Bez wsparcia państwa sztukę będą robić głównie elity dla elit – mówi Mikołaj Iwański z Obywatelskiego Forum Sztuki Współczesnej.
Trzy klęski: lód, algi i rodzice
W poszukiwaniu postapo dla Gałkiewicza – Kinga Dunin czyta „Lód” Anny Cavan, „Tłusty róż” Fernandy Trias i „Moje zmory” Gwendoline Riley.
„Republika we krwi”. Gdy rewolucjonista mówił przede wszystkim po niemiecku
Jednym z pierwszych posunięć NSDAP po dojściu do władzy była rozprawa z ruchem robotniczym, nawet tym umiarkowanym. Przemysław Kmieciak czyta „Republikę we krwi. Berlin, Wiedeń: u źródeł nazizmu”.
Odwalcie się od Sabriny Carpenter
Pozująca na posłusznego pieska piosenkarka jest uległą, patriarchalną suką. Tak zawyrokował internetowy komentariat, wycierając sobie twarz feminizmem.
Wolałbym, żeby mnie nie dotykano – powiedział grzyb
Kinga Dunin czyta „Zaniechanie” Zofii Zaleskiej, „Kielonka” Alaina Mabanackou i „Muzykę dla duchów” An Yu.
Gej, który ubrał metal w skórę i pejcze
Rob Halford pokazał, że queer nie musi być lekki, taneczny ani kolorowy. Może być ciężki i hałaśliwy, ubrany w czerń, stal i motocyklowe buty.
Homoseksualizm w II RP
„Homolobby. Aktorzy II RP”: I Lopek stworzył mężczyznę
Fragment najnowszej książki Krzysztofa Tomasika o życiu homoseksualnych aktorów w II Rzeczypospolitej i w czasie wojny.
Żulczyk napisał powieść z kluczem. To thriller o daremności władzy
Nienawiść, daremność, resentyment – oto polska polityka według Żulczyka.
Inne historie. Jak w Związku Radzieckim przerabiano kultowe zachodnie książki dla dzieci
„Pinokio”, „Czarnoksiężnik z Krainy Oz”, „Doktor Dolittle”. Na świecie żyją miliony ludzi przekonanych, że znają te same baśnie, choć w rzeczywistości znają różne ich wersje.
„Felicita!”: pierwsza polska artystka, której udało się zrobić światową karierę
Z dzisiejszej perspektywy do Felicity Vestvali pasowałoby określenie „osoba niebinarna”, która nie wpisuje się w prosty, dwukategorialny podział na kobiety i mężczyzn.
Jak patriotyczny rap definiuje miejsce kobiet we wspólnocie narodowej?
Nacjonalistyczny rap można interpretować jako wyraz specyficznej formy melancholii i „przemieszczonego pragnienia”. Wyraża tęsknotę za wojną i walką, których raperzy nigdy osobiście nie doświadczyli.
Lewandowski jest jak Polska. Dyplom, podatki i bumela
„Zajmowanie się Lewandowskim jest dowodem skrajnego zidiocenia” – napisał na X Tomasz Lis, więc postanowiłem zająć się tą ważką sprawą i nie zostawiać wątpliwości co do mojego poziomu intelektualnego.
