Wybory prezydenckie w Wenezueli oficjalnie wygrał urzędujący od 2013 roku Nicolás Maduro. W to zwycięstwo nie uwierzyła jednak ani opozycja, ani większość społeczeństwa. W kraju od dwóch tygodni nie ustają protesty, brutalnie tłumione przez wojsko i policję.
W niedzielę 21 lipca siedzę na lotnisku z mężem i synem, czekając na boarding do Bostonu. Słucham podcastu The Daily o kampanii wyborczej w USA. Zanim dolecę, zdąży się zdezaktualizować.
Istnieją poważne obawy dotyczące potencjalnej rozszerzonej wojny na Bliskim Wschodzie, wynikającej z istniejących konfliktów Izraela z Hamasem i Hezbollahem, ale wojna – i to na dużą skalę – już się toczy.
W środku lata, kiedy ani rząd, ani parlament oficjalnie nie pracują, rządząca koalicja Smeru, Hlasu i SNS uruchomiła kolejny wir, demontując porządek prawny Republiki Słowackiej, demontując instytucje oraz aktywnie zastraszając i prześladując swoich krytyków.
Jeżeli Macron – a wszystko na to wskazuje – nie zgodzi się na powołanie Castets, francuska lewica stanie w sytuacji dramatycznego wyboru.
Według doniesień izraelskich mediów, ofiara trafiła do szpitala z ciężkimi obrażeniami odbytu, pękniętym jelitem, złamanymi żebrami i uszkodzeniem płuc.
„To są moi ludzie” – powiedział o potencjalnych wyborcach Vance’a i Trumpa. „Nadal jestem z nimi w kontakcie. Ludzie, którzy pojawiają się na wiecach Trumpa, mogliby skorzystać na reformach, które wprowadziłem w moim stanie”.
Film „Deadpool & Wolverine” jest „byle jak sklecony, pełen powtórzeń i do tego za mocno oparty na ściągniętych z memów gagach i do bólu insajderskich żartach komiksiarzy”? To najlepszy opis tego, jak dziś funkcjonuje ideologia.
Prawie wszystkie olimpijskie zawodniczki „podejrzane” o bycie trans to osoby o ciemniejszej karnacji, co może sugerować nie tylko transfobiczne i mizoginistyczne, ale również rasistowskie uprzedzenia.
Media społecznościowe nie tylko nie są w stanie dostatecznie szybko reagować na treści szerzące dezinformację czy wzywające do przemocy, ale często intensyfikują problem.
Wciąż słyszymy, że nie ma pieniędzy. Pieniądze są. Jest ich dużo. Tyle, że nie w państwowej kasie.
Gdy USA zaczną gromadzić istotną część swoich rezerw w kryptowalutach, to w oczywisty sposób skłonią się do tego również wszystkie inne liczące się kraje. Rola dolara jako głównej waluty rezerwowej będzie więc topnieć.
