Nicola Sturgeon, progresywna premierka Szkocji, zapowiedziała, że rezygnuje z urzędu i odchodzi z polityki. Jej polityczni konkurenci nie powinni jednak cieszyć się przedwcześnie. Przesilenie w rządzącej od lat krajem Szkockiej Partii Narodowej (SNP) może przyprawić o ból głowy również partie opozycyjne.
Partia Konserwatywna gnije u władzy, a Partia Pracy szykuje się do przejęcia sterów, nie robiąc przy tym niczego specjalnego.
Brytyjskie rządy długo próbowały zamiatać katastrofalne ekonomiczne skutki brexitu pod covidowy dywan. Teraz wszystko wybucha naraz.
Klub konserwatystów topnieje. Ostatnio znany poseł został wyrzucony po tym, jak wyszedł na jaw jego romans z doradczynią, a on sam wziął 400 tys. funtów za udział w jednym z bardziej żenujących reality show w kraju.
Polityczne epitafium dla Liz Truss, najkrócej rządzącej premierki w dziejach Wielkiej Brytanii.
Kiedy próbujesz obniżyć podatki najbogatszym, a giełda, zamiast skoczyć z radości, zaczyna się sypać, to znak, że naprawdę nie masz pojęcia o rządzeniu krajem.
Nic nie wskazuje, by Liz Truss miała do zaproponowania jakiekolwiek długofalowe rozwiązania spiętrzonych kryzysów.
Upały i brak opadów spowodowały suszę, która przyczyniła się do największych od czasu bombardowań z II wojny światowej pożarów w Londynie. Jakby tych katastrof było mało, to torysi próbują jeszcze wybrać nowego premiera.
Większość piętrzących się problemów premiera Wielkiej Brytanii to odroczone konsekwencje jego własnych decyzji.
Johnson wygrał głosowanie o wotum nieufności, ale raczej na pewno nie przetrwa kolejnego roku u władzy. Nawet Thatcher odeszła w rok po wygranym wotum zaufania.
Premier Boris Johnson ma powody, żeby źle spać w nocy.
Teoretycznie Szkocja, wzorem kilkunastu kolonii i dominiów Imperium Brytyjskiego, mogłaby jednostronnie i legalnie ogłosić niepodległość. Ale tego nie zrobi.
