Miasto

DKF: Czym się żywi kino grozy? | Ekologia: „The Host: Potwór”

Dyskusyjny Klub Filmowy w ramach Uniwersytetu Krytycznego

Uniwersytet Krytyczny | DKF: Czym się żywi kino grozy? | Ekologia – The Host: Potwór (Gwoemul, 2006, Korea Południowa, reż. Joon-ho Bong)

Prowadzenie: Klaudia Rachubińska, Antoni Michnik

20 lutego, czwartek, godz. 19.00
Krytyka Polityczna, ul. Foksal 16, II p., Warszawa

Kiedy przestaliśmy bać się potworów? Popularne jeszcze w latach 60. i 70. Godzille, Rodany i King Kongi zastąpiliśmy pod koniec XX wieku żarłaczem białym, Xenomorphami i stadem Welociraptorów, by około roku 2000 niemal całkowicie przerzucić się na kino katastroficzne. Choć Hollywood od kilku lat próbuje wskrzesić kino wielkich, budzących grozę potworów na miarę Godzilli czy King Konga przy pomocy coraz doskonalszych efektów specjalnych, współczesne realizacje – od remake’ów klasyki po crossovery typu „Cloverfield” czy „Pacific Rim” – ani nie powielają sukcesów kasowych swych poprzedników, ani nie nabierają tak kultowego statusu jak groźne bestie sprzed lat. Czy dla racjonalnego człowieka XXI wieku potwory przestały być straszne? Czy staliśmy się byt cyniczni, by traktować poważnie ten festiwal zębów, pazurów i łusek? A może cała groza dawnych filmowych monstrów nie sprowadzała się do ich atrybutów, ale wyrastała z szerszego kontekstu – z ziarna niepokoju, że potwory nie biorą się z morskich głębin, tajemniczych wysp czy niezbadanej otchłani kosmosu, ale z ludzkiej pychy? A jeśli tak, to jak może wyglądać potwór na miarę XXI wieku? Nad tym i innymi pytaniami zastanowimy się na pierwszym w tym semestrze spotkaniu horrorowego DKFu w ramach Uniwersytetu Krytycznego.

_________

Straszne historie, pełne zjaw, potworów i krwawych morałów, towarzyszyły ludzkości od zawsze, pod fantastycznym przebraniem skrywając rzeczywiste kulturowe lęki. Nie inaczej jest w wypadku współczesnego kina grozy – pomimo zmieniających się trendów, istotą horrorów pozostaje nie tylko żerowanie na indywidualnych fobiach i obawach widzów, ale też odzwierciedlanie niepokojów społecznych i uniwersalnych lęków. 

Klaudia Rachubińska – absolwentka Wydziału Psychologii UW, doktorantka Instytutu Kultury Polskiej UW, członkini Grupy ETC; zajmuje się problematyką ciała w kulturze, strategiami wizualnego konstruowania tożsamości, psychoanalizą kultury, myślą feministyczną drugiej i trzeciej fali. Do jej zainteresowań należą także związki między muzyką a wizualnością, intermedialność w sztuce współczesnej, performance i sztuki performatywne oraz działania neoawangardowego ruchu Fluxus. 

Antoni Michnik – historyk kultury, absolwent Instytutu Historii Sztuki UW, student Kolegium MISH UW. Członek-założyciel Grupy ETC, współpracownik Stowarzyszenia im. Stanisława Brzozowskiego. Publikował między innymi w „Zeszytach Literackich”, „Kwartalniku Filmowym”, „Kontekstach”, „Glissandzie”. Zajmuje się przede wszystkim kręgiem kultury niemieckiej oraz związkami muzyki z wizualnością (muzyką popularną, awangardami, kinem).
 

________

Kolejne spotkania cyklu:
13.03 Historia – Zombie SS (Dod sno, 2009, Norwegia, reż. Tommy Wirkola)
27.03 Dzieciństwo – Jack Frost (1997, USA, reż. Michael Cooney)
10.04 Rodzina – Potomstwo (The Brood, 1979, Kanada/USA, reż. David Cronenberg)
24.04 Związki – Odishon (1999, Japonia, Korea Południowa, reż. Takeshi Miike)
  8.05 Religia – Harry Angel (Angel Heart, 1987, Kanada/USA/Wielka Brytania, reż. Alan Parker)
22.05 Instynkty – Kalevet (2010, Izrael, reż. Aharon Keshales, Navot Papushado)
  5.06 Media – Behind the Mask: The Rise of Leslie Vernon (2006, USA, reż. Scott Glosserman)
12.06 Widz – Udręka (Angustia, 1987, Hiszpania, reż. Bigas Luna)

 

  

__
Przeczytany do końca tekst jest bezcenny. Ale nie powstaje za darmo. Niezależność Krytyki Politycznej jest możliwa tylko dzięki stałej hojności osób takich jak Ty. Potrzebujemy Twojej energii. Wesprzyj nas teraz.

Zamknij