Czyżby ludność chodziła masowo do kin na antysystemowy moralitet? Śmiem wątpić.
Jak kręcić kino społeczne. A jak nie
Prezentowane w tym roku na Berlinale filmy dają panoramę problemów dręczących współczesny świat, ale też sposobów, w jakie kino się z nimi mierzy.
Michalski: Cud dobra
Dziś mija pierwsza rocznica śmierci Krzysztofa Michalskiego, wybitnego filozofa i myśliciela religijnego, twórcy i rektora wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku.
Stokfiszewski: Z punktu widzenia prawa pracy artyści nie istnieją
Rodzima kultura powstaje w dużej mierze kosztem wyzysku twórców i wykonawców.
Majmurek: Niepotrzebne laurki
Kino, które rzeczywiście chce się przysłużyć społecznej zmianie, nie powinno bać się stawiania trudnych pytań jej aktorom.
Broniewski: Chcę żyć!
Na świecie jest pięknie. Piękno to w całej pełni dostrzegalne jest dopiero wtedy, gdy ma się nadzieję korzystać z niego – fragment „Pamiętnika” Władysława Broniewskiego.
Majmurek: Przez granice
Z zestawu filmów, które oglądałem w ciągu dwóch pierwszych dni pobytu w Berlinie, przebija przede wszystkim jeden problem: granica.
Sierakowski o Krastewie: Bałkański przemytnik idei
Krastew koncentruje się na tym, co najbardziej powinno nas dziś niepokoić, wywracając przy tym „oczywiste oczywistości”.
Hiszpańskie kobiety przegrały wojnę domową
I to nie tylko te, które opowiedziały się po stronie republikańskiej. Wszystkie kobiety. „Uśpiony głos” przypomina nam o tym dobitnie.
Bożek: Techno i austriackie potwory
Ożywiane na płycie „Verstörung” monstra nie brzydzą, raczej ciekawią i intrygują.
Szpindler: Dubeltówkowa człowieczyzna
W minionym roku wyszły – i przechodzą bez echa – dwie dumne książki: „Post Partum Post Mortem” i „Akteon – Pornografia Późnej Polskości”.
Wes Anderson – radosne otwarcie Berlinale
Andersonowi udaje się stworzyć pełną ciepła i upartego optymizmu narrację, utkaną z kinowych, literackich i popkulturowych klisz.
