Wie pan, u nas, jeśli czyjeś widzenie świata znacznie odbiega od przeciętnego, to kierujemy go do psychiatry.
Opowiadam z upodobaniem anegdotkę z moich pierwszych festiwali filmowych w Ameryce: przyjechałem ze swoim drugim filmem Życie rodzinne na festiwal nowojorski, w czasie konferencji prasowej ktoś mnie zapytał, dlaczego piszę sam scenariusze, czy ze względu na trudności ekonomiczne w Polsce? Odpowiedziałem na to, że nie, że ja poprzez pełne autorstwo chcę wyrazić moje własne widzenie świata. Na to dziennikarz nowojorski, biegły w retorycznych utarczkach z niepoprawną starą Europą, zapytał podstępnie, czy przypuszczam, że mój punkt widzenia ta dalece odbiega od przeciętnego. Odpowiedziałem, że mam taką nadzieję i dlatego czuję się artystą, a on mi na to: Wie pan, u nas, jeśli czyjeś widzenie świata znacznie odbiega od przeciętnego, to kierujemy go do psychiatry.
Krzysztof Zanussi (ur. 1939) – reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Od 1980 r. kierownik artystyczny, a następnie dyrektor Studia Filmowego „Tor”. Jeden z najważniejszych twórców polskiego kina czasu PRL-u, czołowy przedstawiciel kina moralnego niepokoju. Trzy z jego filmów („Życie rodzinne”, „Spirala” i „Constans”) prezentowane były w konkursie głównym Festiwalu w Cannes. Laureat Złota Lwa w Wenecji w 1985 r. za „Rok spokojnego słońca”. Dużo scenariuszy jego autorstwa (także niezrealizowanych) zostało opublikowanych w wersji książkowej. W 2014 r. ukazał się „Zanussi. Przewodnik Krytyki Politycznej”.
Fragment wypowiedzi z tekstu „Średnie nie jest piękne”, tygodnik „Przekrój”, 1989.
