Unia Europejska

Nadchodzi Europejska Wiosna

Jeżeli wysoka temperatura społecznego niezadowolenia utrzyma się do połowy marca, Europa może być świadkiem bardzo poważnych wstrząsów.   

Zgodnie z grudniowymi zapowiedziami ruchy społeczne wydały komunikat nawołujący działaczy i obywateli do organizowania akcji protestacyjnych pod hasłem „Nasza demokracja przeciw ich cięciom” 13 marca w całej Europie oraz do masowej demonstracji 14 marca w Brukseli. Tego dnia rozpoczyna się w gmachu Parlamentu Europejskiego wiosenny szczyt państw Unii, którego tematem będzie kryzys ekonomiczny i społeczny na kontynencie.

Komunikat sformułowali przedstawiciele kilkudziesięciu organizacji, grup i zgromadzeń obywatelskich z szeregu państw Europy, a opublikowano go kilka dni temu na wszystkich liczących się platformach aktywistycznych Ruchu Oburzonych, ruchów Occupy, kolektywów takich jak ATTAC, a nawet niemieckiej partii Die Linke. Głosi on, że „dzisiejszą odpowiedzią elit gospodarczych i politycznych Unii Europejskiej na kryzys ekonomiczny jest atak na instytucje państwa opiekuńczego, prawa socjalne i demokrację. Odbywa się on drogą podważania zasad demokratycznych, ujawniającą się w polityce UE poprzez wprowadzanie oszczędności, nawoływanie do głębokich cięć w wydatkach socjalnych, poprzez próby osłabienia pozycji zatrudnionych i wycofywanie się z ciężko wywalczonych praw pracowniczych. (…) Te zasady są nakierowane na ratowanie wielkich banków i wielkiego biznesu, ale to większość obywateli płaci za ekscesy uprzywilejowanej mniejszości”.

W dalszych akapitach inicjatorzy akcji stwierdzają, że „takie postępowanie jest niebezpieczne, głęboko niesprawiedliwe i musi zostać powstrzymane”, oraz piszą: „W całej Europie prowadzone są działania przeciw tym niesprawiedliwym zasadom. (…) Nastał czas, by połączyć siły ponad granicami i solidarnie działać na rzecz prawdziwej demokracji i sprawiedliwości społecznej. Dążymy do budowania społeczeństwa, w którym logika rozwiązywania problemów obywateli różnić się będzie od tej, za którą dziś podążają elity Unii Europejskiej, i które to rozwiązania będą mogły zostać zaproponowane i dyskutowane przez wszystkich obywateli”. Następnie sygnatariusze apelu nawołują do podjęcia „działań, strajków i demonstracji 13 marca w całej Europie w ramach tygodnia europejskiego oporu oraz do masowej mobilizacji 14 marca w Brukseli podczas wiosennego szczytu UE. Pokażemy tym u władzy, że nasz rosnący w siłę ruch będzie prędzej czy później na tyle mocny, by zmienić bieg spraw w Europie zgodnie z interesem wszystkich obywateli”.

Marcowe demonstracje mają się odbyć pod pięcioma hasłami – wycofania się Unii z traktatów i innych dokumentów zawierających postanowienia dotyczące programów oszczędnościowych; sformułowania rozwojowej polityki ekologicznej; osłabienia pozycji rynków finansowych; oddłużenia państw i obywateli oraz rozwiązania Trojki (triumwiratu Komisji Europejskiej, Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Europejskiego Banku Centralnego).

Zgodnie z zapowiedziami marcowe wystąpienia zainicjują Europejską Wiosnę – mają stanowić pierwszy akord masowych akcji protestacyjnych, strajków i demonstracji planowanych przez aktywistów, związki zawodowe oraz obywateli w nadchodzących miesiącach.

Fundamentem dla tegorocznych inicjatyw ruchów społecznych jest trwająca od końca stycznia mobilizacja w Hiszpanii, spowodowana skandalem korupcyjnym w rządzącej Partii Ludowej, wciąż trwające ogólnoeuropejskie akcje przeciw polityce mieszkaniowej i eksmisjom, studenckie wystąpienia w Hiszpanii i we Włoszech oraz antyfaszystowskie demonstracje w Grecji. Jeżeli tak wysoka temperatura społecznego niezadowolenia utrzyma się do połowy marca, zarówno Bruksela, jak i cała Europa mogą być świadkami bardzo poważnych wstrząsów.   

 

Projekt finansowany ze środków Parlamentu Europejskiego.

 

 

__
Przeczytany do końca tekst jest bezcenny. Ale nie powstaje za darmo. Niezależność Krytyki Politycznej jest możliwa tylko dzięki stałej hojności osób takich jak Ty. Potrzebujemy Twojej energii. Wesprzyj nas teraz.

Igor Stokfiszewski
Igor Stokfiszewski
Krytyk literacki
Badacz, aktywista, dramaturg. Współpracował m.in. z Teatrem Łaźnia Nowa, Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards, Rimini Protokoll z artystami – Arturem Żmijewskim, Pawłem Althamerem i Jaśminą Wójcik. Był członkiem zespołu 7. Biennale Sztuki Współczesnej w Berlinie (2012). Autor książek „Zwrot polityczny” (2009), „Prawo do kultury” (2018).
Zamknij