Miasto

Łódź, 26 lutego: Strzępka i Demirski: Teatr zaangażowany

Drą mity na Strzępki. A czasem drą się na siebie. Najbardziej rewolucyjna para naszego teatru, reżyserka Monika Strzępka i dramaturg Paweł Demirski, w spotkaniu z najbardziej rewolucyjnym krytykiem Igorem Stokfiszewskim.

26 lutego, niedziela, g. 16.00

Świetlica Krytyki Politycznej w Łodzi, ul. Piotrkowska 101 (lewa oficyna, I piętro). Wstęp wolny.

Drą mity na Strzępki. A czasem drą się na siebie. Najbardziej rewolucyjna para naszego teatru, reżyserka Monika Strzępka i dramaturg Paweł Demirski, w spotkaniu z najbardziej rewolucyjnym krytykiem Igorem Stokfiszewskim. Będą mówić o naszym społeczeństwie, jego ideologiach i ich rozbijaniu. Ta rozmowa może być równie ostra jak ich przedstawienia.

 

26 lutego, niedziela, g. 16.00, Świetlica Krytyki Politycznej w Łodzi, ul. Piotrkowska 101 (lewa oficyna, I piętro). Wstęp wolny

 

Tego samego dnia, o g. 19.00 Wytwórnia wystawi Tęczową Trybunę 2012. Spektakl jest częścią Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.


Paweł Demirski (1979)–dramaturg, członek zespołu Krytyki Politycznej. Autor m.in. Kiedy przyjdą podpalić dom, to się nie zdziw, From Poland with Love, Padnij i Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna, Dziady. Ekshumacja, Był sobie Polak, Polak, Polak i diabeł, Śmierć podatnika. W latach 2003–2006 kierownik literacki Teatru Wybrzeże. W 2003 roku był stypendystą Royal Court Theatre w Londynie. Wraz z Moniką Strzępką nagrodzony Paszportem Polityki w kategorii Teatr za rok 2010. Ich spektakl Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej zdobył Grand Prix międzynarodowego festiwalu teatralnego Boska Komedia.

Monika Strzępka (1976) – reżyserka teatralna. Jej specjalnością jest teatr krytyczny, często opowiadający o ekonomicznych, historycznych i mentalnych uwarunkowaniach polskich konfliktów. Reżyserowała w Czeskim Cieszynie, Bydgoszczy, Gdańsku, Jeleniej Górze. Wspólnie z Pawłem Demirskim pracuje w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu („Diamenty to węgiel, który wziął się do roboty”, „Był sobie Polak Polak Polak i diabeł”, „Niech żyje wojna”, „Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej”) i w Teatrze Polskim we Wrocławiu („Dziady. Ekshumacja” i „Śmierć podatnika”).

__
Przeczytany do końca tekst jest bezcenny. Ale nie powstaje za darmo. Niezależność Krytyki Politycznej jest możliwa tylko dzięki stałej hojności osób takich jak Ty. Potrzebujemy Twojej energii. Wesprzyj nas teraz.

Zamknij