🌏 Azja

Na wybór Sanae Takaichi na premierkę Japonii warto spojrzeć przez pryzmat tego, co badaczka Rosalind Dixon nazywa „przemocowym feminizmem”, który wykorzystuje feministyczny język i symbolikę do legitymizacji autorytarnej i opresyjnej polityki.

W Laosie, Birmie i Kambodży powstają ufortyfikowane „miasta oszustw”. Reporterzy opisują, jak działa cyberniewolnictwo i kto na nim zarabia miliardy.

W czasie internetowego blackoutu ludzie na dwie doby stracili dostęp do internetu, bankowości, narzędzi pracy. W niektórych rejonach wciąż go nie odzyskali.

Z perspektywy CIA interwencja w Indonezji była sukcesem. Wymieniono reżim na bardziej prozachodni, rozbito komunistów i zadbano o interesy amerykańskich koncernów, unikając szkód wizerunkowych.

Przekonanie, że edukacja zapewni w przyszłości wyższe zarobki i wyższy prestiż społeczny powszechnie znajduje potwierdzenie w danych, ale w Korei to coś więcej, to istotny element kultury, jej DNA.

Blokada platform społecznościowych w Nepalu była tylko iskrą – gniew młodych wobec bezrobocia, korupcji i „nepo kids” doprowadził do politycznego trzęsienia ziemi.

Pandższir to ostatni bastion oporu wobec talibów. Symbol siły i niezłomności. W Paryżu spotkałam Ahmada Masuda, syna legendarnego Lwa Pandższiru, afgańskiego polityka i dowódcy wojskowego.

Warto przyjrzeć się obecnej dynamice wydarzeń, zwłaszcza że dyskurs wokół tego konfliktu jest bardzo upolityczniony i nie znając jego wieloaspektowości, łatwo wpaść w pułapkę uproszczeń i egzaltacji.

Europejczycy będą teraz musieli balansować między Pekinem a Waszyngtonem. Będzie to być może największym wyzwaniem dla kontynentu od 1945 roku – mówi Michael Sheridan, autor książki „Czerwony cesarz. Xi Jinping i jego nowe Chiny”.

Wirathu swoje wystąpienia często zaczyna od słów: „cokolwiek robisz, rób jako nacjonalista”.