety zabytków zburzonych przez ISIS w Kurdystanie.

Michał Sutowski rozmawia z Adamem Balcerem.

Na Kaukazie Południowym trwa wojna o terytorium Górskiego Karabachu. Jest to największa eskalacja tego konfliktu od blisko 30 lat. Oto co trzeba wiedzieć o tym konflikcie.

Bejrut to perła Bliskiego Wschodu, ale także ofiara walki o władzę, która stanęła na drodze pokojowi.

Tragedia w Bejrucie jest zarówno symbolem olbrzymich zaniedbań, jak i słabości całego libańskiego systemu państwowego.

Zapowiadana aneksja Zachodniego Brzegu zamyka drogę do rozwiązania dwupaństwowego i do pokoju. Korespondencja Jagody Grondeckiej.

Aneksja Zachodniego Brzegu trwale uniemożliwiłaby powstanie niepodległego państwa palestyńskiego. Dlaczego Izrael akurat teraz decyduje się na taki krok?

Unia protestuje, ale nie ma sprecyzowanego planu na wypadek, jeśli Izrael zgodnie z planem dokona aneksji Zachodniego Brzegu.

Netanjahu wyczuł Gantza, który wychował się w rodzinie ocalałych z Holocaustu. Przekonał go, że to właśnie on jest dziś osobą, która może ocalić państwo izraelskie

Zważywszy na rozmiłowanie dżihadystów w praktykach wątpliwych sanitarnie (jak publiczne pozbawianie ludzi kończyn czy głowy), ich zalecenia są zaskakująco rozsądne.

Z Patrycją Sasnal rozmawia Michał Sutowski.

Władze Iranu nie przewidują kwarantanny, imamowie wzywają wiernych, by licznie odwiedzali meczety, a wiarygodność reżimu spadła niemal do zera.

Po zabiciu generała Sulejmaniego interesy USA mają się gorzej co najmniej na czterech frontach – Michał Sutowski rozmawia z Patrycją Sasnal.

Dlaczego Stany Zjednoczone tak „uwzięły się na Iran? Jeffrey Sachs przypomina ostatnie 70 lat historii.

Po ataku na bazy wojskowe w Iraku Teheran może szykować dotkliwszą odpowiedź – jak ujął to dowódca Korpusu Strażników Rewolucji: w innym miejscu, w innym terminie.

2019 był rokiem globalnej fali protestów. Jan Rojewski wybrał i przypomina pięć z nich.

Afganistan jest zupełnie nieprzewidywalny. Nigdy nie wiesz, co się tutaj wydarzy. Trzeba być szalonym, żeby żyć w tym kraju, ale to jak narkotyk – reportaż Jagody Grondeckiej.

Z Konstantym Gebertem rozmawia Michał Sutowski.

Polskim dziennikarzom chyba nikt nie powiedział, że Kurdów także można krytykować.

Maleńki Liban ma sześć milionów mieszkańców – i półtora miliona uchodźców z Syrii.

Trzymam w ręku jedyną pełnoprawną opowieść uchodźcy wydaną po polsku po 2015 roku, co powinno wzbudzić niejaką sensację.

Amir był ranny i stracił sporo krwi. Skoro miał umrzeć, chciał zabrać ze sobą jak najwięcej wrogów.

Mieszkańcy Rakki mówili mi ostatnio: nie wiesz, co się wydarzy, wyjdziesz na ulicę i może cię już nie być – mówi Paweł Pieniążek, autor książki „Po kalifacie. Nowa wojna w Syrii”.

Po co nam Kodeks postępowania Unii Europejskiej w sprawie wywozu broni, skoro jest on bezceremonialnie ignorowany?

„Nadal nie wiemy, komu postawiono zarzuty, o jakie czyny oskarża się te osoby, ani którym z nich grozi wyrok śmierci”.

Męczennik umiera dla większej sprawy, ofiara – z powodu większej siły. A jak umarł Mohammad Mursi?

Polityka „maksymalnej presji”, która miała rzucić Iran na kolana, nie przynosi rezultatów. Chyba, że jej prawdziwym celem jest sprowokowanie otwartego konfliktu.

Dotychczasowe strategie militarne i antyterrorystyczne zawodzą w starciu z dżihadyzmem 2.0 – transnarodowym, wirtualnym, domowej roboty.

Urodziła się w Somalii, wychowała w Minnesocie. Nosi hidżab, mówi z akcentem i walczy o prawa kobiet. Nie może kandydować do Białego Domu, ale mogła zostać kongresmenką.

Użycie min lądowych i improwizowanych ładunków wybuchowych rośnie w alarmującym tempie, a co za tym idzie – rośnie liczba rannych i śmiertelnych ofiar ich wybuchów.

Co zbrodnie legendy Navy SEALs Edwarda Gallaghera mówią o amerykańskich wojnach?

Najpierw George W. Bush, po nim Barack Obama, a teraz Donald Trump – każdy kolejny prezydent przybliża Amerykę do zbrojnego starcia z Iranem.

Pamiętacie antykolonialne graffiti wstawione na planie serialu „Homeland” bez wiedzy producentów? Przerobiono je na towar i wystawiono na sprzedaż.

Państwo Islamskie nie zostało „praktycznie pokonane”. Aktywowało się na głębokich tyłach i przeprowadza zuchwałe zamachy w miejscach, które uchodziły dotąd za spokojne.

Pokój jest możliwy, o ile amerykański establishment raz w życiu przyzna, że zabiegi dyplomatyczne są roztropniejszym wyjściem niż wojna.

Kobiety w czasie konfliktu doświadczają przemocy seksualnej z powodu swojej płci, a w drugiej kolejności, z powodu przynależności narodowej.

Kto zabija dziennikarza, nie ryzykuje wiele. W dziewięciu przypadkach na dziesięć sprawcy zamordowania dziennikarzy nie zostają ukarani.

Prawicowcy z wypiekami na twarzy słuchają o rywalizacji wiodących sił, snują rozważania o zakulisowych spiskach i przypominają, że ludzkością zawsze będą rządzić odwieczne prawidła, które mają naturalny charakter.

Na szkoły i szpitale w Jemenie wciąż spadają bomby Made in USA.

Cokolwiek robi Arabia Saudyjska, robi to między innymi za nasze pieniądze.

Nikt nie zaciera śladów zbrodni tak skutecznie jak politycy.

Państwa, które brutalnie łamią wolność prasy, to najbliżsi sojusznicy USA. Czy ktoś się upomni o zamordowanego dziennikarza?

Już dziś Strefa Gazy właściwie nie nadaje się do zamieszkania przez ludzi.

W ciężko doświadczonym Libanie wyborcy stawiają na stabilizację, nie na demokratyczne rewolucje.

Okazało się, że podobnie jak Michael Corleone nie może uwolnić się od swojej przeszłości, tak Ameryka jest skazana na powrót na Bliski Wschód i ponowną próbę grania roli gwaranta stabilności i impulsu do zmiany.

Do dziś zmagamy się z niedokończonym demontażem imperium otomańskiego. Konstanty Gebert w rozmowie z Michałem Sutowskim naświetla aktualną sytuację na Bliskim Wschodzie.

Pokoju z tego nie będzie. A wojna? Marta Tycner rozmawia z Alą Qandil.

92,7 proc. uczestników referendum w Kurdystanie opowiedziało się za niepodległością.

Pomoc zagraniczna stanowi 1% budżetu USA i nie bez powodu dotychczas była jedną z niewielu rzeczy, o którą Demokraci i Republikanie nie darli kotów.

Dlaczego jednak Ameryka i świat nie świętuje tego zwycięstwa, a na jedynkach gazet nie czytamy tryumfalistycznych nagłówków, jak na początku dekady, gdy ogłoszono śmierć Bin-Ladena?

Wydawałoby się, że kryzys w rejonie Zatoki Perskiej powinien doprowadzić do wzrostu ceny ropy. Tymczasem ropa w połowie czerwca była najtańsza od ponad dziesięciu miesięcy.

Arabia Saudyjska może poczuła się pewniej po wizycie Donalda Trumpa – mówi profesor Katarzyna Górak-Sosnowska z SGH.

W krótkiej perspektywie przemoc jest bardzo satysfakcjonująca, zwłaszcza gdy utrzymujesz tak potężną armię jak Stany Zjednoczone. Rozmowa z Benem Fountainem, autorem głośnej powieści „Długi marsz w połowie meczu”.

I czy Polska ma jakikolwiek wpływ na taktykę stosowaną przez koalicję pod wodzą Trumpa?

Analiza Instytutu Studiów Zaawansowanych

Dla wielu przymusowe wysiedlenia stanowiły akt dziejowej sprawiedliwości. Zachłanne mniejszości etniczne winny ustąpić miejsca prawdziwym patriotom.

Na karku – sześćdziesiąt osiem lat. Na głowie – rzędy drobnych warkoczyków, uplecionych przy samej skórze. Po chwili zauważam także T-shirt. Heavy metal?

Zapytana o strategię walki z antysemityzmem, dr Helena Datner z Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie mówi: „protestować, pisać, badać”.

Nie poprą ani wojska, ani islamistów. Oddali ulice fanatycznym zwolennikom Erdogana.

Bez demokratycznego pluralizmu Turcja pogrążyć się może w wojnie domowej.

Dla nas może się to wydawać zwariowaną teorią spiskową, ale dla samych Turków sprawy nie są oczywiste.

Raport o wojnie sprzed lat jest druzgocący dla premiera Wielkiej Brytanii. Kiedy my rozliczymy polskich polityków?

O rządach tak zwanego Państwa Islamskiego opowiadają Irakijczycy, którzy stamtąd uciekli.

Odbicie drugiego największego miasta w Iraku jest kwestią w równym stopniu militarną, co polityczną.

– Najlepszy z nich był Kurusz. Afganistan był nasz, Tadżykistan był nasz…

Po śmierci Chomeiniego, który deklarował pogardę dla staroperskiego dziedzictwa, nawiązania do zorastrianizmu pojawiają się tu częściej.

Czy sytuacja, w której robotnicy przy taśmie znają na pamięć Mickiewicza, nie była marzeniem utopijnej lewicy?

Onel musiał uciec z domu dwadzieścia miesięcy temu i nie wie, czy do niego kiedyś wróci. Miał wówczas dwadzieścia jeden lat.

Dla wielu mieszkańców krajów arabskich istnienie demonów jest niemal jak istnienie pór roku.

– Dlaczego Amer przeżył? – zagabuje mnie sześćdziesięcioletnia ciotka chłopaka, która w masakrze straciła męża. – Nie wiem.

Na czym polega antyliberalny zwrot Erdoğana, opowiada Kıvanç Eliaçık, działacz i publicysta.

Nasza filozofia zawarta jest w haśle „berxwedan jiyane”: życie przejawia się w stawianiu oporu.

Jak żyć w miejscu, w którym żyć się nie chce? Są dwa rozwiązania. Jedno to haszysz, drugie to rap.

Istnienie ISIS nie wszystkim przeszkadza tak samo.

Dlaczego u Camusa słowo „Arab” pada 25 razy, a imię zamordowanego ani razu?

Boję się, ale bardziej jako Europejczyk niż jako Żyd.

W imię ratowania honoru nawet drobnostka może przekształcić się w mini wojnę.

Jak kolonializm odbija się Zachodowi czkawką.

Nie można zniszczyć całego państwa i powiedzieć: „teraz jesteście wolni, róbcie, co chcecie”!

Nie warto oceniać tunezyjskiej transformacji przez pryzmat zamachów.

Partia prezydenta Erdoğana grała o wszystko – wygrała głosowanie, lecz przegrała większość.

Historia Zakieh to jedna z nielicznych historii sukcesu, jakie usłyszałam w Palestynie.

Jest taki dom w Betlejem, w którego kuchni zawsze coś się gotuje.

Nie przestaję nagłaśniać wszystkich zbrodni w Syrii. Tyle mogę zrobić.

Dlaczego nie mówi się już o zderzeniu cywilizacji, tylko napięciu między centrum a ekstremizmem?

Business is business. Znalazły się firmy pomagające Assadowi łamać zabezpieczenia w sieci.

Mówi Saleh Hijazi, współautor raportu Amnesty International „Rodziny pod gruzami”.

A armia turecka blokuje dostawy amunicji dla Kobane.

Czy zapowiedziana przez Obamę operacja przeciwko siłom ISIS to ucieczka do przodu?

Istnieje alternatywa dla tragicznego wyboru „albo Assad, albo kalifat”.

Mnie, jako Izraelkę, chroni zaawansowany system obrony.

Za spektaklem przemocy, z napaściami osadników na Palestyńczyków i spaleniem 16-letniego chłopaka żywcem włącznie, kryją się dyplomatyczne porażki ekipy Netanjahu.

Narracja o bezbronnej Palestynie masakrowanej przez dużo potężniejszych Izraelczyków może działać na rzecz polityki Izraela.

Próbowaliśmy nakłonić kelnerów do mówienia po arabsku, ale ci uparcie odpowiadali nam po angielsku.

Wojna w Syrii każe nam jeszcze raz przemyśleć co dziś znaczy „odwaga lewicy”.

Zakaz filmowania to jedna z głównych reguł w kontrolowanej przez Hezbollah dzielnicy.

An interview with Igor Stokfiszewski from Krytyka Polityczna. He speaks about the polish Independence Day (11.11.2013), the riots and the upcoming nationals movments in Europe.

Według tureckiej policji ataki mogą planować roześmiane grupy kurdyjskich nastolatków w pizzerii. Kurdowie zawsze są podejrzani.

Rządy wojskowych są zazwyczaj nacjonalistyczne, autorytarne i konserwatywne gospodarczo. Czy możliwe więc, żeby odgrywały pozytywną rolę?

W przypadku zwycięstwa rebeliantów jego, jego rodzinę i polityczne otoczenie może czekać nawet śmierć. Stąd też brutalność strony rządowej.

Ze zdziwieniem wylądowałem w całkiem sporym kofi-necie, w którym łączność odbywała się zupełnie jawnie przez serwery proxy omijające filtry cenzury.

Dziś nie ma szansy na szybkie zasypanie przepaści, która podzieliła Egipcjan na wrogie obozy.

Nie ma militarnego rozwiązania konfliktu w Syrii. Może być tylko polityczne, któremu interwencja wojskowa na pewno nie służy.

Haman spędził trzydzieści lat w Wielkiej Brytanii i był zadowolony z życia. Swoje ranczo urządził w stylu indyjsko-kolonialnym. Sam nosił się na biało, z siwą brodą i dumnie wypiętym brzuchem.

Ależ to dziki kraj, tam nikt nie mówi po angielsku! – i to nieraz przed wyjazdem do Iranu słyszałem.

Oficjalnie w Iranie nie można posiadać alkoholu, powiedział mi irański sąsiad z namiotu w obozie III podczas obowiązkowej aklimatyzacji. Ale w górach…

We wschodniej Słowacji Tomáš Rafa razem z wolontariuszami pomalował mur, który od oddziela romską osadę od reszty miejscowości.