Miasto

Polityczność przestrzeni filmowej | Iluzja obecności – nie-miejsca

Uniwersytet Krytyczny | Prowadzenie: A. Michnik

Uniwersytet Krytyczny | W stronę teorii 'doorsien’: polityczność przestrzeni filmowej | Iluzja obecności – nie-miejsca: od Bigelow do Cronenberga 

Prowadzenie: Antoni Michnik
23 marca, środa, godz. 18.00
Krytyka Polityczna, ul. Foksal 16, II p., Warszawa

Marc Augé stworzył kategorię „nie-miejsca” kiedy staliśmy u progu kolejnej rewolucji informatycznej – u progu ery internetu i komórkowej tele(smart?)fonii. Kategoria „nie-miejsca” osiągnęła wielki sukces we współczesnej humanistyce między innymi dlatego, że doskonale wpisuje się w procesy społeczne intuicyjnie wyczuwalne w naszych czasach – w efekcie wielu badaczy rozciąga „nie-miejsca” na obszar „wirtualności”, modyfikując tezy Augé na użytek rzeczywistości początku XXI wieku.

Podczas najbliższego spotkania postąpimy podobnie. Skupimy się na różnych rodzajach, które przekształcane są w „nie-miejsca”. Łącząc myśl Augé z rozważaniami Henri’ego Lefebvre’a oraz Michela De Certeau będziemy analizować sposoby „filmowej produkcji przestrzeni nie-miejsc”. Za punkt wyjścia posłuży nam kino lat 80. (kiedy Augé formował swoją teorię), jednak zmierzać będziemy ku współczesności. Głównymi przewodnikami w tej podróży będą Kathryn Bigelow oraz David Cronenberg, lecz pojawi się jeszcze kilka istotnych nazwisk.

Można spojrzeć na ten wykład również jako na rozważania o tym, gdzie doprowadziło nas kino neo-noir, któremu poświęcona będzie w znacznej mierze pierwsza część wykładu. Na ile wypracowane przezeń modele wizualne opisują współczesny świat – pod względem antropologicznym oraz politycznym. Te dwie kwestie będą stanowić punkty dojścia naszego spotkania na przykładzie pogłębionej analizy przestrzeni dwóch filmów Bigelow – „Dziwnych dni” („Strange Days”) oraz „Wroga numer jeden” („Zero Dark Thirty”).

_________

Cykl wykładów i projekcji opowiadający o politycznych znaczeniach przestrzeni filmowej poprzez XVII-wieczne niderlandzkie malarstwo oraz jego teorię. Dlaczego właśnie malarstwo holenderskie XVII wieku? Ponieważ był to czas narodzin globalnego kapitalizmu, ponieważ nowożytna wizualność cały czas na nas oddziałuje, ponieważ żyjemy w czasach neobaroku, ponieważ w Niderlandach powstały wtedy podwaliny nowoczesnej sfery i przestrzeni publicznej. Ponieważ pytania, które stawiają dzisiaj tamte sztuki wizualne, pozwalają inaczej spojrzeć na współczesność.

Cykl składa się z odbywających się na przemian wykładów oraz projekcji filmów poprzedzonych wstępnymi referatami.

Antoni Michnik – absolwent Instytutu Historii Sztuki UW, historyk kultury, performer. Członek założyciel researchersko-performatywnej Grupy ETC oraz Zespołu Badań Praktyk Późnej Nowoczesności przy IKP UW. Od jesieni 2013 w redakcji „Glissanda”. Publikował między innymi w „Kwartalniku Filmowym”, „Kontekstach“, „Zeszytach Literackich”, „Kulturze Popularnej” , „Przeglądzie Humanistycznym”. Współredaktor książki Grupy ETC Fluxus w trzech aktach. Narracje – estetyki – geografie.

________

Kolejne spotkania cyklu:
6.04: FILM | Immersja: David Cronenberg „Videodrome”
20.04: WYKŁAD | Iluzja odrębności – prywatne/publiczne: Fassbinder, Akerman, Campion, Gorris
4.05: FILM | Gender: Lizzie Borden „Born in Flames”
18.05: WYKŁAD | Iluzja transparencji: miedzy „Autorem Widmo” a „Limits of Control”
1.06: FILM | Powtórzenie: Peter Greenaway „Four American Composers – Meredith Monk, Phillip Glass”

Pozostałe seminaria Uniwersytetu Krytycznego w semestrze wiosennym.

Projekt „Uniwersytet Krytyczny 2014-2016” realizowany jest dzięki dofinansowaniu ze środków m.st. Warszawy.

UM

 

__
Przeczytany do końca tekst jest bezcenny. Ale nie powstaje za darmo. Niezależność Krytyki Politycznej jest możliwa tylko dzięki stałej hojności osób takich jak Ty. Potrzebujemy Twojej energii. Wesprzyj nas teraz.

Zamknij