Fotorelacje

Fotorelacja: Komu biją dzwony? 55. Biennale w Wenecji

Przy wejściu do polskiego pawilonu widzom rozdawane są zatyczki do uszu. Czy to wskazówka, żeby sobie raczej pooglądać te dzwony, niż ich posłuchać?

29 maja został oficjalnie otwarty polski pawilon na 55. Biennale Sztuki w Wenecji. W tym roku Polskę reprezentuje Konrad Smoleński (nomen omen). Wystawę otworzył osobiście minister kultury i dziedzictwa narodowego Bogdan Zdrojewski w towarzystwie pierwszej damy Anny Komorowskiej. Nie było więc mowy o obcych agentach i żydokomunie, jak to miało miejsce dwa lata temu, gdy w polskim pawilonie prezentowała swoje prace izraelska artystka Yael Bartana.

Co więcej, Konrad Smoleński zaspokoił nasze narodowe ambicje (nie tylko nazwiskiem) i historyczne pretensje, wystawiając wielkie dzwony. Mniejsze co prawda niż dzwon Zygmunta na Wawelu, ale za to dwa! Bliźniacze. (Czy to przypadek?). Pytanie „komu bije dzwon?” samo ciśnie się na usta.

Niestety ani kuratorzy, ani sam artysta nie wspominają w materiałach prasowych, komu te dzwony biją. Nie ma też nic o „wielkiej Polsce narodowej” ani o „historycznej misji polskiego narodu”, ani o krzywdach, zdradach i zamachach. Czyżby się bali? W sumie szkoda, bo być może taka interpretacja byłaby dużo bardziej interesująca (teorie spiskowe są z natury ekscytujące), a tak zostajemy z teorią „wielkiego hałasu”, którego doznanie przez widza jest ideą przewodnią tej wystawy.

Wystawa nosi tytuł Everything Was Forever, Until It Was No More, czyli w wolnym tłumaczeniu: „Wszystko było na zawsze, aż przestało”. W kontekście wielkich dzwonów robiących wielki hałas wydaje on się nieco surrealistyczny, ale może właśnie dobrze oddaje doznania widzów ekspozycji: hałas jest do momentu, aż przestanie być głośno – wtedy jest cicho.

Osobom nieufającym aż tak bardzo zamierzeniom artystycznym Konrada Smoleńskiego na wejściu oprócz informacji prasowej rozdawane są zatyczki do uszu. Jak rozumiem, jest to wskazówka, żeby sobie raczej pooglądać te dzwony, niż ich posłuchać. W końcu to sztuki wizualne.

Kuratorami wystawy są Daniel Muzyczuk i Agnieszka Pindera

 

Konrad Smoleński (ur. 1977) – artysta sztuk wizualnych, fotograf i muzyk. W swej twórczości wykorzystuje różnorodne media, m.in. wideo, instalację, performans, muzykę. Należy do poznańskiej grupy artystycznej Penerstwo. Współtworzył lub współtworzy zespoły: Mama, Kristen, K.O.T., Sixa, BNNT. W 2011 roku został laureatem nagrody Spojrzenia Fundacji Deutsche Bank w konkursie organizowanym przez warszawską Zachętę. Obecnie mieszka i pracuje w Warszawie. Współpracuje ze stołeczną galerią Leto.

Biennale w Wenecji odbywa się w dniach 1 czerwca – 24 listopada 2013 roku.

__
Przeczytany do końca tekst jest bezcenny. Ale nie powstaje za darmo. Niezależność Krytyki Politycznej jest możliwa tylko dzięki stałej hojności osób takich jak Ty. Potrzebujemy Twojej energii. Wesprzyj nas teraz.

Katarzyna Górna
Katarzyna Górna
Artystka
Artystka. W latach 1989-1994 studiowała na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego. Tworzy wielkoformatowe, głównie czarno-białe fotografie, które zazwyczaj zestawia w przestrzenne instalacje, oraz filmy wideo i DVD. Twórczość Katarzyny Górnej opiera się na perspektywie kobiecego spojrzenia na rzeczywistość społeczną oraz symboliczne formy funkcjonowania obrazu kobiety w kulturze. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Od 2009 roku współpracuje z Krytyką Polityczną, angażując się w liczne projekty prowadzone w Centrum Kultury Nowy Wspaniały Świat i Krytykę Polityczną. Pomysłodawczyni i koordynatorka projektów „Os Warszawa”, „Mały Wspaniały Świat” oraz cyklu seminariów poświęconych najnowszej sztuce wizualnej. Producentka wydarzeń kulturalnych takich jak „House of Change” czy „Obywatelski Kontener Kultury”.
Zamknij