#Janis Warufakis

Każda licząca się w grze strona ma interes w tym, by cierpliwie czekać aż do gorzkiego końca.

Solidarność unijną możemy włożyć między bajki. Unia jest rajem dla technokratów i nieformalnych grup interesu. Maciej Wróblewski pisze o nowej książce Janisa Warufakisa.

Żeby walczyć o sprawy ważne dla Polek i Polaków, trzeba budować europejskie partnerskie sojusze – mówią Agnieszka Dziemianowicz-Bąk i Marta Tycner.

Były minister finansów Grecji o planach transnarodowego ruchu politycznego na wybory europejskie w 2019 roku.

Najlepszej znanej mi odpowiedzi na „świętą wojnę” między elitami Niemiec i Francji udzielił pewien Niemiec. Był to Immanuel Kant.

Islamscy ekstremiści mają plan, a my ślepo pomagamy im go realizować.

Paskudny konflikt między władzami autonomii katalońskiej a rządem Hiszpanii może być dla Europy… lekarstwem.

Czas podważyć niezależność banków centralnych od wyłonionych w wyborach rządów.

Nie warto naiwnie wierzyć, że federacja „light” Macrona rozwinie się jutro w prawdziwą federację demokratyczną. Spróbujmy więc czegoś innego.

Nie ma czasu na miesiąc miodowy: musimy natychmiast sprzeciwić się Macronowi. Oto dlaczego.

„Silni osiągają swe cele, a słabi muszą ulegać”. Te słowa Tukidydesa nie dawały mi spokoju w czasie rozmów z wierzycielami Grecji.

Domagamy się upublicznienia opinii prawnej, w której ECB pyta, czy destabilizacja greckich banków w 2015 roku była… legalna.

Ani globalizacja, ani podłączone do prądu płoty biedy nie naprawią.

Polityka przeżywa dziś wstrząs, jakiego świat nie widział od lat 30.

Wycieńczona mieszanką autorytaryzmu i nieudolności w gospodarce część lewicy nawołuje do Lexitu.

Nie ma już dłużej sensu bronić czegoś, co jest nie do obrony.

W momencie, kiedy Europa podzielona jest na państwa narodowe, wojna jest nieunikniona.

Varoufakis napisał już książkę o gospodarczym Minotaurze. Jeśli uda mu się zbudować ruch, który potwora ujarzmi, to o nim historia będzie pisać legendy.

W najbliższy wtorek w Berlinie Janis Warufakis ogłosi powstanie paneuropejskiego ruchu politycznego na rzecz demokratyzacji UE.

Grecji nie prosi się o przełknięcie gorzkiej pigułki, prosi się ją o przetrzymanie bólu, by reszta Unii mogła dalej śnić swój sen w spokoju.

To smutne, że dziś musisz należeć do „radykalnej” lewicy, żeby bronić socjaldemokratycznych wartości.

To nie o kłopoty samej Grecji chodzi, ale systemowy kryzys w Europie.