Fotorelacje

Premiera książki Czesława Miłosza „Góry Parnasu”

18 marca, w siedzibie Krytyki Politycznej przy ul. Foksal 16 w Warszawie, odbyła się debata z udziałem Andrzeja Franaszka, Dariusza Gawina oraz Kazimiery Szczuki. Debatę poprowadził Sławomir Sierakowski


Góry Parnasu , niewydane dotychczas dzieło Miłosza, to nie tylko kolejny rozdział „wielkiej realistycznej powieści”, którą laureat Nagrody Nobla pisał przez całe życie. To także ewenement gatunkowy w jego twórczości – powieść science-fiction, a przy tym jeden z najważniejszych tekstów dotyczących kryzysu współczesnej cywilizacji. Ukazuje świat zatomizowanych jednostek, pogrążonych w obsesyjnym „zabijaniu czasu”, bez zdolności do empatii, a nawet wzajemnej komunikacji idei. Zarządzani przez technokratyczną kastę uprzywilejowanych, bohaterowie miotają się między konformizmem pozbawionej sensu konsumpcji, nihilistycznym terrorem a samobójstwem.

Pisana w końcu lat 60. powieść ukazuje apokaliptyczny świat przyszłości, która właśnie staje się teraźniejszością – science-fiction „chwyta rzeczywistość” trafniej i bardziej wnikliwie niż niejedna tradycyjna powieść społeczna czy polityczna. Autobiograficzne aluzje i liczne odniesienia do epoki (od Freuda i Herberta Marcuse, przez rewoltę roku 1968 aż po kościelne aggiornamento i Jana XXIII) składają się na gorzki, utrzymany w duchu Huxley’owskiego Nowego wspaniałego świata raport ze stanu naszej cywilizacji.

Dlaczego noblista postanowił sprawdzić się w tak nietypowym dla siebie gatunku? Dlaczego i czy w ogóle warto było wydać tę niedokończoną powieść? Czy apokaliptyczna wizja przyszłości znajduje odzwierciedlenie w jakichś aspektach naszej teraźniejszości? Goście debaty spróbują znaleźć odpowiedzi na te i wiele innych pytań.

__
Przeczytany do końca tekst jest bezcenny. Ale nie powstaje za darmo. Niezależność Krytyki Politycznej jest możliwa tylko dzięki stałej hojności osób takich jak Ty. Potrzebujemy Twojej energii. Wesprzyj nas teraz.

Zamknij