Mama polityczna

Żegnamy Matkę Polkę

Żegnamy Matkę Polkę jako mit i stereotyp, który nakazywał kobietom przejęcie odpowiedzialności nie tylko za całość pracy związanej z urodzeniem i wychowaniem dziecka, ale też za dobrostan rodziny czy

Żegnamy Matkę Polkę jako mit i stereotyp, który nakazywał kobietom przejęcie odpowiedzialności nie tylko za całość pracy związanej z urodzeniem i wychowaniem dziecka, ale też za dobrostan rodziny czy narodu.

Witamy nie ekomamę czy biznes mamę, tylko myślenie o opiece (nie tylko nad własnymi dziećmi zresztą, chodzi też o opiekę zastępczą i o szerszy problem opieki nad osobami zależnymi),  jako czymś, co ma wartość, co jest nam wszystkim potrzebne i za co wszyscy – nie tylko mężczyźni i kobiety, ale też państwo – powinni wziąć odpowiedzialność. A to czy rodzice chcą być eko czy też pracują w biznesie, ma w gruncie rzeczy najmniejsze znaczenie.

Z jakimi kłamstwami musi się liczyć współczesna kobieta?

Można długo je wymieniać:
że jeśli nie ma dzieci to nie jest w pełni kobietą,
że jeśli ma dzieci to nie jest w pełni wartościową pracownicą i obywatelką,
że jeśli karmi dziecko piersią za krótko to robi mu krzywdę,
że jeśli karmi dziecko piersią za długo to robi mu krzywdę,
a jeśli karmi butelką to w ogóle jest potworem,
że dla dziecka będzie najlepiej, jeśli zostanie w domu na długie lata rezygnując z własnych aspiracji
że powinna się nim zajmować sama, bo mężczyźni się nie nadają do opieki nad dziećmi, więc tata może najwyżej „pomagać”,

że jeśli nie stać jej na kosztowne i czasochłonne zabiegi wychowawcze to jest złą matka i nie powinna mieć dzieci,
że posiadanie dzieci to sprawa indywidualna i dobra matka nie będzie zawracać innym głowy, a już na pewno nie będzie żądać wsparcia państwa…

Czytaj całość na sosrodzice.pl

__
Przeczytany do końca tekst jest bezcenny. Ale nie powstaje za darmo. Niezależność Krytyki Politycznej jest możliwa tylko dzięki stałej hojności osób takich jak Ty. Potrzebujemy Twojej energii. Wesprzyj nas teraz.

Agnieszka Graff
Agnieszka Graff
Publicystka, amerykanistka
dr hab. Agnieszka Graff – kulturoznawczyni i publicystka, absolwentka Amherst College i Oksfordu, profesorka w Ośrodku Studiów Amerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego. Oprócz „Świata bez kobiet” (2001) – książki, której poszerzone wydanie ukazało się w 2021 roku po dwudziestu latach nakładem wydawnictwa Marginesy – wydała też: „Rykoszetem. Rzecz o płci, seksualności i narodzie” (W.A.B. 2008), „Matkę feministkę” (Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2014) oraz „Memy i graffy. Dżender, kasa i seks” (Wydawnictwo Krytyki Politycznej 2015, wspólnie z Martą Frej). W serii z Różą Krytyki Politycznej ukazał się autobiograficzny wywiad rzeka pt. Graff. Jestem stąd” (2014; współautorem jest Michał Sutowski). Publikowała teksty naukowe w takich czasopismach jak: „Signs”, „Public Culture”, „East European Politics and Societies”, „Feminist Studies”, „Czas Kultury” i „Teksty Drugie”. Współzałożycielka Porozumienia Kobiet 8 Marca, członkini rady programowej stowarzyszenia Kongres Kobiet. Od kilku lat pisuje felietony do „Wysokich Obcasów”. Autorka polskiego przekładu „Własnego pokoju” Virginii Woolf.
Zamknij