Indie po odzyskaniu niepodległości miały stać się państwem równych szans. Prawie 80 lat później nic nie wskazuje, by miało się to udać.

Długie miesiące krwawych protestów, sankcje międzynarodowe i próby negocjacji nie powstrzymały birmańskiego reżimu wojskowego przed skazaniem Aung San Suu Kyi na więzienie.

Nie tak to miało wyglądać. Indie, z własną szczepionką i ogromnym potencjałem jej produkcji, miały pokazać Zachodowi, że są samowystarczalne i gotowe wspierać inne kraje Południa.

Trzy lata temu wybrała bierność w obliczu ludobójstwa Rohingjów. Nie uchroniło jej to przed atakiem generałów na nią i na kruchą demokrację w Birmie.

Zdecydowany krok wstecz w zakresie prawa pracy budzi w Indiach i Bangladeszu najgorsze skojarzenia z kolonialną eksploatacją.

6 sierpnia rząd Indii dość niespodziewanie i w ekspresowym tempie odebrał Kaszmirowi specjalny autonomiczny status.

Turystyka jest przekleństwem Himalajów, a Nepalczycy i Nepalki chętniej migrują do półniewolniczej pracy w Arabii Saudyjskiej, niż noszą plecaki zagranicznym turystom.

Kompromitacja nieudolnej opozycji i wielki triumf premiera Modiego w wyborach parlamentarnych w Indiach.

Jeśli nie słyszymy o zalewaniu wybrzeża Kiribati ani o cyklonie w Mozambiku, to jest to głęboko niepokojące.

Dziesiątki krajów na całym świecie wciąż skazują osoby transpłciowe na cierpienie, tworząc lub podtrzymując prawa naruszające ich godność.