Dyskusyjny Klub Filmowy prowadzony przez Klaudię Rachubińską w ramach Uniwersytetu Krytycznego.
Uniwersytet Krytyczny | DKF: Jak czytać kino grozy? | Od „zaraz wracam” do final girl – czyli jak działają reguły gatunkowe | Krzyk, reż. Wes Craven, USA 1996, 106′
Prowadzenie: Klaudia Rachubińska
17 października, czwartek, godz. 19.00
Krytyka Polityczna, ul. Foksal 16, II p., Warszawa
Wszyscy wiemy kilka podstawowych rzeczy o horrorach:
- nie należy szukać źródeł tajemniczego dźwięku w opuszczonym budynku / dawnym szpitalu psychiatrycznym / piwnicy / małym miasteczku w środku nigdzie;
- nie wolno czytać dziwnych inskrypcji w niezrozumiałym języku / zbierać tajemniczych artefaktów / dotykać czegokolwiek, co wygląda podejrzanie;
- telefon nie będzie działał – jeśli zadzwoni, to nie należy go odbierać;
- przed zabójcą czasem można ukryć się w szafie, ale absolutnie nie wolno uciekać po schodach na górę, biec do lasu ani chować się w stodole;
- w żadnym wypadku nie należy się rozdzielać ani mówić „zaraz wracam”!
Skoro więc powstała obszerna literatura na temat tego, jak przetrwać film grozy (na przykład „How to Survive a Horror Movie” Setha Grahame’a Smitha), jak to możliwe, że filmowi bohaterowie dalej nie stosują się do najbardziej podstawowych zasad? Dlaczego nawet znajomość reguł nie ułatwia przetrwania? I czemu przez ponad 40 lat nieustającej popularności gatunku z niektórych fabularnych rozwiązań nadal nie można zrezygnować?
Film wyświetlany będzie w języku angielskim z polskimi napisami.
Straszne historie, pełne zjaw, potworów i krwawych morałów, towarzyszyły ludzkości od zawsze, pod fantastycznym przebraniem skrywając rzeczywiste kulturowe lęki. Nie inaczej jest w wypadku współczesnego kina grozy – pomimo zmieniających się trendów, istotą horrorów pozostaje nie tylko żerowanie na indywidualnych fobiach i obawach widzów, ale też odzwierciedlanie niepokojów społecznych i uniwersalnych lęków. Podczas sześciu jesiennych spotkań przyjrzymy się z bliska horrorowi jako gatunkowi, wspólnie zbadamy sens podejrzliwej, a nawet paranoicznej lektury i spróbujemy zaaplikować konkretne perspektywy teoretyczne do kilku popularnych filmów, by sprawdzić, czy współczesny widz – który już wie, że nie należy schodzić do piwnicy mówiąc „zaraz wracam” – może się z nich jeszcze czegoś dowiedzieć o kulturze, w której żyje.
Klaudia Rachubińska – absolwentka Wydziału Psychologii UW, doktorantka Instytutu Kultury Polskiej UW, członkini Grupy ETC; zajmuje się problematyką ciała w kulturze, strategiami wizualnego konstruowania tożsamości, psychoanalizą kultury, myślą feministyczną drugiej i trzeciej fali. Do jej zainteresowań należą także związki między muzyką a wizualnością, intermedialność w sztuce współczesnej, performance i sztuki performatywne oraz działania neoawangardowego ruchu Fluxus.
Kolejne spotkania cyklu:
31.10: Do czego służy kino grozy? – między reakcjonizmem a transgresją | Dom w głębi lasu, reż. Drew Goddard, USA 2009, 95′
14.11: Lektura kontekstualna: komunizm i makkartyzm | Inwazja porywaczy ciał, reż. Don Siegel, USA 1956, 80′
28.11: Lektura socjologiczna: kapitalizm i materializm | Świt żywych trupów, reż. George A. Romero, USA 1978, 113′
12.12: Lektura psychoanalityczna: menstruacja i monstrualność | Ginger Snaps, reż. John Fawcett, Kanada 2000, 108′
Pozostałe seminaria Uniwersytetu Krytycznego w semestrze jesiennym.
Projekt „Uniwersytet Krytyczny 2011-2013” realizowany jest dzięki dofinansowaniu ze środków m.st. Warszawy.
