Brutalna dla konserwatystów prawda o „cancel culture”.

Brutalna dla konserwatystów prawda o „cancel culture”.
Ani lewicowy cyrk, ani liberalny teatr. Watykan i byli pracownicy Doliny Krzemowej odpowiadają na kryzys demokracji.
Dopóki Allison udaje, że wierzy w kłamstwa męża, dopóki się uśmiecha i nie interesuje za bardzo kulisami jego kariery, dopóty wszystko jest w porządku. „Gniazdo” Seana Durkina to najciekawszy od dawna film o kapitalizmie.
Jak można śpiewać i tańczyć, gdy odbierane nam są prawa? Ale jak nie odwołać się do naturalnej, ekspresyjnej potęgi muzyki, gdy odbierane nam są prawa?
Czytanie „Halnego” Igora Jarka jako opowieści o dnie ludzkim z najniższego kręgu piekła w Nowej Hucie wydaje się kuszące. Ale nie tędy droga.
Bez zgody ojca lub osób przez niego wyznaczonych piosenkarka nie może wyjść z domu, prowadzić auta, głosować, udzielać wywiadów czy widzieć się z własnymi dziećmi.
Problemem bohaterki nie jest decyzja o przerwaniu ciąży, ale inni ludzie – z ocenami, stereotypami, uprzedzeniami i presją. No i oczywiście brak dostępu do bezpiecznej, legalnej aborcji.
Nie rysujmy obrazów w rodzaju „Londyn w pandemii opustoszał, więc miasta są niepotrzebne”, bo ucieczka z miast wiosną miała bardzo klasowy charakter. Rozmowa o tegorocznej edycji festiwalu Warszawa w Budowie.
Fragment książki Iwana Krastewa i Stephena Holmesa „Światło, które zgasło. Jak Zachód zawiódł swoich wyznawców”, która właśnie ukazała się nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej.
Od dawna sobie obiecuję – już nigdy więcej żadnej amerykańskiej powieści, szczególnie wielkiej. A mimo to po nie sięgam.
Osoba, która doświadczyła gwałtu, czuje, że zło czai się wszędzie. Maja Staśko i Patrycja Wieczorkiewicz rozmawiają z terapeutka Alicją Długołęcką.
O sztuce teatralnej, która wywołała polityczne trzęsienie ziemi. I o dziennikarstwie kulturalnym na miarę skandynawskiego kryminału.