Tworzą „czarny blok” na Marszu Niepodległości. Mają rozległą sieć europejskich kontaktów. Socjalni, agresywni, rasistowscy – oto nowe pokolenie polskich faszystów. Szturmowcy.
Szturmowcy są nieślubnym dzieckiem NOP-u i Niklota. Ciało uzyskali w Młodzieży Wszechpolskiej i Obozie Narodowo-Radykalnym, ducha we współczesnej fali europejskiego faszyzmu. To nowe pokolenie tzw. trzeciej pozycji, nasączone nowoprawicowym pogaństwem i podszyte starym, dobrym apartheidem.
Reakcja na rok 1968
Bazą dla tej nowej odsłony faszyzmu stali się autonomiczni nacjonaliści. To nurt, którego korzeni trzeba szukać na skrajnej prawicy jeszcze w późnych latach 60. XX wieku. Pognębiona totalną dominacją lewicy w protestach 1968 roku, zaczyna ona wówczas szczodrze czerpać z form działania przeciwnika. We Francji skrajni prawicowcy skupiają się głównie w Fédération des étudiants nationalistes (Federacja Nacjonalistycznych Studentów). Jedno z jej skrzydeł tworzą Dominique Venner i Alain de Benoist, którzy wydają pismo „Europe-Action”. Z tego właśnie środowiska wyłoni się z czasem francuska Nouvelle Droite (Nowa Prawica). Chcą stworzyć „leninowską” partię i uzyskując krok po kroku hegemonię kulturową, przechylić szalę na korzyść skrajnej prawicy.
„Europe-Action” odrzuca jednak terroryzm. To nie podoba się jednemu z działaczy, Pierre’owi Sidosowi. Ten syn skazanego na śmierć hitlerowskiego kolaboranta i były członek terrorystycznej Organisation Armée Secrète – zwalczającej generała de Gaulle’a jako zdrajcę, który porzucił francuską Algierię – zakłada kolejno Jeune Nation (Młody Naród) i Occident (Zachód). Łączą one ultrakatolicyzm z paneuropejskim faszyzmem, antysemityzmem i ekonomicznym terceryzmem. Za swój symbol przyjmują, na cześć 33 Dywizji Grenadierów Waffen SS „Charlemagne” („Karol Wielki”), krzyż celtycki. Ma on symbolizować wierność Europie, sprzeciw wobec napływu imigrantów i walkę o białą rasę.
Grupa jest bardzo agresywna. Używają kijów, kastetów, noży i łańcuchów, a także butelek z benzyną i bomb-samoróbek. W 1967 roku atakują lewicowych studentów na kampusach uniwersytetów Rouen i Nanterre, demolują centralną siedzibę Francuskiej Partii Komunistycznej, a także podkładają bombę pod maoistowską księgarnię. Jeden z zaatakowanych przez nich studentów kończy w śpiączce, kilku innych jest rannychJoseph Algazy, L’Extrême droite en France, de 1965 à 1984, Paris, L’Harmattan, 1989, ss. 52-53 . Aresztowanych zostaje dwadzieścia osób, w tym Gérard Longuet, Alain Madelin i Patrick Devedjian, notabene przyszli ministrowie i sekretarze stanu z ramienia liberałów i gaullistów. Sama organizacja zostaje wówczas zdelegalizowana.
Na jej miejsce powstaje – w Centrum Prawa w Assas, złośliwie nazywanym Waffen-Assas – Le groupe union défense, GUD (Grupa Zjednoczonej Obrony) kierowana przez Alaina Roberta oraz, w listopadzie 1969 roku, L’Ordre Nouveau, ON (Nowy Porządek). I w ich przypadku przemoc staje się formą propagandy. Atakowani są użytkownicy narkotyków, kina pornograficzne i lewicowi studenci. Za swoje symbole ON przyjmuje krzyż celtycki i, co ciekawe, czarnego szczura z umieszczonego w magazynie „Tintin” komiksu Chlorofil. Szczury żyją tam w „anarchofaszystowskiej” dyktaturze króla Antracyta. Przyjmując ich symbol i utożsamiając się z negatywnymi bohaterami, nacjonaliści chcą pokazać, że nie zgadzają się na lewicową dominację. Symbol ten do dziś można znaleźć na strojach szturmowców, w szczególności kominiarkach.
Ich ideologia jest niezwykle eklektyczna, bo obok inspiracji narodowym monarchistą Charles’em Maurras znaleźć tam można odwołania do faszyzującej Evy Perón, rewolucjonisty Che Guevary, anarchisty Pierre-Josepha Proudhona, arabskiego nacjonalizmu, Hamasu, Irlandzkiej Armii Republikańskiej i włoskich marksistów-operaistów. Po powstaniu w 1972 roku Frontu Narodowego GUD traci jednak impet i trwa na politycznym marginesie, aż do drugiej dekady XXI wieku, kiedy na fali nowego faszyzmu zalicza comeback jako Bastion Social.
Opór bez przywódcy
Kolejna emanacja szczuroceltykarzy objawia się w 1983 roku w Madrycie jako Bases Autónomas (Autonomiczne Komórki) kierowane przez studenta prawa Fernanda Perdicesa. Starają się jednoczyć ze sobą studentów, ultrasów Realu Madryt i robotniczą młodzież. Są nastawieni na działalność uliczną – manifestacje, robienie graffiti, plakatowanie, i chętnie stosują przemoc, głównie wobec lewicowców i migrantów. Ich linia jest antypartyjna i antykapitalistyczna. Perdices pisze nawet: „Nie lewacy, a burżuazja i prawicowi reakcjoniści – oto główny wróg prawdziwego nacjonalizmu współczesnych czasów”. Kres ich działalności kładą jednak dwa morderstwa popełnione przez ich sympatyków: w 1989 roku ginie poseł baskijskiej partii Herri Batasuna Josu Muguruza, po czym Autonomiczne Komórki zostają zdelegalizowane. Działają dalej w podziemiu, ale po zabójstwie Lucrecii Pérez – czarnej imigrantki z Dominikany – przez związanych z BA skinheadów są zmuszeni do całkowitego zaprzestania działalności.
Ostateczny kształt ruchowi autonomów nadają nacjonaliści niemieccy w latach 90. W odpowiedzi na delegalizowanie kolejnych organizacji faszystowskich przez władze RFN przyjmują oni zasadę leaderless resistance – oporu bez przywódcy. Aktywiści mają działać bez pionowych ogniw dowodzenia i hierarchii, połączeni jedynie wspólnym celem wynikającym z podzielanej ideologii i luźną koordynacją działań.
Opracowana przez CIA w latach 60. zasada miała służyć podtrzymywaniu oporu w krajach pod rządami komunistów. Dwadzieścia lat później, opisana w broszurze amerykańskiego rasisty Louisa Beama, staje się modna wśród neonazistów. Przyjmują ją między innymi terroryści z Combat 18, Aryan Nations i Hammerskin Nation, a w praktyce stosuje „samotny wilk” Timothy McVeigh, sprawca zamachu w Oklahoma City, w którym śmierć ponosi 168 osób, w tym 19 dzieci.
Także inni nacjonaliści zaczynają stosować ją w samoorganizacji. Do działania w faszystowskich partiach zniechęcają ich bowiem akcje służb specjalnych i oportunizm własnych liderów. W 2002 roku powstaje grupa Autonome Nationalisten Berlin (Autonomiczni Nacjonaliści Berlin). Wyróżniają się na manifestacjach sposobem ubioru, formą działania i transparentami. W ruchu pojawiają się dodatkowo postulaty ekologiczne, antynuklearne, skłoting i silnie akcentowany antykapitalizm. W ten właśnie sposób rodzą się współcześni autonomiczni nacjonaliści.
Pokręcony brat bliźniak
Autonomy to taki zły, pokręcony brat bliźniak anarchistów. Przejęli oni praktycznie wszystkie elementy i emblematy ruchu anarchistycznego, dodając do tego swój unikalny rasistowski, ksenofobiczny, homofobiczny i antyaborcyjny wkład.
Po pierwsze strój. Już od dawna naziści i faszyści nie wyglądają jak kiedyś nazi-skinheadzi. Część udaje polityków głównego nurtu i przerzuciła się na marynarki. Ci jednak, którzy zostali w ruchu, od początku lat zerowych zmieniają wygląd. Czarne ubrania: bluzy z kapturem, bejsbolówki, dresy albo wąskie bojówki, kominiarki i półkominiarki, tunele w uszach, tatuaże – tak teraz często wygląda najmłodsze pokolenie faszystów.
Czarny kolor ma też wymiar praktyczny. W ten sposób przejęto bowiem formację nazywaną „czarnym blokiem”. Aby utrudnić identyfikację, uczestnicy demonstracji ubierają się jednolicie na czarno i otaczają grupę banerami w celu utrudnienia rozbicia kolumny. Faszyści zaczęli także używać anarchistycznych flag – czarna flaga symbolizuje opór, natomiast czarno-czerwona sprzeciw wobec kapitalizmu i solidarność społeczną. Podebrane zostały też hasła „Rząd na bruk, bruk na rząd!”, „Nie zaciskaj pasa, zaciśnij pięść!” i sam symbol zaciśniętej pięści. Zamiast anarchistycznego hard core’u u faszystów wybrzmiewa hate core. Także logo antify zostało przerobione na strasserowską modłę – miecz i młot nawiązują do emblematu najbardziej „lewicowej” frakcji rozłamowców z nazistowskiej NSDAP.
Nowi faszyści próbują też przejmować Święto Pracy – 1 maja. Angażują się w skłoting, rozdawanie żywności, wykazują silną niechęć do działania w partiach politycznych, a także zainteresowanie ekologią i obroną praw zwierząt. Wszystko jednak z małym „ale” – to wszystko tylko dla „naszych”. Żadnych migrantów, tylko etniczny i rasowy separatyzm – apartheid, zwiększona dzietność i walka z aborcją oraz „zboczeniami”
Współcześni faszyści przejmują też anarchistyczną ideę straight edge – czyli niepicia alkoholu, niebrania narkotyków, niepalenia papierosów, nieuprawiania przypadkowego seksu, a często także nie jedzą mięsa – stąd na ich bannerach symbole tej postawy, trzy litery X, litery SE lub sXe. W ich wykonaniu straight edge często występuje jako hardline, gdzie powyższe zasady rozszerzone są jeszcze o sprzeciw wobec aborcji i homoseksualizmu.
Często po wyglądzie poznać można, że mamy do czynienia z autonomami, a nie anarchistami, tylko dzięki drobnym szczegółom na banerach, flagach i naszywkach. Zamiast dzikiego kota związku zawodowego IWW jest czarny szczur, a na ubraniach pojawiają się celtyki, runy Algiz, Odala, Tyr, Sig, wilczy hak, czarne słońca, Totenkopf, symbol Peruna, koło z piorunem, strasserowski młot i miecz czy kołowroty – te elementy są dla nich charakterystyczne.
Także i struktura szturmowców kopiuje anarchistyczną. Mamy więc w ruchu szturmowym wyspecjalizowane sekcje tematyczne – ekologiczne (Greenline Front Polska, Ecolektyw), narodowo-socjalistyczne (Praca Polska, Kongres Narodowo-Społeczny), sportowe (First to Fight, Klub Fanga, Instynkt Przetrwania, Projekt Wypad, Droga Legionisty), nacjopogańskie (Gromada Białożar), wydawnictwa (CapitalBook), firmy odzieżowe (Keep it White, Narodowa Rewolucja), festiwale muzyczne (Ku Niepodległej, Pomerania Fest, Orle Gniazdo, Jedność to Siła, Kołomir Festiwal). I sekcje regionalne – Radykalne Południe, Aktyw Północny, White Boys Wielkopolska, Czarne Szczury Warszawa itd. Za fora koordynujące całość służą „Szturm” i autonom.pl. Wszystko, by utrudnić zdławienie ruchu przez służby specjalne i policję oraz zapewnić mu elastyczność w działaniu i ułatwić przenikanie do głównonurtowych organizacji.
Pierwsza polska grupa określająca jako autonomiczni nacjonaliści powstała ok. 2002 roku w Bytomiu jako Białe Orły. W 2009 powstał serwis autonom.pl, a w 2014 roku pismo „Szturm”. To ono właśnie spowodowało w Polsce niezwykły rozrost tej formacji i jej wielonurtowej struktury. Co takiego jest w tej publikacji, że udało się jej rozpocząć w Polsce nową falę faszyzmu? Zajrzyjmy.
„Tą ideą jest Faszyzm”
Już w pierwszym numerze wita nas okładka z uzbrojonymi mudżahedinami z celtykami na bandanach/opaskach, pod flagami z falangą, a w samym logo pisma jest spadająca bomba. Włoskie faszystowskie rzeźby i grafiki, kult siły, przemocy, wojny i ciała to w „Szturmie” standard. To ewidentna kontynuacja linii „Szczerbca” Gmurczyka i „Templum Novum” Bechty, tylko odpimpowana w programach do obróbki graficznej. W środku całe faszystowskie bingo – neopoganie, nacjonaliści, strasserysci, volkiści, zadrużanie i militaryści.
Za wzór swojego znaczka – kółka z błyskawicą – szturmowcy podają logo Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Jest ono jednak niezwykle podobne zarówno do logotypu Brytyjskiej Unii Faszystów Mosleya, jak i młodzieżówki zaprzyjaźnionych ze „Szturmem” CasaPound Italia – Blocco Studentesco. A biorąc pod uwagę, że do zwolenników idei zawartych w piśmie „Szturm” Szare Szeregi raczej strzelały, niż próbowały ich naśladować, odwołanie to jest dość wątpliwe. I choć oficjalnie szturmowcy twierdzą, że nazwa pochodzi z cytatu: „W historię trzeba zrywać się jak w szturm”, z wiersza zabitego w powstaniu warszawskim poety i nacjonalisty Andrzeja Trzebińskiego, to w piśmie najczęściej przewijają się nazwiska faszystów: Julius Evola, Corneliu Codreanu Zelea i Léon Degrelle, a z Polaków lider ONR ABC Jan Mosdorf. Naturalnymi skojarzeniami okazują się więc raczej neonazistowski „Daily Stormer”, hitlerowski „Der Stürmer” oraz SA – Sturmabteilung, czyli Sztafety Szturmowe
Czego w „Szturmie” nie ma: narodowy anarchizm Troya Southgate’a, anarchoprymitywizm amerykańskiego Unabombera, katolicki dystrybucjonizm Chestertona i Belloca, narodowo-socjalistyczny straight edge, mistyczny faszyzm Niccolò Gianiego, Duginowska „ścieżka lewej ręki”, pochwała chrześcijańskiego totalizmu i rewolucji irańskiej, odrzucenie legalizmu, etnopluralizm, identytaryzm, nowa prawica de Benoist, Chiny jako alternatywa dla kapitalizmu i szansa dla nacjonalistów, aborcja zrównana z ludobójstwem, pochwała „numerus clausus”, starogrecki „rasizm obywatelski” i Czarny Front braci Strasserów.
Idoli też mają niezłych: szturmowcy rozpływają się nad Płonącymi duszami Leona Dégrelle i Przywódcą gniazda Corneliu Zelei Codreanu. Jean-Marie Le Pen to tam „istny diament”, Eligiusz Niewiadomski to „autor chwalebnego zamachu na prezydenta wybranego przez wrogie Polsce siły”, generał Franco zaś to „krzyżowiec” broniący „Hiszpanii i Kościoła katolickiego przed krwiożerczym bolszewizmem”. „Szturm” wypełniają cytaty i motta z szefa ONR ABC Jana Mosdorfa i barona faszysty Juliusa Evoli, „wymarzonego syna” Hitlera Léona Degrelle’a czy lidera rumuńskiej Żelaznej Gwardii Zelei Codreanu. Francuski anarchista Pierre-Joseph Proudhon miesza się w piśmie się z angielskim faszystą Oswaldem Mosleyem, syndykalista Georges Sorel z rojalistą Charles’em Maurras, „rewolucyjny konserwatysta” Ernst Jünger z socjalistą Stanisławem Brzozowskim, ultrakatolik Roberto Fiore z nacjopoganinem Janem Stachniukiem, spółdzielca Edward Abramowski z arystokratą Juliusem Evolą, Wotan Jugend z Tadeuszem Kościuszką, a nawet Małgorzata Musierowicz z Martinem Heideggerem. No i oczywiście, cytowani z atencją, „doktor Jarosław Tomasiewicz” i „profesor Bartyzel”
I już zupełne szurowisko – „ojkofobia jako młot na internacjonalistów”, rycerze Ku Klux Klanu, ekonazizm Savitri Devi, Tomasz Gabiś i jego „religia Holocaustu”, Benito Mussolini, obrona salutu rzymskiego, krzyża celtyckiego, miecza i młota, rózg liktorskich oraz tradycji swastyki, Indoeuropejczycy jako podgatunek człowieka, wojna tajemna prowadzona przez tajne stowarzyszenia, mityczny kontynent Hyperborea, „naturalna niechęć do Żydów”, „rasa jako fundament tożsamości”, ludobójstwo białych za pomocą migracji, upadek aryjskiej cywilizacji z powodu kulturowego marksizmu, Trump jako syjonista (z wyliczeniem Żydów w jego otoczeniu), elegia o znanym austriackim akwareliście, „duch wojownika” żołnierzy III Rzeszy i fantazje o szturmowaniu sejmu
Kalijuga a ruchy miejskie
W efekcie „szturmowa” linia polityczna jest grubo… millenarystyczna. Ich zdaniem jest źle i będzie jeszcze gorzej. Zachód jest na granicy upadku. Trzeba ratować „Europę toczoną przez chorobę demokracji liberalnej, multikulturalizmu i multirasowości, publicznego promowania wszelkich dewiacji i zboczeń”. Tak się bowiem składa, że „pokój, humanizm, miłość, tolerancja, braterstwo, równość i wszystkie inne fetysze i magiczne zaklęcia naszych czasów” to wynik naszego upadku wobec „semickiej lichwy” i zatracenia „aryjskiego honoru”.
Paradoksalnie sami autorzy zauważają jednak, że „mają z muzułmanami wiele wspólnych wartości, a przede wszystkim taką samą niechęć wobec liberalizmu, zboczeń, niszczenia kultury przez globalizm czy banksterskiego syjonizmu”. Trudno się dziwić, że manifest The Extinction of the Gray Zone z magazynu ISIS „Dabiq” był bardzo często czytany przez zachodnią skrajną prawicę jako dowód, że mają rację. Bo mimo że „tchórzliwa prawica wciąż zerka na brudne pieniądze oferowane przez syjonistycznych mocodawców”, to zdaniem szturmowców nieubłaganie czeka nas „wojna światów” – „świata upadłego, niskich żądz, chtonicznego, ze światem lunarnym, arystokratycznym, który Juliusz Evola nazywa aryjskim”, czyli „Kalijuga” – to „w wierzeniach hinduistycznych (i nie tylko) wiek żelazny oraz wiek kłótni i hipokryzji”. I udział w „świętej wojnie przeciwko mieszaniu ras, krucjacie przeciwko komunizmowi”, gdyż „rasa, jak pisał Julius Evola, jest nie tylko sprawą biologiczną, to także nasza duchowa odpowiedzialność za przetrwanie Europejczyków i Europy”. Dlatego też następuje w „Szturmie” zniuansowanie „mitu” „II wojny światowej jako wojny Dobra ze Złem” i deklaracja, że „8 maja 1945 roku umarła Europa”. Tak, to dzień kapitulacji nazistowskiej III Rzeszy. Całość zaś pisma brzmi regularnie jak manifest zamachowca z Christchurch w Nowej Zelandii.
Owa wojna, oprócz zatrzymania ofensywy multi-kulti, „ludobójstwa białych” i „wielkiej wymiany” (ludności na niebiałą) ma doprowadzić do powstania szerokiego wspólnego frontu nacjonalizmów europejskich i antyindywidualistycznych ruchów na świecie, które w konsekwencji doprowadzą do implozji kapitalizmu i światowej„rewolucji antysystemowej, antykapitalistycznej i antyliberalnej”. Ta z kolei odrzuci imperializm amerykański, rosyjski i izraelski, a także obroni „całą cywilizację” „przed serwowaną jej od dekad trucizną”, w zamian dając Polsce kluczową rolę w centralnoeuropejskim bloku współpracyZgodnie zresztą z koncepcją Szczepańskiego z Niklota, o którą walczy on od lat 80..
Na zewnątrz wyobrażonej „białej” eurowspólnoty, zwłaszcza na swoich demoliberalnych wrogów, szturmowcy patrzą z agresją, ale dla „swoich” chcą być troskliwi i opiekuńczy. Wyrażają aktywny sprzeciw wobec kolonialnego podporządkowania Polski jako rezerwuaru taniej siły roboczej i zauważają prekarny charakteru zatrudnienia nad Odrą i Wisłą oraz socjalne przyczyny braku dzietności. Krytykują austriacką szkołę ekonomii. Chcą walczyć z gentryfikacją, wspierać ruchy miejskie, walczyć o dostęp do informacji publicznej, z wycinką drzew, podnoszeniem czynszów w mieszkaniach komunalnych oraz eksmisjami na bruk, a także pragną reindustrializacji oraz długofalowego planowania gospodarczego.
Do tego trudno znaleźć większych euroentuzjastów, choć nie chodzi im zupełnie o Unię Europejską, ale raczej paneuropejski faszyzm – jako ideologię dla naszej eurofortecy. Jest w „Szturmie” niezwykle dużo rozważań o przyszłości naszego kontynentu. Oby lewica i liberałowie w swoich intelektualnych periodykach tyle uwagi poświęcali tej materii. Do tego wspierają niepodległość Palestyny, walczyć chcą z ukraino- i islamofobią, a także są za głęboką ekologią oraz prawami zwierząt. No i w ich piśmie niezwykle mało jest, jak na skrajną prawicę, „wyklętych”.
Wyraźnie negują też podział na lewicę i prawicę i dokonują syntezy antyliberalnych doktryn, opierając się na rasistowsko pojmowanym solidaryzmie społecznym. W dużym skrócie, wyznają oni „socjalizm tylko dla swoich”, nazywany popularnie faszyzmem, będący, zgodnie z definicją podawaną w piśmie, kombinacją społecznego darwinizmu, optymizmu i nacjonalizmu. „Potrzebny jest nam jakiś wzór […] tą ideą jest Faszyzm”, możemy przeczytać w jednym z „Szturmów”. Zobaczmy wreszcie, kto właściwie stawia tak odważne tezy.
Z kim do „Szturmu”?
czytaj także
„Szturm” to pismo ponad podziałami organizacyjnymi. Skupia nacjonalistów z różnych grup i środowisk. W jednym miejscu znaleźli się nacjonaliści niezrzeszeni, wszechpolacy, autonomiczni nacjonaliści, autorzy portali autonom.pl, 3droga.pl, nopowskich: „Szczerbca” i nacjonalista.pl, wszechpolskich: „Polityki Narodowej” i narodowcy.net, a z czasem i oenerowskiego kierunki.info. Zasadniczo są to wszystko antykapitalistycznie nastawieni nacjonaliści, zjednoczeni przeciwko korwinonacjonalistom.
Trzon pierwszej redakcji stanowią tercerystyczni nopowcy. Weterani NOP: łodzianin Krzysztof Kubacki, krakus Bartosz Biernat, białostoczanin Bogusław Koniuch, rzeszowiak Zbigniew Lignarski, głogowianin Daniel Kitraszewski/Dorociński, którzy po serii kompromitacji i porażek partii Gmurczyka porzucili macierzystą organizację i szukali sobie nowej przestrzeni do działania. Wydawcą pisma został Koniuch, w kolejnych numerach ukrywający się już pod pseudonimem Bogusław Wagner. Jako Koniuch tymczasem próbuje swoich sił z list komitetu wspieranego przez Kukiz’15 i pozywa za nazywanie go faszystą. Inicjatywę wsparli też autonomiczni nacjonaliści z serwisu autonom.pl z Juliuszem Makowskim na czele oraz terceryści z Trzeciej Drogi, z Filipem Paluchem z krakowskiego Nacjonalistycznego Klubu Dyskusyjnego.
Szturm Wszechpolski
Od razu działali tam też byli i obecni wszechpolacy, tacy jak Adam Busse i Mikołaj Kamiński oraz Konrad Bonisławski i Jakub Siemiątkowski. Dwaj ostatni to kolejni redaktorzy naczelni pisma „Polityka Narodowa”, półoficjalnego organu prasowego wszechpolaków. Obaj piszą także do tygodnika „Polska Niepodległa”, a ten drugi ma swój program w Mediach Narodowych – działającej od 2017 r. platformie medialnej nacjonalistów. Bonisławski dodatkowo pełnił trzy lata funkcję prezesa Młodzieży Wszechpolskiej. To oni szybko przejmą stery nowego pisma, a członkowie MW będą często publikować na jego łamach.
Pisać do niego będą Miłosz Tamulewicz – rzecznik prasowy dolnośląskiej MW, Mateusz Tarasiewicz – lider MW w Suwałkach, Michał Karpiński, prezes okręgu zachodniopomorskiego, Michał Kardas – prezes koła krakowskiego, Karolina Ebertowska i Bartłomiej Madej z okręgu pomorskiego, Jan Kuśmierczyk/Sobański z okręgu wielkopolskiego, Maciej Mańkowski z okręgu łódzkiego i Igor Pokora z okręgu kujawsko-pomorskiego
Obok Siemiątkowskiego i Bonisławskiego kluczowymi dla „Szturmu” wszechpolakami staną się jednak student filozofii na UG Michał Walkowski, przyszły naczelny pisma, oraz Miłosz Jezierski – dawniej jeden z liderów okręgu białostockiego MW i podopieczny Koniucha, obecnie pomoc biurowa w sztokholmskiej kancelarii prawnej Hernansson Jurister & Ekonomi i łącznik ze szwedzką skrajną prawicą.
Wespół w zespół
Pojawiają się również w „Szturmie” goście specjalni. Wielu z nich pełniło kiedyś lub wciąż pełni ważne funkcje w Obozie Narodowo-Radykalnym. Publikują: dwaj byli Kierownicy Główni ONR Tomasz Dorosz i Aleksander Krejckant, Adrianna Gąsiorek z Zarządu Głównego ONR i liderka Sekcji Kobiet Ruchu Narodowego, a także naczelna portalu Obozu kierunki.info oraz zarabiającego miesięcznie 30 tys. zł dla Ruchu Narodowego kanału Media Narodowe. Poza tym – założyciel i były rzecznik prasowy ONR Adam Tomasz Witczak (ps. „Roch Witczak”) i kolejny były rzecznik tej formacji, Witold Stefanowicz czy koordynator Oddziału Trójmiasto ONR Paweł Doliński.
Teksty w „Szturmie” publikowali również „wódz” nacbolskiej Falangi Bartosz Bekier i jej główny ideolog Ronald Lasecki. Do niedawna szturmowcem był również eksfalangista i były narodowy bolszewik Michał Szymański, obecnie zbliżony do PiS-u. Kandydował z list tej partii do warszawskiej Rady Dzielnicy Śródmieście z całkiem wysokiego miejsca trzeciego. Wyborców zachęcał hasłem „Godność i bezpieczeństwo Powiśla”. Ten magister prawa na UJ i wolontariusz Ordo Iuris zdaje się myśleć bardzo przyszłościowo na wielu polach. Wybrał bowiem potencjalnie użyteczny dla siebie i kolegów temat pracy magisterskiej: Wpływ orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka na przepisy dotyczące tymczasowego aresztowania.
Pismo „Szturm” to jednak tylko jedno z ogniw spajających łańcuch, który ma opasać Polskę. Każde z nich wygląda skromnie, ale jeśli nałożymy na siebie mapy oddziałów, inicjatyw i miejsc powiązanych ze szturmowcami, możemy się bardzo zdziwić gęstością takiej siatki.
Religia: „Duch Słowian”
„No stary, chyba jednak jakąś wiarę masz, skoro wierzysz, że kultowe neopogaństwo może się przyjąć w Polsce. Dla mnie, prawdę mówiąc, jest to tak samo realne jak to, że w Polsce będą dominować kulty polinezyjskie. Wyjrzyj za okno i rozejrzyj się.
– No cóż, Anno Domini 1997 jest to rzeczywiście mało realne, ale nie zapominaj, że jest to kwestia przekonań, a przekonania się zmieniają. Jest taka doskonała książka Rafała Ziemkiewicza Pieprzony los kataryniarza, opisująca Polskę przyszłości w stanie zapaści kulturowej, i ja uważam, że od tego modelu tam opisanego dzieli nas jakieś 20 lat. Oczywiście nie chciałbym tego ujrzeć, ale wszystko zmierza w tym kierunku. I jeżeli przed takim losem nie uchroni Polski Kościół katolicki – a zaryzykowałbym tezę, że nie obroni – to być może nasze dzieci zaczną zastanawiać się nad tym, kto ich tak pięknie wrobił. I tutaj drogi wyjścia będą bardzo różne. Wtedy być może wybije godzina neopogaństwa”.
Tak sobie gwarzyli 22 lata temu na łamach „Frondy” Grzegorz Górny i szef Niklota Tomasz Szczepański. I jak się okazuje, historia zdaje się przyznawać rację temu drugiemu. Dziś coraz więcej w głównym nurcie kultury popularnej rodzimowierstwa i panslawizmu, od Donatana i Cleo po Turbolechitów, od Festiwalu Wikingów i Słowian na Wolinie po książki Janusza Bieszka, od wrocławskiej gontyny po dokument Netflixa o Szukalskim. Tak oto rodzi się polski volkizm.
Z faszyzmem bardzo sprawnie łączą go kolejne pokolenie polskich narodowych radykałów. Aktualnym naczelnym i wydawcą „Szturmu” jest bowiem prawa ręka Szczepańskiego, pochodzący z Trzebnicy nacjopoganin Grzegorz Ćwik. Blisko z Niklotem jest również kolejny współpracownik pisma, absolwent SWPS i doktorant w Instytucie Religioznawstwa UJ Paweł Bielawski. On również jest rodzimowiercą. Wydał nawet w skrajnie prawicowym wydawnictwie CapitalBook swoją interpretację myśli Jana Stachniuka pod tytułem Nowa Zadruga.
czytaj także
Szturmowi nacjopoganie zrzeszeni są przede wszystkim w Gromadzie Białożar, gdzie działa kolejny współpracownik pisma – żerca Patryk Paterek ps. Jarowoj Mazowszanin. Oddział należy do postskinheadzkiego zrzeszenia Rodzimej Wiary Potrzebowskiego. W tej gromadzie aktywnie działa także studiujący w Warszawie współpracownik lidera amerykańskich altrightowców Richarda Spencera Aspir Befreier i znany z relacji z aresztu dziennikarza Noizza niklotowiec Kamil Komala.
Praca: „Słowiańska Armia Pracy”
Szturmowcy to często narodowi socjaliści, strasseryści, narodowi bolszewicy albo przynajmniej dystrybucjoniści. Starają się w związku z tym infiltrować NSZZ „Solidarność” i tworzyć inicjatywy skierowane do świata pracy. Pierwszą ich prosocjalną akcją był – organizowany jeszcze przez Młodzież Wszechpolską, a dziś już samodzielny – Kongres Narodowo-Społeczny. To cykliczna konferencja nacjonalistyczna podejmująca szeroką tematykę społeczną. To w jego ramach miał wystąpić w Polsce lider amerykańskich altrajterów Richard B. Spencer. Do wizyty ostatecznie nie doszło, ponieważ zablokowało ją polskie MSZ.
Motorem KN-S jest poznaniak, wychowawca harcerski Tomasz Dryjański ps. „Ryjek”. Blisko współpracują z nim od początku w ramach innej pracowniczej organizacji nacjonalistów – Praca Polska – Krystian Jachacy (wcześniej ONR Konstancin) oraz studentka biologii rodem z Kalisza Maria Pilarczyk (wcześniej ONR Wielkopolska). Ta druga – ateistka, feministka i zwolenniczka legalnej aborcji – organizuje treningi sztuki walki dla kobiet, a także korepetycje dla uczniów, których nie stać na płatne lekcje dodatkowe, i porady prawne. W wielu sprawach mogłaby spokojnie przybić piątkę z częścią partii Razem. Trudno się zatem dziwić, że to ona właśnie została wytypowana jako twarz ruchu w głośnym reportażu „Dużego Formatu” poświęconym działaczkom nacjonalistycznym. Nawet ja daję jej tweetom niemało polubień.
Lewica nie cieszy się jednak wśród socjalnie nastawionych szturmowców specjalnym szacunkiem – z jednym wyjątkiem. W wielu numerach szturmowcy chwalą mianowicie pismo „Nowy Obywatel”, portal Lewicowo.pl oraz osobiście redaktora naczelnego obu tych podmiotów, „społecznika” Remigiusza Okraskę. A Kierownik Główny ONR Aleksander Krejckant uważa wręcz, że Okraska „stara się przywrócić należne miejsce polskiej myśli socjalistycznej”
Trudno się dziwić, skoro aż dwóch stałych publicystów „Nowego Obywatela” ma szturmowców za… doktorantów. Strasserysta Tomasz Kosiński pisze pracę na UŚ pod kierunkiem dr. hab. Jarosława Tomasiewicza, z kolei pracę Pawła Bielawskiego na UJ promuje dr hab. Rafał Łętocha. Sami Tomasiewicz i Łętocha swoje doktoraty pisali zaś na UJ pod kierownictwem nacjonalisty prof. Bogumiła Grotta. Uczelniana linia genealogiczna wygląda zatem następująco: od peerelowskiego badacza religijnego nacjonalizmu, przez najntisowych tercerystów, po młodocianych redaktorów faszystowskiego pisma.
Sport: „Wielka biała pięść”
Kształcąc ducha, nie zaniedbują też faszyści i ciała. Na wzór amerykańskich (Rise Above Movement, Fraternal Order of Alt-Knights) włoskich (Il Circuito) i rosyjskich (White Rex) nacjonalistycznych i faszystowskich grup zawodników MMA, a także włoskich (Tana delle Tigri) czy niemieckich (Kampf der Nibelungen) turniejów walk również polscy „biali nacjonaliści” starają się organizować podobne grupy i imprezy.
Działają między innymi w warszawskim Fight Club Fanga, organizując w nim turniej First to Fight (F2F), i prowadzą na swoich akcjach szeroko zakrojoną rekrutację. Na ich turnieje przyjeżdża np. Fin Nikko Puhakka – wytatuowany w nazistowską symbolikę zawodnik MMA i współpracownik organizacji Krew i Honor. Szkoli, trenuje i występuje dla uczestników. Organizowane przez Pilarczyk szkolenia z samoobrony dla kobiet odbywały się w tym samym klubie.
Z ciekawostek: kiedy nacjokorwinista Krzysztof Bosak zjawił się na pierwszej edycji F2F, zaliczył na wejściu klasyczną „plombę” i musiał oglądanie turnieju przedwcześnie przerwać. Za tak niemiłym dla uczestnika Tańca z gwiazdami obrotem spraw mogła stać opinia Juliusza Makowskiego. To założyciel portalu Autonom.pl, przywódca warszawskich autonomicznych nacjonalistów i stadionowy chuligan związany z Legią, od lat bliski radykałom z Młodzieży Wszechpolskiej, Narodowego Odrodzenia Polski i Niklota. Jest jednym z głównych organizatorów turnieju F2F, a wraz z kolegami ze stadionu wielokrotnie robił za ochroniarza konferencji szturmowców, a wcześniej też liderów Ruchu Narodowego. Bosaka serdecznie nie znosi, a po akcesie RN do korwinistów i wpuszczeniu na Marsz Niepodległości prezydenta i premiera z PiS-u Makowski darzy kierownictwo nacjokapitalistów już wprost nienawiścią – jako zdrajców i oportunistów. Warszawscy kibice-nacjonaliści pod duchowym przewodem Makowskiego i autora zina „Droga Legionisty”, występującego pod pseudonimem Łukasz Grower, po listopadowym marszu przestali praktycznie wspierać Ruch Narodowy i przerzucili poparcie na szturmowców.
Wewnętrznej konsolidacji raczej niż kaptowaniu nowych członków służą za to dwie inne sportowe inicjatywy – turystyczno-surwiwalowe „Projekt Wypad” oraz „Instynkt Przetrwania”, w czasie których socjalni nacjonaliści z różnych organizacji razem sprawdzają się w trudnych warunkach przyrodniczych i odbywają treningi paramilitarne.
Ekologia: „Krew i Ziemia”
Może Witold Waszczykowski jeszcze myśli, że wegetarianizm to lewactwo, ale walka o prawa zwierząt i ich dobrostan to całkiem popularny trend wśród faszystów, którzy na poważnie biorą volkistowski koncept „krwi i ziemi”. Już minister rolnictwa III Rzeszy Walter Darré, wywodzący się z ekologiczno-ezoterycznego Związku Artamanów (podobnie jak Heinrich Himmler czy komendant KL Auschwitz Rudolf Höss), był zwolennikiem rolnictwa organicznego, zalesiania kraju i ochrony praw zwierząt, a Adolf Hitler uważał niejedzenie mięsa za oznakę szlachetnego charakteru – obaj, wraz z kolejnym wegetarianinem Himmlerem, zwalczali wiwisekcje i eksperymenty na zwierzętach. W III Rzeszy ograniczono polowania, wyścigi konne zaś uważano w NSDAP za feudalny przeżytek.
Również ekofaszyzm niedawnego zamachowca z nowozelandzkiego Christchurch to popularny dziś trend wśród skrajnej prawicy. Wedle brytyjskich źródeł Greenline Front na Zachodzie to jeden ze sposobów rekrutowania ochotników do oddziałów faszystów ukraińskich; „Independent” opisuje to środowisko wprost jako „neonazistów”. Nie należy się więc dziwić, że kierujący pracami ich polskiej sekcji student turystyki ze Szczecina Maksymilian Redmann woli występować raczej pod pseudonimami „Rex Blanc” lub „Gabriel Blanc” niż pod własnym nazwiskiem.
Dopiero zmiana nazwy na Ecolektyw pozwoliła jako tako przeciąć te niesympatyczne skojarzenia i wysunąć na pierwszy plan inną publicystkę „Szturmu”, pochodzącą z Łodzi, ale studiującą aktualnie psychologię na wrocławskim SWPS, Martę Niemczyk. To kolejna bohaterka reportażu o nacjonalistkach z „Dużego Formatu”. Logo pozostało jednak to samo dla obu organizacji – i Greenline Front, i Ecolektyw posługują się typowo faszystowską symboliką: czarne słońce, liście dębu i runa życia Algiz
Kultura: „Pozdrawiając was z salutem, wracam na osiedla!”
Nowi faszyści najwyraźniej przeczytali dzieła Antonia Gramsciego i wyciągnęli wnioski z roku 1968. Ich oferta popkulturowa jest bowiem szeroka i skierowana do grup i widowni najbardziej podatnych na ich propagit. O ile edycja tekstu w samym ich periodyku przerasta szturmowców, to już okładki robione przez Roberta Ulricha czy szturmowe graficzki wrzucane do sieci mają całkiem niezły poziom i mocno odstają na plus od dawnych skino-zinowskich produkcji. Estetyka ma w tym ruchu ogromne znaczenie: dobrze zaprojektowane logotypy pisma i ruchu, proste czarno-białe naszywki z motywami nacjonalistycznymi czy sam wizerunek „czarnego bloku” mają pokazać spójność i siłę szturmowców.
Oprócz czarnych ciuchów nowe pokolenie faszystów sięga po rasistowsko obrandowaną odzież firmy Keep it White. W sklepie Viking neopogańskie i neofaszystowskie wzory ubrań marki prezentują modele wytatuowani w „18”, „88”,
„Krew i Honor”, czarne słońce i inne nazistowskie symbole. Na fanpejdżu profilówką jest chłopiec z plakatu Hitlerjugend. Kolejną powiązaną z nimi marką jest Narodowa Rewolucja. W asortymencie obydwu znajdziemy Peruny, kołowroty, celtyki i słowiańskie swastyki. A jak komu mało, może jeszcze sięgnąć po ukraińską markę SvaStone albo rosyjską Beloyar. Asortyment podobny jak w polskich, choć nieco lepsza jakość wykonania, już na levelu Red is Bad.
Obok sportu i ubrań kolejnym elementem nacjoasortymentu są imprezy i muzyka. Flagowym wydarzeniem muzycznym tego środowiska jest organizowany przez Niklot od dziesięciu lat w okolicach 11 listopada w Warszawie festiwal „Ku Niepodległej”, a także odbywający się we wsi Kępa niedaleko Łodzi – organizowany przez lidera Ruchu Narodowego na Śląsku Jacka Lanusznego – festiwal „Orle Gniazdo”. Ten drugi znany jest szerzej dzięki słynnemu reportażowi TVN o śląskich neonazistach. Neopogański Kołomir Festiwal w Lublinie, Pomerania Fest w Gdańsku czy odbywające się w różnych miejscach imprezy pod hasłem Night of Terror – to wszystko imprezy mniej znane publiczności niezaangażowanej, ale popularne w tym środowisku, a zespoły na nich występujące to idole szturmowców.
W nowym pokoleniu gatunki RAC i hate core coraz częściej zastępuje rap. Nie wystarczą im jednak „patriotyczni” emce rymujący o „wyklętych”: wszechobecne u nowych faszystowskich hiphopowców są motywy antymigranckie, rasistowskie czy homofobiczne. Najbardziej znanym muzykiem powiązanym ze środowiskiem „Szturmu” jest Jonasz Sowa, posługujący się niezwykle skromnym pseudo „CR” oznaczającym nic innego jak „Christus Rex”.
Pochodzi z Bielska-Białej. To syn Andrzeja Sowy, alias „Kogut” albo „Ćpun”, dawniej uzależnionego od heroiny lidera punkowego zespołu Maria Nefeli, który w 1990 roku wygrał festiwal w Jarocinie. Sowa senior chętnie dzieli się publicznie swoją historią wyjścia z nałogu z bożą pomocą i zajmuje się profilaktyką uzależnień. Sowa junior to z kolei muzyczny wychowanek lokalnej gwiazdy rapu w Bielsku – emce o pseudonimie Adecki. Zaznaczmy, że swoją ksywkę Jonasz przyjął nie tylko w celu uwielbienia pana naszego, ale by zarazem oddać hołd wspominanemu już wyżej pułkownikowi Waffen SS, Belgowi Léonowi Degrelle, założycielowi ruchu politycznego pod tą nazwą.
CR co prawda wokalem przypomina nieudaną wersję Popka, ale całkiem sprawnie miesza w kawałkach freestyle, electro, pop i trapy, a utwory istotnie wykraczają poza żenadny styl patrioraperów. W jego utworach znajdziemy wyciąg ze „Szturmu” w wersji ulicznej: policja broni aborcji i dewiantów, rozpusta i hedonizm niszczy dusze, ciała i rodziny białej rasy. Nie ma już prawicy i lewicy, jest tylko nacjonalizm i rzymski salut, jedynym ratunkiem wiara, honor, tożsamość, tradycja i chuliganerka, a „biała patola przemierza dziś cały kraj, Bbiała patola krzyczy dziś głośno…” – i tu CR w teledysku rzuca bezgłośnie coś, co wygląda niezwykle podobnie do „Sieg heil”.
Sowa junior to dziś pierwszy szereg. Gdzieś za nim kręcą się lubelsko-radomski beatboxer Patryk Płokita, który w „Szturmie” publikuje antysemickie opowiadania, fantazje o nacjoterroryzmie i niezwykle grafomańskie patowiersze, Kacper Sikora, który obrabia działkę www.folkmetal.pl, a także fan Jaćwingów i klubu Wigry Suwałki, raper Damian Bujkowski ps. „Bujak”.
Całość zaś „intelektualnie” spina ze starszym pokoleniem wydawnictwo należące do wieloletniego działacza Młodzieży Wszechpolskiej, Adama Gucwy, czyli CapitalBook. A tam w ofercie między innymi: Leszek Żebrowski, Stanisław Michalkiewicz, Antonio Salazar, Feliks Koneczny, Jan Engelgard, Krzysztof Kawęcki, Daniel Friberg oraz Ireneusz Lisak, czyli klasyka walki z „syjonistyczną plutokracją”, „antypolonizmem” i „dekadenckim demoliberalnym” Zachodem. Jednocześnie wydawnictwo od lat patronuje wspomnianemu już festiwalowi „Ku Niepodległej”.
Europa: „Biała Europa braterskich Narodów”
Za lokalne ogniwa szturmowej siatki można uznać autonomicznych nacjonalistów z bytomskiej grupy Białe Orły, Radykalne Południe z Bielska Białej, Aktyw Północny z Trójmiasta, United Patriots z Gdyni, White Boys Wielkopolska, Czarne Szczury Warszawa, Narodowy Front Częstochowa czy Narodowy Radom. Sympatyzujące ze „Szturmem” grupy istnieją też w Łodzi, Szczecinie, Lublinie, Chełmie, Białymstoku, Krakowie, Katowicach, Wrocławiu, Poznaniu, Toruniu, Bydgoszczy i Stalowej Woli.
Podkreślmy jednak, że dla szturmowca na Polsce ruch się nie kończy. Skuteczna walka z globalizacją, kapitalizmem i liberalizmem, a także idącymi z nimi ręka w rękę prawami LGBTQ, aborcją, emancypacją kobiet oraz „utopijną ideologią wielorasowego społeczeństwa” wymaga sojuszu europejskich nacjonalizmów w obronie tożsamości kontynentu i białej rasy. „Szturm” chce taką siatkę budować. Regularnie publikuje wywiady z nacjonalistami z innych krajów, a także współorganizuje konferencję Europa Przyszłości i bierze udział w działaniach takich, jak Zentropa, Defend Evropa czy publikowanie pisma euronacjonalistów „The Spear”.
Niedościgłym wzorem dla wszystkich nowych eurofaszystów jest włoskie CasaPound Italia. Włosi dysponują blisko setką biur, dwudziestoma barami, restauracjami i salonami tatuażu oraz kilkunastoma księgarniami, które służą za miejsca spotkań społeczno-politycznych, zawodów sportowych, koncertów, odczytów poezji. Organizują wiele małych i wielkich wydarzeń, festiwali, koncertów, akcji, wieców i demonstracji, konferencji, zjazdów i kampanii. Prowadzą stronę Zentropa.info, Radio Bandiera Nera, sklep Badabing! i dysponują kilkoma skłotami oraz młodzieżówką Blocco StudentescoNie mylić z Lotta Studentesca, młodzieżówką terecystyczno-ultrakatolickiej Forza Nuova Roberta Fiore..[nie mylić z Lotta Studentesca, młodzieżówką terecystyczno-ultrakatolickiej Forza Nuova Roberta Fiore ].
Łączniczką „Szturmu” z CPI jest doktorantka na UKSW Sylwia Mazurek, absolwentka teologii ze specjalnością turystyka krajów biblijnych i studentka filologii włoskiej. Temat jej pracy: Faszyzm włoski jako „religia polityczna”.
Przywódca CPI i lider zespołu Zetazeroalfa Gianluca Iannone wprost określa swoje ugrupowanie jako faszystowskie i reprezentujące dziedzictwo Mussoliniego. „Będę faszystą tak długo, jak istnieją antyfaszyści”, mówi, gdyż ruch ten był „największą rewolucją na świecie”, a czas rządów Mussoliniego był „najpiękniejszym momentem tego narodu”. Środowisko to nie stroni też od przemocy: Gianluca Casseri, sympatyk CPI, zastrzelił 13 grudnia 2011 roku na rynku we Florencji dwóch Senegalczyków i ranił trzech innych. Inny aktywista ugrupowania, Amedeo Mancini, zamordował 5 lipca 2016 roku w Fermo Nigeryjczyka. W chwili zabójstwa miał na sobie koszulkę zespołu Zetazeroalfa.
Drugim ważnym dla szturmowców kierunkiem jest wschód. W przeciwieństwie do większości polskich nacjonalistów sympatyzują oni z banderowcami i neonazistowskim batalionem Azow. Widać tu pokłosie myśli ich mentora, Tomasza Szczepańskiego z Niklota, który od lat osiemdziesiątych promuje koncepcję sojuszu na terenie Międzymorza, a także licznych relacji z Ukraińcami lidera NOP Adama Gmurczyka. Swe kontakty wyraźnie zdążyli przekazać młodszemu pokoleniu: szturmowcy współpracują w Ukrainie przede wszystkim z azowskim Korpusem Narodowym i Karpacką Siczą. Luźniejsze kontakty utrzymują z Prawym Sektorem i Swobodą.
Szczególnie aktywny na tym polu jest Witold Dobrowolski. Z pochodzenia zakopiańczyk, dawniej członek ONR Podhale, później w Młodzieży Wszechpolskiej, w 2014 roku kandydował z krakowskich list Ruchu Narodowego do europarlamentu. Dziś kończy studia w Studium Europy Wschodniej na Uniwersytecie Warszawskim. Wielokrotnie odwiedzał strefę walk w Donbasie i robi za łącznika z azowcami. Jego odpowiednikiem po stronie ukraińskiej jest studiujący kilka lat w Polsce rzecznik Azowa Vladyslav Kovalchuk.
W całej Europie ich sojusznicy wywodzą się przede wszystkim z krajów „obwarzanka” UE. To tereny, które otaczają centralny rejon Unii, ten o najwyższym PKB. Pełnią one funkcję służebną wobec jądra, zaspokajając jego potrzeby dotyczące produkcji rolnej, turystyki czy montażu samochodów z importowanych części. Tu PKB wynosi 50–90% unijnej średniej, a rozbudzone oczekiwania zderzają się zazwyczaj z czymś z zestawu: bezrobocie, wysokie ceny, niskie płace, konieczność emigracji, nowi migranci pozwalający kapitałowi utrzymywać płace na niskim poziomie albo z wszystkim naraz. Wszędzie tam, w Hiszpanii, południowej Francji, środkowych i południowych Włoszech, Grecji czy Polsce problemy są podobne. Rozwiązaniem ma być model CPI – socjalizm, ale tylko dla swoich.
W Hiszpanii szturmowcy sympatyzują z madryckim Hogar Social (Domem Socjalnym), w Grecji z Chrysí Avgí (Złotym Świtem). We Francji szturmowcy kooperują z kolei z następcami GUD – Bastion Social (Bastionem Społecznym). Ci swoje centra społeczne/skłoty mają już w Lyonie, Chambéry, Strasburgu, Aix-en-Provence, Clermont-Ferrand i w Marsylii. W lutym 2019 Emmanuel Macron oficjalnie zakazał działania tej organizacji, w związku z fizycznymi atakami jej członków na imigrantów, organizacje lewicowe i policję. Kilku członków usłyszało nawet wyroki – od pół roku do trzech lat więzienia za nawoływanie do przemocy i pobicia. Szturmowcy sympatyzują też ze związanymi z Alainem de Benoist tożsamościowcami (identytarystami). Ci posiadają z kolei cztery centra socjalne, wyposażone w bar, bibliotekę, salę bokserską i pokoje gościnne – w Paryżu (La Barricade), w Nicei (Lou Bastioun), w Lyonie (La Traboule) i w Bretanii (Ti Breizh).
Słabsze, ale ciągle mocne relacje łączą też szturmowców z grupami z krajów-sąsiadów Polski. W Rosji współpracują z szeroką paletą antyputinowskich nacjonalistow – od nazistów z grupy MMA White Rex, przez pogańskich nazistowskich panslawistów z Wotan Jugend, ekofaszystów z Greenline Front, po narodowych socjalistów z Wolnicy i terrorystów z NS/WP Nevograd. W Niemczech wspierają się z dortmundzkimi Die Rechte, berlińskim Nationaler Widerstand (Narodowy Opór), a w Nadrenii-Westfalii z Pro NRW czy tercerystami z Der Dritte Weg (Trzecia Droga).
W Czechach współpracują z dawnymi sojusznikami NOP-u – narodowo-socjalistyczną Dělnicką Straną Sociální Spravedlnosti (Robotniczą Partią Sprawiedliwości Społecznej), neonazistami z Národni Odpor (Narodowy Opór) i ich sekcji kobiecej Resistance Women Unity, autonomami z Radical Boys czy tożsamościowcami z Generace Identity. Na Słowację z kolei lubią się wybrać do Bańskiej Bystrzycy na festiwal Noc Biesów albo do Dubnicy nad Wagiem niedaleko Żyliny na imprezę Hlad Mrazu. Odwiedzają też Marsz Lukova organizowany przez Bułgarską Unię Narodową, poświęcony pamięci jednego z ideologów bułgarskiego faszyzmu, ministra wojny w czasie II wojny światowej i hitlerowskiego kolaboranta.
Ze szwedzkimi nacjonalistami łącznikiem jest mieszkający na miejscu, wspomniany już Miłosz Jezierski. Szturmowcy współpracują przede wszystkim z Nordisk Ungdom (Nordycka Młodzież). To właśnie oni demonstrowali kiedyś pod domem starców, w którym mieszka Stefan Michnik. Szturmowcy mieli też ciepłe kontakty z faszystowską, rozwiązaną w 2015 roku Partią Szwedów (Svenskarnas Parti). Z Finlandią łączy ich współpracujący z Krew i Honor Nikko Puhakka. Na Łotwie są blisko z Baltic Front, w Anglii kooperują z członkami zdelegalizowanej za terroryzm nazistowskiej Akcji Narodowej (National Action),
Z kolei szturmowy Aktyw Północny prezentuje materiały związane z amerykańskim Kościołem Twórcy, nazistowską grupą religijną, dla której głównymi wrogami są rząd amerykański, czyli rzekomo zdominowanego przez Żydów Syjonistyczny Rząd Okupacyjny (ZOG), i geje. Organizacja ta głosi wyższość białej rasy, atakuje chrześcijaństwo jako żydowskie oszustwo obliczone na zniszczenie białych. Jej cel to „Rasowa Święta Wojna” – „Racial Holy War” (w skrócie „RaHoWa”, częsty motyw tatuaży nazistów). Wreszcie w odległej Portugalii nasi bohaterowie współpracują z Nova Ordem Social, faszystowską grupą pod wodzą Mário Machado, odsiadującego wyrok 14 lat więzienia za współudział w morderstwie i nielegalne posiadanie broni członka terrorystów z Hammerskin Nation.
„Ta «międzynarodówka» jest po prostu poczuciem wspólności pewnego typu psychicznego”, pisał przed wojną na łamach najważniejszego tygodnika intelektualnego skrajnej prawicy „Prosto z Mostu” jego naczelny, Stanisław Piasecki. Cóż, trudno się z tym nie zgodzić. Ów sojusz europejskich faszystów przypomina nieco zmowę osadzonych w domu poprawczym przeciwko strażnikom i wychowawcy. Dopóki rządzą brukselskie elity i Niemcy, wszyscy ci „narodowcy” razem występują przeciwko ich hegemonii i amerykanizacji. Gdyby jednak udało się Unię zlikwidować, niezależnie od zapewnień rzeczonych nacjonałów, standardowo wrócimy do ustalania siłą, kto jest kim w eurohierarchii. I skończy się cała ta „Europa Ojczyzn” starciem na chwilę zbratanych nacjonalizmów, jak to już wielokrotnie w ostatnim stuleciu widzieliśmy – od współczesnej Ukrainy, przez niedawną przecież Jugosławię, aż po pola I i II wojny światowej.
P.S. Szturmowiec musi być odważny i żyć ideą, ale odwagi wielu nie starcza na podpisanie się pod swoimi tezami. I tak oto piszą regularnie do Szturmu: „Łukasz Grower”, „Joachim Hajmat”, „Mona von Tempsky”, „Otto Auslegen”, „Leon Zawada”, „Miecław Biały”, „Jarosław Ostrogniew”, „Aleksander Szczygłowski”, „Jeremiasz Toporczyk”, „Lech Obodrzycki”, „Sambor Pomorzanin”, „Zofia Sokolnicka” „Stefan Wrześmian” – to wszystko pseudonimy. Znacie kogoś, kto kryję się pod taką ksywką, dajcie mi znać – [email protected].
