Przypływ seriali – pokaz produkcji Leny Dunham

Ten artykuł pochodzi z archiwum Dziennika Opinii Krytyki Politycznej.
**

W ostatnią środę października zapraszamy na pokaz edukacyjny fragmentów serialu Dziewczyny z krytycznym komentarzem badaczki popkultury, Małgorzaty Major. Tematem spotkania będą oblicza feminizmu i kryteria dotyczące atrakcyjności i statusu, z jakimi mierzą się zarówno bohaterki serialu Dunham, jak i jej literackie alter ego stworzone na potrzeby zbioru esejów Nie taka dziewczyna.

Nowy Jork uchodzi za jedno z ikonicznych miejsc, w których kanalizował się na różnych etapach ruch feministyczny, przenikając do mainstreamu, zwłaszcza do kultury audiowizualnej. Neurotyczne intelektualistki w filmach Allena, Susan Sontag czy Sylvia Plath rejestrujące swoje doświadczenia emancypacji w prywatnych dziennikach, tekstach teoretycznych i literackich, ale również serial Seks w wielkim mieście – przez wiele osób uznawany za przełomowy i subwersywny, choć dla innych wykoślawiający obraz niezależnych kobiet, karykaturujący feministki, pokazujący je jako płytkie, roszczeniowe wieczne nastolatki z butem Manolo Blahnika zamiast mózgu. Pomimo skrajnych reakcji serial dokonał zwrotu w amerykańskiej produkcji telewizyjnej, oddając pole kobiecym bohaterkom.

Serial Leny Dunham – Dziewczyny – był jej kolejną głośną produkcją, po niszowych z założenia Mebelkach. Propozycja Dunham uchodzi za parodię (lub przeciwnie – nową, hipsterską wersję) Seksu w wielkim mieście. Próba stworzenia pewnej kontry dla wyobrażeń kreowanych przez kolejne sezony Seksu w wielkim mieście jest niewątpliwa, tyle że w tym wypadku bohaterki są młodsze, zamiast wydawać zawrotne sumy na ubrania i imprezy, próbują jakkolwiek poradzić sobie w dobie kryzysu, rewidując swoje aspiracje związane z pasjami i wykształceniem.

Lena Dunham, zarówno w serialu, jak i w publikacji Nie taka dziewczyna. Młoda kobieta o tym, czego nauczyło ją życie, stara się pogodzić swoje radykalnie feministyczne i równościowe przekonania z potrzebami, wymaganiami, frustracjami i neurozami dyktowanymi przez neoliberalną rzeczywistość, amerykański sen i inne wzorce zaprogramowane młodym kobietom. Dlaczego wizerunek i działalność Leny Dunham bezustannie wzbudza tak ogromne kontrowersje? Dlaczego jej swobodny stosunek do cielesności wzbudza opór, i to głównie dlatego, że nie nosi rozmiaru 32? Wokół tych zagadnień będzie koncentrowała się dyskusja.

Małgorzata Major – badaczka popkultury, w tym zwłaszcza amerykańskich seriali, autorka licznych publikacji (m.in. w tomie Czas seriali, w „Ekranach” czy „Panoptikum”), w tym również artykułów online (Dwutygodnik.com, Popmoderna.pl). Absolwentka UMK, doktorantka UG.

Pokaz edukacyjny fragmentów serialu Dziewczyny i dyskusja odbędą się w środę, 28 października o godz. 18.00 w Świetlicy Krytyki Politycznej w Trójmieście, ul. Nowe Ogrody 35, p. II w Gdańsku. Wstęp wolny.

Pokaz filmu jest częścią jesiennego cyklu Morze Kina Zaangażowanego odbywającego się w wybrane środy.

Organizatorem przeglądu jest Świetlica Krytyki Politycznej w Trójmieście. Projekt Kino Zaangażowane 2015 jest współfinansowany ze środków Samorządu Województwa Pomorskiego.