Spotkanie z Pawłem Łozińskim i z ks. Janem Kaczkowskim. 15 stycznia, wtorek, godz. 19.00.
Projekcja filmu dokumentalnego Chemia Pawła Łozińskiego oraz spotkanie z reżyserem, z ks. Janem Kaczkowskim, założycielem Puckiego Hospicjum Domowego i oraz pracownikami a także wolontariuszami Hospicjum. Rozmawiać będziemy o społecznym wymiarze raka i polityki nowotworowej. Dyskusje poprowadzą Elżbieta Rutkowską i Przemysław Hirniak.
15 stycznia, wtorek, godz. 19.00, Świetlica Krytyki Politycznej w Trójmieście, ul. Nowe Ogrody 35, II piętro, Gdańsk.
Choroba nowotworowa jest skrajnie demokratyczna – może spotkać każdego, niezależnie od wieku, płci czy miejsca zamieszkania. Rak jest naszą wspólną sprawą, a nie tylko technicznym problemem do rozwiązania, wymaga czegoś więcej niż specjalistycznych programów leczniczych i profilaktycznych. Czego żąda od nas nowotwór, co powinniśmy zrozumieć, aby być wsparciem dla osoby chorującej? Odpowiedzi na te pytania udziela po części książka Łukasza Andrzejewskiego, Polityka Nowotworowa, pamiętnik praktyczno – teoretyczny, której promocja odbędzie się podczas spotkania. Autor proponuje w niej coś, co wymyka się neoliberalnej wyobraźni nastawionej na skuteczność i zysk: wizję społeczeństwa równego i sprawiedliwego, w którym choroba nie jest karą, tylko motywuje zdrowych do działania na rzecz tych, którzy potrzebują pomocy. Wizję społeczeństwa, w którym zdrowych i chorych więcej łączy, niż dzieli.
Paweł Łoziński – ur. 12 kwietnia 1965 w Warszawie. W 1992 roku ukończył studia na Wydziale Reżyserii PWSFTviT w Łodzi. Filmem dyplomowym reżysera była etiuda dokumentalna Miejsce urodzenia, powstała w warszawskim Studiu Filmowym „Kronika” i łódzkiej PWSFTviT, pod opieką Andrzeja Brzozowskiego. Debiutem i jednocześnie jedynym filmem fabularnym w dorobku Łozińskiego był zrealizowany w 1996 roku film Kratka. Laureat wielu nagród filmowych. Reżyser i scenarzysta filmu dokumentalnego „Chemia”.
Ks. Jan Kaczkowski – ur. 19 lipca 1977 roku w Gdyni. Od czerwca 2002 roku do listopada 2007 był wikariuszem w Pucku. Był także kapelanem w Domu Pomocy Społecznej oraz Szpitala Powiatowego w Pucku. Od 3 lat jest wykładowcą Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2004 roku wraz z grupą inicjatywną założył Puckie Hospicjum Domowe. Praca z chorymi jest mu szczególnie bliska. W 2007 roku obronił doktorat: Godność człowieka umierającego a pomoc osobie w stanie terminalnym, a rok później ukończył studia podyplomowe z bioetyki.
Chemia, reż. Paweł Łoziński, Polska 2009, 58’
Niezwykły, zbiorowy portret ludzi chorych na raka, pacjentów Oddziału Chemioterapii Dziennej Centrum Onkologii w Warszawie. Reżyser filmuje ich podczas kilku godzin, jakie spędzają na oddziale podłączeni do kroplówek z lekami. Przychodzą sami albo w towarzystwie bliskich – mężów, żon, rodziców, dorosłych dzieci. Wnoszą ze sobą swoje przeżycia, nadzieje, obawy, przemyślenia. Tych kilka godzin to czas refleksji i rozmów zarówno z bliskimi, jeśli ci są w pobliżu, jak i z obcymi współtowarzyszami niedoli. Bo rak jest mniej straszny, jeśli można o nim z kimś porozmawiać. To pozwala go oswoić, ale też oswoić własny strach. Pacjenci są różni, w każdym wieku, z rozmaitych środowisk – rak to bardzo „demokratyczna” choroba. Na oddziale spotykają się więc: bosman i właścicielka warzywniaka, przyszła matka, która podczas chemioterapii czuje ruchy dziecka, i matka 5 – miesięcznego malucha, który czeka na nią w domu, uczeń, który martwi się, jak na wieść o jego chorobie zareagują koledzy z klasy, i młody muzyk, który marzy o kolejnej gitarze, nauczycielka, która wspomina swoich ulubionych uczniów, i ratownik medyczny, który uratowawszy dziesiątki ludzi od śmierci, teraz sam stoi w obliczu śmiertelnego zagrożenia, kobieta, której dzieci mieszkają daleko za granicą, i mężczyzna, któremu towarzyszy troskliwy syn student. Wszystkich łączy ta sama choroba, lecz każdy patrzy na nią po swojemu. Jedni mówią o niej z rezygnacją, inni ze złością. Niektórzy próbują żartować na jej temat, inni widzą w niej fatum. Wspólna jest nadzieja: że wyzdrowieją, że przerzutów nie będzie, albo że w końcu się zatrzymają. Walczą więc z rakiem, przełamując własną słabość. Ci, dla których lekarze nie mają dobrych wieści, już nawet nie marzą o całkowitym wyzdrowieniu. Chcieliby tylko zatrzymać na trochę czas, spowolnić jego bieg, wytargować z Bogiem choćby parę miesięcy czy tygodni. Bo jeszcze tak wiele chciałoby się zrobić, zobaczyć, jak wiedzie się dzieciom, znów pójść na spacer z mężem czy żoną. Bo przecież dobrze jest żyć. Oni to wiedzą najlepiej. [TVP]
Nagrody przyznane filmowi Chemia, reż. Pawła Łozińskiego:
2009 – Paweł Łoziński Kraków (Krakowski Festiwal Filmowy – Konkurs Krajowy; do roku 2000 Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych)-Nagroda Główna „Srebrny Lajkonik” dla najlepszego filmu dokumentalnego
2009 – Paweł Łoziński Łagów (Lubuskie Lato Filmowe)-Nagroda w konkursie filmów dokumentalnych
2009 – Paweł Łoziński Prix Europa w kategorii: TV Documentary
2009 – Paweł Łoziński Łódź (Festiwal Mediów „Człowiek w Zagrożeniu”)-Grand Prix „Biała Kobra” za „prostą i szlachetną wypowiedź filmową, która pozwala widzowi przeżyć zagrożenie śmiercią”
2010 – Paweł Łoziński Praga (International Human Rights Documentary Film Festival „One World”)-Nagroda za reżyserię
2010 – Paweł Łoziński Nowy Jork (The New York Festivals)-Złoty Medal w kategorii: zdrowie
2010 – Paweł Łoziński Perm (Międzynarodowy Festiwal Filmu Dokumentalnego „Flahertiana”)-„Wielki Srebrny Nanuk”, nagroda dla najlepszego filmu dokumentalnego
2010 – Paweł Łoziński Teheran (Cinema Verite Festival)-I Nagroda w Międzynarodowym Konkursie Filmów Dokumentalnych w kategorii: Średni Metraż; za „wybór najistotniejszych i jednocześnie pięknych ujęć odzwierciedlających wewnętrzne uczucia bohaterów, którzy zmagają się z pytaniami o życie oraz śmierć, nadzieję oraz ból, ukazując poprzez chorobę i cierpienie niezwykłą siłę człowieczeństwa”
2010 – Paweł Łoziński Agidir (Międzynarodowy Festiwal Filmów Dokumentalnych FIDADOC)-Grand Prix
—
Partnerami spotkania są: Open Society Foundations, Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Gdańsku, Międzywydziałowe Naukowo-Artystyczne Koło Studentów UG, Urząd Miejski w Gdańsku
