#muzyka

Z Jarkiem Szubrychtem, autorem książki „Skóra i ćwieki na wieki. Moja historia metalu”, rozmawia Jakub Majmurek.

Według własnej narracji Ye jest ofiarą represji, a nie kimś, kto sam wywołuje problemy i powołuje się na dyskryminację, gdy coś mu nie wyjdzie.

Dzięki hiperaktywnej reżyserii Luhrmanna widz nieraz poczuje każdą komórką swego ciała to, czego w konkretnych momentach swego życia doświadczał „Król” lub jego ekstatyczna publiczność.

Nawet mgliście zarysowany program Maty pokazuje, że nie tylko nie ma on pomysłu na rozwiązanie problemów – to on jest problemem.

Wiadomo, że na Eurowizji zawsze są jakieś „koleżeńskie głosowania”. Kraje, które się bardziej lubią, dostają od widzów więcej głosów. Nie jest to nic nowego. Nie jest to też bardzo dziwne. Widzowie głosują i sercem, i uchem. Jurorzy głównie uchem.

Muniek czuje się w Polsce członkiem jednej z najbardziej prześladowanych grup. Obok „myśliwych i palaczy”.

„Za skuna mandat, a nie krata. Hakuna matata!”. Niestety, Mata i Leosia prawa w Polsce raczej nie zmienią.

Rozmowa z Marianą Sadowską, ukraińską pieśniarką, aktorką i kompozytorką.

Jedna z pań jest przedstawiana jako odpowiedzialna za system, druga jest wyłącznie jego ofiarą. Może podział na oprawców i ofiary nie jest do końca ostry, a celebryci czy celebrytki nie tylko kreują drapieżny system wyobrażeń, ale także sami padają jego ofiarą?

Serio? Jest pandemia i wojna, a Janek Śpiewak ocenia i obwinia dziewczynę, która zrobiła sobie cycki?

Raper miał zostać zatrzymany za posiadanie niewielkiej ilości marihuany. Czy stanie przed sądem? Czy grozi mu więzienie?

Trudno o lepszy dowód na to, ile drzwi Yoko otworzyła dla wszystkich kobiet.

To protest przeciwko szerzeniu dezinformacji.

Zamiast przedstawiać dysforię płciową, chce pokazywać euforię płciową. Pracowała u boku Kanye Westa i Björk. Identyfikuje się jako osoba niebinarna, Latynoska i transpłciowa kobieta. Poznajcie Arcę.

Jego debiut to album, który wymyka się wszelkim ramom gatunkowym. Takie płyty powstają rzadko, a gdy się ukazują, trafiają do kanonu.

Oliwka Brazil opublikowała właśnie nowy singiel – „Kokieterka”. W najbliższym czasie możecie spodziewać się kilku ciekawych płyt polskich raperek.

Do serwisów streamingowych i na sklepowe półki trafił „Manifest”. To debiutancki album asthmy. Przez media społeczno-kulturalne, nie hip-hopowe, prawdopodobnie zostanie pominięty. A szkoda.

Przez lata próbowano balansować między artystyczną kreacją a bardziej lub mniej udaną próbą jej komercjalizacji. Mata zwyczajnie przestał się z tym szczypać.

Awans społeczny jest jednym z głównych tematów polskiego rapu. U Maty jednak wypracowanego, świadomego głosu na ten temat nie uświadczymy.

Przypadek Spencera Eldena, dzieciaka z okładki płyty „Nevermind”, który domaga się gigantycznego odszkodowania za wykorzystanie jego wizerunku, został w sieci obśmiany.

Matczak ze swoim uprzywilejowaniem wjeżdża na scenę niczym Rysio Kalisz swoim jaguarem, a potem się dziwi, że jest inba.

Polska wytwórnia muzyczna KOKA wydała kilkanaście albumów zespołów ukraińskich. Wiele z nich do dziś uznawanych jest za kamienie milowe tamtejszej muzyki awangardowej.

Czy Nergal jest ksenofobem? Nie sądzę. Myślę, że chciał po prostu mocniej przypierdolić, żeby zabolało człowieka, który miał czelność takiej gwieździe jak on zwrócić uwagę.

Mona Haydar to kobieta, muzułmanka, Amerykanka o syryjskim pochodzeniu, poetka i robiąca karierę raperka, a do tego matka. Łączy bardzo wielu ludzi w nienawiści do siebie.

Festiwal Tutaka został wymyślony po to, by pokazać białoruskie przebudzenie i stworzyć miejsce, gdzie spotkają się Białorusini z Podlasia z Białorusinami z Białorusi i z wszystkim przyjaciółmi sprawy białoruskiej.

Neobarokowy musical czy filmowa pop-opera? Antoni Michnik pisze o filmie „Annette” Leosa Caraxa stworzonym wraz z braćmi Maelami z zespołu Sparks.

Rozmawiamy z Margaret Amaką Ohią-Nowak i Bumim Phillipsem ze Stowarzyszenia Polaków Pochodzenia Afrykańskiego.

Padły oskarżenia o rasizm i kompleks białego zbawcy, o propagowanie kolonialnych pomysłów i powielanie negatywnych stereotypów na temat Afryki… Czym konkretnie zawinił odświeżony przed kilkoma dniami wideoklip piosenki z 1996 roku?

Jak Laura Jane Grace musiała zdradzić punk rocka, żeby nadal go grać.

Kim jest Maniża, która reprezentuje Rosję w tegorocznym konkursie Eurowizji?

Nie tylko w serialu „Pose” zobaczycie barwny świat, którego żywiołem jest voguing. Tancerze i performerzy, Bożna Wydrowska i Danil Vitkovski, opowiadają o balach, wolności i queerowaniu polskiej rzeczywistości.

Uczciwi i solidarni właściciele pozamykali swoje kluby i mają dziś długów po uszy.

Eurowizja zdyskwalifikowała tegorocznego reprezentanta Białorusi, za powód podając popieranie reżimu Łukaszenki.

To głównie kobiety walczą muzyką o równość społeczną w Gruzji.

Przed wami tekst, w którym Ivan Komarenko i Eric Clapton nie tylko zostaną wymienieni obok siebie, ale i uderzą w podobnie fałszywe tony.

Gówniana muzyka, gówniane brzmienie, kipiące toi toie. Techno tu zwyczajnie nie pasuje. Fragment książki „30 lat polskiej sceny techno”.

Jeszcze 15 lat temu palestyńscy muzycy mieszkający na terenach okupowanych przez Izrael mogli co najwyżej grać występy na weselach.

Jak można śpiewać i tańczyć, gdy odbierane nam są prawa? Ale jak nie odwołać się do naturalnej, ekspresyjnej potęgi muzyki, gdy odbierane nam są prawa?

Bez zgody ojca lub osób przez niego wyznaczonych piosenkarka nie może wyjść z domu, prowadzić auta, głosować, udzielać wywiadów czy widzieć się z własnymi dziećmi.

Rozmowa z Mateuszem Kowalskim i Michał Brzozowym o festiwalu Radykalna Kultura Polska.

Nie da się dziś wygrać rozgrywki politycznej bez stosowania uogólnień, prostych rozwiązań, ciosów poniżej pasa i wszystkiego, czym zajmują się ojszczani populiści. Trzeba od nich pożyczyć narzędzia.

Freejazzowy kolektyw muzyczny z Danii wpadł na genialny w swej prostocie pomysł.

Jaki obraz ewolucji polskiego hip-hopu wyłania się z prezentowanych na festiwalu Millennium Docs Against Gravity dokumentów „Skandal. Ewenement Molesty” i „Quebonafide: Romantic Psycho Film”?

Serce kontrkulturowej Lubljany – AKC Metelkova – traci swoją autonomię.

Dzisiaj w Polskim Radiu mamy do czynienia z zarządzaniem na podstawie „prawa esemesowo-mailowego”. Czy nominacja Jakuba Strzyczkowskiego na szefa Trójki doprowadzi do zmian w sposobie kierowania stacją?

Patrzyłem, jak najlepsze umysły młodego pokolenia podkreślają, że oczywiście zachowanie Trójki be, ale dodają, że nie lubią Kazika Staszewskiego.

Nie wiemy, czy rząd PiS-u wyłoży się na trójkowej Liście Przebojów, ale byłoby miło. A Pink Floyd to wy szanujcie!

#hot16challenge2 dotarł do Krytyki Politycznej!

Świat ratują Solar, Sokół, Dawid Podsiadło, Brodka, Tata Maty i Adam Bodnar. Niestety za mikrofon chwycili też Kali i Korwin-Mikke.

To, co scena eksperymentalna praktykuje od dawna, stało się dziś podstawową metodą działania.

„Samoizolacja jest jedynym sprawdzonym sposobem powstrzymania dalszych zarażeń”.

Fragment książki „30 lat polskiej sceny techno”. Wesprzyj wydanie publikacji.

To książka o nas. Tańczących do świtu i dłużej. W Sopocie, Warszawie, Sanoku i Łodzi, na leśnych polanach i plażach.

Koreański K-pop to produkt wizerunkowy i eksportowy. Ma też fanów na całym świecie i to ich niezadowolenie zmusiło TVN do przeprosin.

Nowa ukraińska muzyka jest niewątpliwie lepsza od wiadomości politycznych, które stamtąd dochodzą.

Easterndaze to inicjatywa – jedyna na taką skalę – która od 10 lat wyławia najciekawsze projekty muzyczne z krajów Europy Środkowo-Wschodniej.

Kawałek traktuje o chlaniu, ćpaniu, przygodnym seksie i samobójstwach wśród młodych ludzi, więc na pierwszy rzut ucha właściwie nie wiadomo, skąd to nagłe poruszenie.

Kicz polityczny był i jest sposobem zmagania się z historią i jej złożonością. Dziś są nim żołnierze wyklęci, powstanie warszawskie. Rozmowa z Bartoszem Żurawieckim, autorem książki „Festiwale wyklęte”.

Disco polo wciąż istnieje i ma się nieźle. Po latach można jednak z pewnego dystansu spojrzeć na jego początki.

Kiedy Zachód miał Woodstock, my mieliśmy Zieloną Górę i Kołobrzeg. Fragment książki Bartosza Żurawieckiego „Festiwale wyklęte”.

Fragment książki Jona Savage’a „1966. Rok, w którym eksplodowała dekada”, która właśnie ukazała się nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej.

Festiwal nie zmieni świata, ale może być schronieniem przed jego niebezpieczeństwami. Rozmowa z twórcami festiwalu Unsound.

Brytyjski zespół Sleaford Mods wydał nową płytę i dalej atakuje wszystko, co się da.

Słynna londyńska wytwórnia świętuje piętnaście lat istnienia. Udowadnia, że muzyka potrafi przewidzieć zmiany społeczne i polityczne.

Przyszło mi do głowy, że skoro dotąd byłem Anglikiem, może nadszedł czas, by spróbować być przez chwilę Polakiem.

Film o historii grupy Queen wybiera największe hity i układa z nich grzeczną, drobnomieszczańską bajkę.

„Moja podróż do Rosjię to nowatorskie słuchowisko zrealizowane przez trzy znakomite reżysersko-muzyczne duety na podstawie zbioru reportaży Antoniego Słonimskiego.

Gruzini zmienili politykę narkotykową dzięki tanecznym protestom pod parlamentem.

Feminizm Siksy jest totalny, jego emocją jest gniew. Nie znajdziemy tu solidarnego poklepywania po plecach wszystkich kobiet świata – nacjonalistek, celebrytek, Marty Kaczyńskiej, Dominiki Kulczyk.

Postanowiłam zbadać, jak młode kobiety w Polsce używają substancji odurzających i jak wygląda ich seks na największych festiwalach muzycznych.

Nie żyje Kora, piosenkarka, autorka, solistka zespołu Maanam. Wspaniała artystka, sojuszniczka osób LGBT, wspierająca walkę o prawa kobiet.

„Zamyślony se krążę z brodą jak młody Žižek”, śpiewa na nowej płycie Taco Hemingway. Na KrytykaPolityczna.pl dowiecie się, kim jest ten człowiek.

3 czerwca zmarł Robert Brylewski, gitarzysta i wokalista zespołów Kryzys, Brygada Kryzys, Izrael czy Armia.

Kultura rejwu wraca w Gruzji do swoich politycznych korzeni – do roli, jaką odgrywała w konserwatywnej Wielkiej Brytanii ery Margaret Thatcher.

Jak raper z jednego z najbardziej brutalnych amerykańskich gett odrzucił gangsterską stylizację i został pierwszym raperem laureatem nagrody Pulitzera.

Przegląd przebojów o Wielkiej Lechii, Iluminatach, fluorze, szczepionkach, płaskiej Ziemi i naiwniakach, co wierzą w globalne ocieplenie i ewolucję.

Grabaż uznał, że „kobiety i rock’n’roll nie idą w parze” i że w jego zespole kobieta mogłaby ewentualnie gotować. To są seksistowskie przekonania.

Z SIKSĄ rozmawia Wiktoria Bieliaszyn.

O tym, jak rzecznik outsiderów z The Smiths stał się ulubieńcem prawicowych ekstremistów.

„Moja podróż do Rosjię to nowatorskie słuchowisko zrealizowane przez trzy znakomite reżysersko-muzyczne duety na podstawie zbioru reportaży Antoniego Słonimskiego.

Dziś już dzieciom zaszczepia się idee narodowe. Nawet jeśli ONR zostanie ,,wyklęty’’, to ziarno zostało zasiane.

Dalej myślicie, że muzyka współczesna jest nadęta, kompletnie pozbawiona humoru i seksu? Monika Pasiecznik wyprowadzi was z błędu.

Obejrzeliśmy cały festiwal w Opolu, żebyście wy już nie musieli.

Quay Dash, 24-letnia trans raperka z Bronxu rzuca wyzwanie rapowym stereotypom.

Wszyscy nasi rozmówcy podkreślają, że Manieczki to miejsce zupełnie inne niż zwykłe miejsca wiejsko-klubowe, gdzie dominują agresja i przemoc. Tu możemy znaleźć rodzaj przyjaźni, braterskości, siostrzeństwa, pomocy.

Zenek Martyniuk, gdyby tylko chciał, zostałby prezydentem tego kraju. Nic dziwnego, że PiS zapragnął zagospodarować miłość milionów Polaków, miłość autentyczną i przez długi czas wyszydzaną.

Czy potrzebne nam są dziś buntownicze piosenki? Czy raczej ich brak jest dowodem na miałki charakter oporu?

Brixton w latach 80. był siedzibą grupy radykalnych lesbijek, które łączyły seks i politykę z kulturą skłoterską. Poznajcie Rebel Dykes.

Zmieniłem się właśnie przez muzykę – Wilhelm Sasnal opowiada Jakubowi Banasiakowi swoją ścieżkę dźwiękową.

Cxema to słynne kijowskie imprezy, których sława już dawno wyszła poza granice Ukrainy.

Proste ćwoki mówią, że nie lubią czarnuchów i kropka. Rzucają ci to prosto w twarz, żebyś nie miał złudzeń.

Co można zrobić z kimś, kto nie chce podporządkować artystycznych ambicji zaangażowaniu społecznemu?

Nie słuchajcie malkontentów – zasłużony!

W sobotę w Sztokholmie Dżamała zaśpiewała o tragedii, która spotkała Tatarów krymskich w 1944 roku.

Czy one się kiedykolwiek w Polsce skończyły? Wciąż śnimy ten sen.

„Zanim się obejrzałem, prowadziłem wytwórnię płytową – samotnie i z domu, ale mimo to była to wytwórnia płytowa”.

Po 30 latach od powstania „The Wire” nie chce już szokować. Historię pisma opowiada Jakub Bożek.

O pewne rzeczy, które z perspektywy Warszawy wydają się oczywiste, trzeba tak naprawdę wciąż walczyć.