Narracja Izraela nie jest specjalnie wyrafinowana: jakakolwiek krytyka działań Izraela czy konstrukcji żydowskiej pamięci historycznej często i z automatu opisywana jest jako antysemityzm. Jest to narracja, powiedzmy to, histeryczna, bucowska i przypominająca walenie w głowę pałką. Tylko że Izrael może sobie na nią pozwolić, bowiem, jak zauważył redaktor Janecki, ma „specjalne stosunki” z USA.
Świat, a konkretniej Zachód, którego częścią od tysiąca lat staramy się być z mniejszym lub większym powodzeniem, bardziej przychyla się do narracji Izraela w sprawie roli Polaków w II wojnie światowej niż do narracji Polski.
W ogóle ma gdzieś narrację Polski. Narracji Izraela nie ma gdzieś.
A narracja Izraela o Polakach przypomina narrację Polaków na temat Ukraińców, którzy mordowali swoich sąsiadów na Wołyniu. Cieszmy się, że Izraelczycy nie kręcą o Polsce filmów typu Wołyń. Niech się PiS cieszy, co najmniej tak samo, jak się cieszył z nakręcenia dzieła Smarzowskiego.
Bo cóż, jeśli chodzi o zwykłą, ludzką perspektywę, o pamięć o cierpieniu i okrucieństwie, to czym niby ma się różnić pamięć o zakatowaniu dziadka Polaka przez Ukraińca na wołyńskiej wsi od zakatowania na śmierć Żyda przez Polaka podczas pogromu?
„Wołyń” nie jest filmem o tym, że nacjonalizm prowadzi do zbrodni
czytaj także
Bronisław Wildstein próbuje to polskiej prawicy wytłumaczyć, i to całkiem sensownie. W wywiadzie dla wPolityce mówi tak: „Trudno uznać ich pamięć za bezstronną i obiektywną. I trudno mieć do nich o to pretensje. Jeżeli widziało się zagładę swojego narodu i cudem się z niej uratowało, ma się inną perspektywę. Jeżeli się uciekało i było się zaszczutym, to widziało się przede wszystkim zagrożenie. A potencjalne zagrożenie było również ze strony Polaków. Zresztą nie tylko potencjalne, bo trafiali się szmalcownicy i bandyci”.
Ofiara Roku
Miałoby to jeszcze więcej sensu, gdyby dodał Wildstein choćby „i nacjonaliści”. W tym osławieni „żołnierze wyklęci”. Nie wspominając o „zwykłych ludziach, wychowanych na antysemickiej narracji partii endeckich, Kościoła katolickiego, konserwatywnych środowisk szlacheckich” i tak dalej. Bo nie, antysemityzm w Polsce przedwojennej nie był wysysany z matczynym mlekiem, ale w powietrzu, owszem, wisiał. Odcinali się od niego wyraźnie socjaliści i socjaldemokraci, na pewno też marginalni komuniści i liberalna kawiarnia, ale to raczej tyle. Wystarczy poczytać oficjalne rządowe publikacje na temat „elementu obcego” w Rzeczpospolitej i plany, co też z nim warto zrobić i dokąd wysiedlić. Wystarczy popytać dziadków i pradziadków, którzy pamiętają przedwojenną wieś czy miejską ulicę, co też powszechnie sądziło się na temat „żydków” przed wojną. W tym kontekście wspomnienia Bolesława Prusa o tym, jak w połowie XIX wieku warszawscy Żydzi i Polacy mieli wspólny pogląd na temat polskiej niepodległości i odwiedzali się wzajemnie w bóżnicach i kościołach – brzmią jak bajędy o złotym wieku.
Tania beka i antysemityzm. A jakby potraktować Leszka Bubla poważnie?
czytaj także
Ale i taki racjonalizm na pop-prawicy, jak ten Wildsteina, trzeba docenić. Docenić warto nawet przebłyski racjonalizmu w tekście Stanisława Janeckiego w tym samym medium, który odważa się zauważyć, że Izrael ma specjalne stosunki z USA, więc nie można iść z Tel Awiwem w zwarcie, bo byłoby to igraniem z niepodległością Polski. Takie chodzenie na kompromis z rzeczywistością, połączone w dodatku z jej dość obiektywną oceną, to na pop-prawicy rzadkość, dlatego warto je odnotować.
Ma też Janecki sporo racji, zauważając, że Izrael zrobił wiele, by spozycjonować się na jedyną, niepowtarzalną ofiarę historii II wojny i że gra tym spozycjonowaniem.
Dalej już, co prawda, pojawiają się błotniste wynurzenia o Polakach jako o „konkurencyjnej ofierze”, bo wygląda na to, że Janecki tej pozycji „wyjątkowej ofiary” Żydom zazdrości i chciałby, aby miejsce Izraela, albo przynajmniej obok Izraela, zajęła Polska. Tu dygresja: jeśli wynurzenia o „konkurowaniu w byciu ofiarą” potraktować konsekwentnie, wychodziłoby na to, że jesteśmy – my i Żydzi – skazani na wieczne konkurowanie w tej kategorii. Może stwórzmy Ofiarowizję na wzór Eurowizji? Może Polacy, Żydzi, Ormianie ze swoim genocydem, Ukraińcy z hołodomorem – wszyscy będziemy co roku stawali na scenie i płakali: wyślijcie SMS, zróbcie z nas Ofiarę Roku?
czytaj także
A jeszcze dalej u Janeckiego – to już typowy, klasyczny pop-prawicowy las: służby obcych krajów, które manipulują słabością polskiego przekazu, zdrajcy strojący się fałszywie w piórka polskich patriotów. Wiadomo.
Amatorszczyzna i awantura
No tak. Nikt jakoś nie bierze pod uwagę prostego faktu, że podstawowym problemem Polski z jej pozycją na świecie jest niesłychana głupota i amatorszczyzna tych, którzy siadają do gry. Nie, nie tylko PiS-u. Amatorszczyzna i głupota były tu już wcześniej, choć, przyznać trzeba, to PiS ją rozwinął tak, że Polska jako państwo stała się mocnym kandydatem do nagrody Darwina.
Keret: Lider Izraela? Zbir, złodziej i dupek, byle chronił przed większymi dupkami
czytaj także
Bo już sam fakt głupawo bojowego podejścia do kwestii: „co, tylko Żydzi mają prawo być narodem wybranym?”, postawił nas na przegranej pozycji. Zamiast dżentelmeńsko milczeć i co jakiś czas dyskretnie i kulturalnie budować naszą własną pozycję i atrakcyjność, a na bazie tej pozycji i atrakcyjności sprzedawać narrację – Polska wdała się w idiotyczną, straganiarską przepychankę.
W dodatku według reguł narzuconych przez rządzących Izraelem nacjonalistów.
Bo znów: PiS ma rację. Narracja Izraela nie jest specjalnie wyrafinowana: jakakolwiek krytyka działań Izraela czy konstrukcji żydowskiej pamięci historycznej często i z automatu opisywana jest jako antysemityzm. I koniec dyskusji. Jest to narracja, powiedzmy to, histeryczna, bucowska i przypominająca walenie w głowę pałką.
Tylko że, po pierwsze, Izrael może sobie na nią pozwolić, bowiem, jak zauważył redaktor Janecki, ma „specjalne stosunki” z USA.
Po drugie – narracja nacjonalistów nigdy nie jest wyrafinowana. Narracja PiS-u, nie jest to specjalne odkrycie, również. PiS-owi wydaje się zapewne, że są „lepszymi nacjonalistami od innych”, więc powraca do skompromitowanej już dawno temu „wojny na racje”, z ledwością dostrzegając dawno odkryty przez opinię publiczną fakt, że rzeczona racja jest jak dupa i że każdy ma swoją. Nie widzi PiS, nie widzi też pop-prawica i Janecki prostego faktu, że gdy nacjonaliści natrafiają na nacjonalistów, to się zawsze kończy awanturą, a nie budowaniem zarąbistych i spójnych relacji międzypaństwowych. Po zwycięstwie PiS miało być cudownie, miało być Międzymorze, choć ci źli liberałowie i lewacy ostrzegali, że nic z tego nie wyjdzie, bo kosa trafi na kosę. I cóż: mamy awantury z Ukrainą, V4 się sypie, bo PiS się pożarł z Izraelem, a pozycja Polski w ogóle padła na pysk, bo PiS się pożarł z Niemcami. Bo trzeba wygrać konkurencję na dupy. Bo przecież nasza jest najpiękniejsza, najszlachetniejsza i najbardziej obita.
Janecki zauważa wprawdzie, że pozycja Polski jest w USA słabsza niż Izraela. Nie zauważa jednak, że właśnie między innymi polityka PiS sprawia, że znaczenie Polski spada, a nie rośnie.
PiS, które samo siebie zapewne uważa za coś w rodzaju „mocno stąpającej po ziemi chadecji”, nie rozumie, że we współczesnym świecie retoryka, której używa, odwoływanie się do owej zbitej dupy i świętej racji narodowej, została odrzucona już dawno temu, po II wojnie światowej. Właśnie po to, by nie sprowadzać dyskusji na tak idiotyczny poziom. Izrael może sobie to robić, bo rządzą nimi bucowaci nacjonaliści z kontaktami w USA, rządzonymi aktualnie przez innych bucowatych nacjonalistów. Ale to nie znaczy, że musimy akurat na tych polach z nimi konkurować. Zresztą i tak nie mamy szans. Ale okej. Chcecie mieć szansę? Budujcie pozycję Polski, budujcie polskie lobby w USA, konkurujcie w kategorii wpływów w światowym biznesie.
czytaj także
Ale nie wchodźcie jak mały Jasio do saloonu pełnego zawodników wagi ciężkiej i nie walcie w stół, rycząc „respect us”, bo rozsmarują was po podłodze. Bo to dopiero, jak mawia redaktor Janecki, jest „igraniem z bezpieczeństwem Polski”. A taki właśnie idiotyzm PiS popełnia za każdym razem, gdy dochodzi do władzy.
PiS nie zna Zachodu, tylko go sobie wyobraża, nie rozumie więc, że ten typ nacjonalizmu, ten typ podejścia do demokracji, jaki partia Kaczyńskiego demonstruje, poziom jej konserwatyzmu – to wszystko lokuje go wyłącznie na poziomie, który u nas, z naszej perspektywy politycznej, rezerwuje się, powiedzmy, dla dyktatur Azji Środkowej.
PiS, który dziwnie lubi się porównywać z najgorszymi przykładami, powie: a Berlusconi? A Berlusconi nie podchodzi podobnie do demokracji?
No cóż, nie chcę brzmieć jak psujzabawa, ale pozycja Polski w oczach Zachodu nadal jest sporo niższa niż Włoch.
Sierakowski: Nowy podział w Europie – prawica vs prawica populistyczna
czytaj także
Pozycję buduje się w mozole
Tak, tak – PiS znowu ma rację: Zachód wcale nie jest święty, cudowny i nieomylny, Zachód ocenia z góry i stereotypizuje. Jedyny sposób na zmianę tego stereotypu to powolne i mozolne budowanie swojej pozycji, gospodarczej, politycznej i kulturowej. I przykro mi to mówić, ale pana Boga, który rozsądziłby, czyja dupa jest obiektywnie najpiękniejsza, nie ma, podobnie jak Świętego Mikołaja i Wróżki-Zębuszki. Więc każdy, kto przez walenie w stół, płacz, skamlanie, prośby i groźby będzie się domagał, by go #respect, będzie traktowany jak awanturnik. W dodatku żałosny i niebezpieczny. A na końcu okaże się, że i tak dostanie oklep. Jak Michael Douglas na końcu Upadku, gdy na muszce policji pyta zdziwiony: co, to ja jestem tym złym? No niestety.
Nie to, żebym wychwalał politykę poprzedników PiS, bo ta przypominała (znowu PiS ma rację) stawianie się w roli pilnego ucznia, studenta, który włazi profesorowi w tyłek, bo liczy na to, że ten go przepcha na katedrę.
Ale strategia PiS jest, wybaczcie, jeszcze głupsza.
PiS nie jest w stanie tego pojąć i zwala całą winę za niepowodzenia wizerunkowe Polski, po swojemu, na „zdrajców szkalujących ojczyznę”.
Ale jeśli byle burmistrz New Jersey pozwala sobie na obrażanie ważnego polskiego polityka, wymyślając mu od antysemitów i nacków, bo mu tak defaultowo wychodzi i wynika z ogólnej wiedzy o świecie, to wiedz, że coś się dzieje.
I że nie zdrajcy narodu są tu czynni, tylko – jak to często bywa – twoja własna głupota.
Bo przekonanie Zachodu, że Polska to nacjonalistyczny, faszystowski, antysemicki kraik nie jest, oczywiście, wyssane z mlekiem matki, ale wisi w powietrzu. Jak antysemityzm w międzywojennej Polsce. I jest w tym, oczywiście (PiS ma rację) duża wina Zachodu, który może i lata w kosmos, ale nadal słabo daje sobie radę z głupim, stereotypowym myśleniem. Ale jeszcze większa – PiS-u, który w kosmos nie lata, a z głupim myśleniem radę sobie daje jeszcze gorzej.
