„Państwa reakcja pokazała, że szkoła nie jest dla dzieci bezpiecznym miejscem”.
List
Szwecja
Wojna z przedmieściami
Musi znaleźć się sposób na to, by umożliwić ludziom biednym, o niskich zarobkach, życie w dzielnicach cieszących się prestiżem. Katarzyna Tubylewicz rozmawia z Perem Wirténem, szwedzkim pisarzem i dziennikarzem.
Kinga Dunin czyta
Daleko od raju
Zaglądamy do głowy przemocowego mizogina i co w niej znajdujemy?
Kinga Dunin czyta
Bad guy, good guy
Już „Łaskawe”, powieść, która przyniosła Littellowi światową sławę i pieniądze, wydawała mi się podejrzana albo, innymi słowy, dość obrzydliwa. Jak broni się jego „Stara historia”?
Rozmowa
Salcia Hałas: Świat traci zapach
Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że jesteśmy na pokładzie Titanica, gdzie orkiestra wciąż głośno gra: „kup więcej, żryj więcej!” – mówi Salcia Hałas, autorka „Potopu” i „Pieczeni dla Amfy”.
„Mnich” Bartosia
Blizny po habicie
„Mnich” Tadeusza Bartosia to nie płacz po utraconej wierze, skompromitowanej religii katolickiej. To raczej płacz po zabitej przez nią jednostce.
Dopalacze
W Warszawie wszyscy biorą dopalacze. Ale często myślą, że to koks
Warszawa wciąga. Tylko co?
Kinga Dunin czyta
Dwa dożywocia i krótsze wyroki
Czemu tak jest, że więcej wiem (albo częściej czytam) o amerykańskich więzieniach niż o polskich? Kinga Dunin czyta „Mars Room” Rachel Kushner i „Skazane” Katarzyny Borowskiej i Anny Matusiak-Rześniowieckiej.
Polemika
Bardzo cienka jest linia między ziomkiem a wrogiem
Może gdybyśmy poszerzyli kanon lektur o raperów, mniej osób zraziłoby się do czytania czegokolwiek dłuższego od artykułu o siedmiu najlepszych modelach trampek w sezonie?
Dizajn
Idź śladem pieniędzy
Agencje i ich korporacyjni klienci zarabiają na naszych pragnieniach, od potrzeby wpasowania się w grupę po bunt przeciw systemowi.
Kinga Dunin czyta
Apokalipsy w różnych odcieniach
Czy można napisać poemat o reprywatyzacji i „rewitalizacji przez likwidację” tak, żeby nie był on interwencyjną publicystyką? Da się!
Rozmowa
Janek Koza: Nigdy nie będzie normalnie
To już nie te czasy, żeby uciekać. Ja zwyczajnie wyjechałem. Ale nawet gdybym chciał, to nie da się uciec. Bo ja przecież rysuję tak naprawdę ciągle o sobie – mówi Janek Koza w rozmowie z Michałem Sowińskim.
