Elena Ferrante, „Genialna przyjaciółka”, „Historia nowego nazwiska”, „Historia zaginionej dziewczynki”, „Historia ucieczki”.
![](https://krytykapolityczna.pl/wp-content/uploads/2016/08/ferrante-840x440.png)
Elena Ferrante, „Genialna przyjaciółka”, „Historia nowego nazwiska”, „Historia zaginionej dziewczynki”, „Historia ucieczki”.
Kasety wideo, fascynacja postaciami kobiecymi i emocje.
O książce Jarosława Kaczyńskiego „Porozumienie przeciw monowładzy. Z dziejów PC” pisze Michał Sutowski.
Na powstaniu warszawskim można dziś dokonywać aktów pamięciowego wampiryzmu.
Zmarli z powstania mogą prześladować współczesnych warszawiaków jako upiory.
Obecna Polska nie jest triumfem idei Giedroycia i w tym sensie jest on postacią tragiczną.
„Zabić smoka” to nie jest zbiór bajek z morałem, że warto się angażować, i że dobro wspólne jest w naszych rękach.
Włodzimierz Nowak, „Niemiec”, Yaa Gyasi, „Droga do domu”, Swietłana Aleksijewicz, „Czasy secondhand”, Zygmunt Miłoszewski,” Ziarno prawdy”.
Dyrektor Festiwalu w Gdyni odpowiada na zarzuty o brak kobiet w programie tegorocznego festiwalu.
Kobiety w kinie odnoszą albo sukcesy, albo porażki. Nie ma miejsca na średnie kino kobiet.
Największa zmiana polityczna w XXI wieku dotyczyła sposobu, w jaki widzimy świat.
Po PJ widać, że wie, kiedy decyduje się na odważny gest.