Polityka społeczna

Decydenci wciąż nie mogą wyjść z anachronicznego, paternalistycznego myślenia o niepełnosprawności.

Stowarzyszenie Emerytów i Rencistów Policyjnych szacuje, że zmarło już ponad 4000 osób spośród tych, którzy podjęli walkę z ustawą dezubekizacyjną. W statystykach sądowych liczba ta widnieje w rubryce „inne załatwienie sprawy”.

Niezależność – to ona jest odbierana opiekunom niepełnosprawnego dziecka jako pierwsza. I to od razu na całe życie.

Patomieszkaniówka w Polsce pozbawia ludzi możliwości studiowania, rozwoju, założenia rodziny, budowania związków i poczucia godności.

Jeszcze kilka lat temu dochód podstawowy mógł być marzeniem. Dzisiaj jest koniecznością.

Grupa, która może być zainteresowana zmianami w obszarze świadczeń z tytułu opieki nad osobami z niepełnosprawnością, jest całkiem spora. Okazuje się, że reformy wspierają też politycy, więc dlaczego wciąż nic z tego nie wynika?

„Z czego jeszcze zamierzają ojebać mnie i takich jak ja – niepełnosprawnych lub opiekunów osób z niepełnosprawnością – kiedy będą rządzić? Lub jak zamierzają ten problem rozwiązać?” – tego Agnieszka Szpila chciałaby dowiedzieć się od polskich polityków i polityczek.

Dzięki artykułowi Agnieszki Szpili znów otworzyły się drzwi naszych klatek. Trzeba wyłazić! Hej, ho, ludzie, kto jeszcze ma siłę – pokażcie się! By przypomnieć o sobie setny, tysięczny raz. O tym, że istniejemy.

Na ludziach, którzy nie mają nic, zarabia się najwięcej − mówi Agata Kluczewska z Fundacji Wolno Nam. Nadchodzi wyjątkowo trudna zima, a uchodźczyniom z Ukrainy grozi bezdomność.

Agnieszka Szpila nie posiada nic. Nawet praw do swoich książek. Zero. Null. Ma tylko prawa do dzieci z niepełnosprawnością.