"Chcę dać ludziom możliwość
aktywnego zaangażowania w pamiętanie przeszłości. Pomnik w tym
nie pomaga. Pomniki są w pewnym sensie wizualną przemocą,
narzuconą przez władze. Ludzie, którzy włączyli się w mój
projekt, zrobili to z własnej woli. Zasadzenie drzewa jest dla nich
osobistym kontaktem z pamięcią" – mówi Łukasz Surowiec w rozmowie z Danielem Millerem.
Uważam, że artyści powinni odwoływać się do rzeczywistego
społeczeństwa, działać w czasie rzeczywistym, w rzeczywistym
kontekście i oddziaływać na realnie istniejące warunki. Z Nadą Prlją rozmawia Daniel Miller. Patrz też: Oświadczenie biura prasowego 7. Berlin Biennale w sprawie „Muru Pokoju” i list poparcia od mieszkańców
Palestyński "Klucz powrotu" w Berlinie.
Wydałeś więcej, niż masz, zgrzeszyłeś, teraz będziesz oddawał, a za karę
stracisz dom i pracę – taka narracja towarzyszy nam już od paru lat.
Ale antydeficytowa histeria wcale nie pomaga wyjść z kryzysu. O
najnowszej książce Paula Krugmana pisze Barbara Szelewa.
Następne pokolenie młodych ludzi będzie błagać o samotność. Nieustające wpatrywanie się w mass media pożera nas, to nowy potwór. Z Chuckiem Palahniukiem rozmawia Michał Hernes.
Co historia o wampirach umiejscowiona w latach 70. XX wieku na amerykańskim północno-wschodnim wybrzeżu może nam powiedzieć o prezydenturze Obamy? O filmie Mroczne cienie Tima Burtona pisze Jakub Majmurek.
Jakie są intencje organizatorów 7. Berlin Biennale? Czego oczekiwano, wybierając na jego kuratora Artura Żmijewskiego? I skąd się wzięły w Berlinie namioty ruchu Occupy? Niemiecką prasę przegląda Susanne Albani.
To wyobraźnia jest utopią kina, ja chcę nauczyć moich widzów wyobraźni, niestandardowego myślenia, umożliwiającego im pomyślenie czegoś innego niż to, co jest. Z Harunem Farockim, reżyserem i scenarzystą filmów dokumentalnych, rozmawia Jakub Majmurek.
Często w mediach słyszymy wezwania do posiadania dzieci. Osoby, które dzieci mieć nie zamierzają, muszą się z tego gęsto tłumaczyć. Christine Overall dowodzi, że tłumaczyć się powinni raczej ci, którzy dzieci mieć chcą.
Większość artystów – również takich, którzy wystawiają w galeriach, występują w książkach, pisze się o nich w gazetach – nie ma ubezpieczeń. W efekcie nie będą mieli emerytury.
