#Psychologia

Antydepresyjne działanie psylocybiny bada nauka, także polska. Czego się dzięki temu dowiadujemy?

Wszystkie cztery biografie to opowieści o bogatych mężczyznach, którzy wychodzili z opresji, zdobywali szczyty, są celebrytami, ale próbują się pokazać jak zwykli ludzie. Jak to superbohaterowie – kiedy zakładają gatki na lajkry niczym Superman, potrafią latać, ale jak je zdejmują, to są zwykłymi, cichymi kolesiami.

Rozmowa z Mikołajem Grynbergiem, pisarzem, fotografem i reporterem, autorem książki „Jezus umarł w Polsce”.

Ani kult wylewający się z naszych telewizorów, ani wszystkie te śmierci, na które codziennie patrzymy, w żaden sposób nie przygotowują nas na to, by zmierzyć się z umieraniem świadomie, przytomnie i ze spokojem ducha.

Anna Kiedrzynek, dziennikarka, reporterka, a także autorka książki „Choroba idzie za mną. O psychiatrii poza szpitalem”, kwestiom zdrowia psychicznego przygląda się od dłuższego czasu.

Różnice płci w obrazie spektrum autyzmu niezaprzeczalnie istnieją. Nie istnieje natomiast esencjalistycznie pojmowany „kobiecy autyzm” czy też „kobiece spektrum autyzmu”, tak jak nie ma „męskiego autyzmu”.

Niestety moje pokolenie musi wciąż powtarzać do znudzenia, czym jest transpłciowość, po to, żeby – jak wskazuje Paul B. Preciado – kolejne pokolenia queerowych dzieci, które przyjdą po nas, już nie musiały tego robić. Budujemy świat, w którym transpłciowość czy niebinarność będą stanowiły jedną z wielu ludzkich cech, ale nie cechę dominującą.

Nie dajmy sobie wmówić, że komercyjna oferta terapeutyczna jest czymś, co nas zbawi. Rozmowa z Anną Kiedrzynek, autorką książki „Choroba idzie ze mną. O psychiatrii poza szpitalem”.

Czyli esej o kapitalizmie emocjonalnym, posesywności i innych udrękach monogamicznej dystopii.

W małych miejscowościach nie brakuje postaw empatycznych, a te nie są uwarunkowane liczbą przeczytanych książek o teorii queer – mówi Paula Szewczyk, dziennikarka i autorka książki „Ciała obce. Opowieści o transpłciowości”.

Wbrew wszystkim krytykom Freuda dopiero teraz nadszedł czas psychoanalizy.

Rozmowa z Jakubem Chabikiem, prezesem Stowarzyszenia na rzecz Chłopców i Mężczyzn.

Wciąż pokutuje przekonanie, że zaburzenia odżywiania to nie choroba, tylko wybór. Z Klaudią Stabach, autorką książki „Głodne. Reportaże o (nie)jedzeniu”, rozmawia Dawid Krawczyk.

„Jak płakać w miejscach publicznych” Emilii Dłużewskiej to jeszcze jedna cegiełka do budowy gmachu kultury terapii.

Tak jak teza o małżeństwie jako „kurewskim nieszczęściu” nie znajduje poparcia we współczesnej wiedzy naukowej, tak forsowane przez konserwatywne media, badaczy i dziennikarzy twierdzenia o tym, że jest ono gwarantem szczęśliwości, mają równie luźny związek z rzeczywistością.

Kristoffer Borgli, reżyser komedii „Chora na siebie”, uderza we wszystkie najbardziej aktualne tematy liberalnego dyskursu o tożsamości i godności. I robi to dobrze.

Anna Lewandowska potrafi pokazać, że gdy siedzi, to nie ma płaskiego brzucha (a kto ma?). Gdy zaś mocno ściśnie uda, to widać cellulit, który dotyczy nawet ponad 90 proc. kobiet. Później wkłada fat suit i kręci nagranie, które taguje jako bodypositive, chociaż odpowiednim słowem byłaby tutaj fatfobia.

Poprzednia praca Pine to zbiór autobiograficznych, poruszających esejów – „O tym się nie mówi”. Jej szczerość przekraczała wiele stabuizowanych barier, a książka odniosła duży sukces. „Ruth i Pen” jest jej debiutem prozatorskim.

Ewa i Adam inaczej pewnie by się nie poznali. Nie bywają w tych samych miejscach, a nawet gdyby – on by jej nie zaczepił, ona jego raczej też nie. Gdyby nawet zaczęli rozmowę, na tej pierwszej mogłoby się skończyć. On długo myśli, zanim coś powie, ona to milczenie uznałaby za brak zainteresowania.

Pisząc o chorych psychicznie, powinno się myśleć o tych, którzy są po tej drugiej stronie problemu.

Gdy Magdalena Środa pisze „Nie mieć depresji to jakby nie być dość nowoczesnym”, ryzykuje, że ktoś w jej słowa uwierzy.

Grzechy proponuję zostawić dokładającemu się do traumatyzacji społeczeństwa klerowi, ale lenistwo umysłowe obciąża raczej sumienie osób publicznych, które śmiertelne choroby zrównują ze wstydliwą oznaką słabości, a nie samych chorych.

Nam, psychiatrom, ta cała historia pokazuje, że chyba za mało mówimy w popularny sposób o chorobach psychicznych.

Z Martą Kostką, dietetyczką i technolożką żywności, rozmawia Dawid Krawczyk.

„Śubuk” w reżyserii Jacka Lusińskiego nie jest filmem o autyzmie, chociaż tak jest przedstawiany i promowany.

Wszyscy mamy tę samą godność niezależnie od swojej produktywności – mówi Ewa Furgał, założycielka Fundacji Dziewczyny w Spektrum.

Kinga Dunin czyta „Pawilon małych ssaków” Patryka Pufelskiego, „Zapiski wariatki” Aleksandry Młynarczyk-Gemzy i „Oto ciało moje” Aleksandry Pakieły.

Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego. Bardzo ważny czas w moim życiu, choć długo bałam się do tego przyznać. Oto dlaczego.

Szkoła zbyt często patrzy na dziecko przez pryzmat diagnozy i traktuje je nie jak człowieka, tylko zbiór deficytów i dysfunkcji. Rozmowa z Izabelą Hnidziuk-Machnicą z Fundacji AleKlasa.

Całą grupę demograficzną kobiet nazywa się obecnie „utraconym pokoleniem”. Fragment książki Jenary Nerenberg „Neuroróżnorodne. Jak żyć w świecie skrojonym nie na naszą miarę”.

Tak abstrakcyjne rzeczy jak rzeka czy klimat to wciąż obiekty spoza tradycyjnego horyzontu żałoby. Co nie znaczy, że przeżywanie ich utraty jest nieprawdziwe. Z psycholożką Magdaleną Budziszewską rozmawia Michał Sutowski.

Zwalniam się z ćwiczeń z romantyzmu, ponieważ wie pan, panie profesorze, mamy małego kotka. Pan profesor wiedział. Wiedział, że musimy wracać, bo czeka na nas miłość.

Rozmowa z Karoliną Sulej, autorką książki „Ciałaczki. Kobiety, które wcielają feminizm”.

Gramy sami ze sobą i z tą planetą w bardzo niebezpieczną grę.

Wypalenie aktywistyczne szesnastolatek i protesty, które nic nie zmieniają. Czy to ma sens?

Nie należy powoływać się na „wyjątkowość” w obronie kogoś, kto stosował mobbing. Bo to od niej wszystko się zaczyna.

Jeśli 22-latka nie bierze nadgodzin, to myślę – w tym cała nasza nadzieja! Rozmowa z Justyną Suchecką, autorką książki „Nie powiem ci, że wszystko będzie dobrze”.

Marcin Matczak nie rozumie, że mamy głos w swojej własnej sprawie, a nasze istnienie jest na tyle zauważalne, że można z niego zrobić chochoła do szerzenia nowej fali faszyzmu.

Stopnie to narzędzie władzy. Wierzymy w presję i jedynki, boimy się, że bez nich dzieci skończą pod mostem. Takie myślenie prowadzi do katastrofy.

Pandemia, wojna, cierpienie ludzi i zwierząt. Wypieramy smutek, aby przetrwać. Jednak za każdym razem, kiedy dokonujemy tego wyparcia, tracimy szansę na zbudowanie politycznej wspólnoty łez.

Coś, co do tej pory było uznawane za głupi, szkolny wybryk, teraz może mieć konsekwencje karne.

Porno to debilenie gatunku ludzkiego. Postporno to jego przyszłość.

AD(H)D to neurologiczna przypadłość późnego kapitalizmu. A także jego anioł zagłady.

Kapitalizm, nie tylko cyfrowy, popycha nas do granic biologicznej wytrzymałości.

Nasilenie grupowego narcyzmu pomaga przewidzieć, czy dana zbiorowość będzie wybierać populistów, czy jest ksenofobiczna i czy jest podatna na teorie spiskowe.

Z psycholożką Magdaleną Budziszewską rozmawia Michał Sutowski.

Powielając domniemania o chorobie psychicznej, szaleństwie czy nieobliczalności Putina, dajemy tylko dowód, że rosyjska strategia działa.

Smith zmarnował szansę, by oddać głos kobietom. Zamiast tego wykorzystał platformę Hollywoodu, by zademonstrować milionom podziwiających go chłopców, że kiedy ktoś ich wkurzy, to adekwatną reakcją jest fizyczna agresja.

Jedna z moich studentek zadała mi niedawno takie pytanie: „rodzice przyjęli do domu Ukraińców, a mój młodszy brat jest wściekły i niezadowolony, że zajmują mu pokój. Jak uczyć go empatii?”.

Dryfujemy na cienkiej tratwie między zaangażowaniem emocjonalnym i współodczuwaniem a pogrążaniem się w jakiejś odmianie apatii. Rozmowa z Cvetą Dimitrovą.

Czyli „z nikim mi się tak dobrze nie rozmawiało” jak wtedy przy frappé, z absolwentem podobnie prestiżowego kierunku, w wielkim mieście przypominającym moje.

– O kursie na asystenta zdrowienia dowiedziałam się od psycholog. Powiedziała mi: „Jak pani jest takim czołgiem, którego nic nie powali, nawet choroba psychiczna, to niech pani spróbuje tego” – mówi Ewa.

Brytyjski psychiatra dr David Nutt opowiada o mechanizmach uzależnienia, psychodelikach, stworzonym przez siebie substytucie alkoholu i hipokryzji polityków.

Galvinowie wydawali się idealną amerykańską rodziną. Aż u połowy z ich dwunastki dzieci zdiagnozowano schizofrenię.

Odkąd zajęłam się opisywaniem internetowej subkultury inceli, jedno z najczęściej zadawanych mi pytań brzmi: „czy istnieją również incelki?”.

Patriarchat jest tak samo bezlitosny wobec kobiet, którym odmawia rzeczywistych praw, jak i wobec mężczyzn niemogącym sprostać wymaganiom, jakie stawia przed samcami alfa.

Emancypacja nie musi być grą o sumie zerowej. Mężczyźni muszą się trochę posunąć i zrobić miejsce kobietom – tu globalne procesy są i będą nieubłagane.

Chociaż dowody na gorszą sytuację społeczną kobiet znajdziemy niewątpliwie w wielu dziedzinach, nie jest ona uniwersalną prawdą o całej rzeczywistości społecznej.

Walka o emancypację kobiet nie sprowadza się wyłącznie do postulatów mówiących o równouprawnieniu, ale proponuje również inną wizję świata społecznego, w którym oprócz rywalizacji jest miejsce na współpracę.

Polscy mężczyźni mają niższe niż kobiety kompetencje w zakresie czytania, coraz gorzej radzą sobie na rynku pracy, mają coraz mniejszą szansę na znalezienie potencjalnej partnerki.

Zjawisko incelizmu jest emanacją i krańcowym przykładem problemów, z jakimi mierzą się dziś młodzi mężczyźni.

Niezaszczepieni stanowią zagrożenie dla innych, podobnie jak jazda na pełnym gazie autem po zatłoczonej ulicy. Jedyny „własny wybór”, który powinne mieć osoby niezaszczepione, to albo się zaszczepić, albo zostać w domu.

Aleksandra Kisiel: „Kobiety zajęte dostosowaniem się do estetycznych wymogów, nie mają czasu na robienie rewolucji. Ale ja nie nawołuję do rewolucji. Tylko do odwalenia się od siebie”.

Jedna z osób, z którymi miałam okazję rozmawiać, porównała swoje uczucia związane ze zmianą klimatu do diagnozy śmiertelnego raka – mówi badaczka Michalina Marczak.

Kim są osoby określające się jako incele? W podcaście Krytyki Politycznej posłuchajcie tekstu pt. „Jak zdradziłam sprawę feministyczną i przeszłam na stronę inceli”.

Rady, jakich niektóre feministki udzielają incelom, pełne są empatii podobnej do tej, którą prezentował prezydent Komorowski radzący młodym zmianę pracy i wzięcie kredytu.

„Zostałam ofiarą gwałtu” – napisała do nas czytelniczka. Poprosiliśmy Maję Staśko, która od lat pomaga osobom po gwałcie, żeby i nas wsparła i podpowiedziała, jak zareagować na taką wiadomość.

Trwa zbiórka na pierwszy ciałopozytywny przewodnik dla chłopców.

Każdy rodzic boi się o własne dziecko, ale czy spokojny będzie dopiero wtedy, kiedy będzie mógł śledzić każdy jego krok? I jak ten rodzicielski „Big Brother” odbija się na psychice dzieci?

Psychodeliki wciąż znajdują się na krajowych i międzynarodowych listach niebezpiecznych substancji, które nie mają żadnego zastosowania medycznego. Kiedy to się zmieni?

W ostatnim roku zanotowano mniej samobójstw. Ekspertka ostrzega jednak, że po tym, jak pandemia ustąpi i skończy się związany z nią stan nadzwyczajny, liczba samobójstw może wzrosnąć.

Mindfulness ani nie służy do naprawiania świata, ani nie jest techniką relaksacyjną. Pozwala klarownie zobaczyć siebie i swoją sytuację – mówi Zuzanna Ziomecka, autorka książki „Wyspa Spokoju”.

Opowiada psycholożka społeczna, badaczka narcyzmu grupowego prof. Agnieszka Golec de Zavala w rozmowie z Michałem Sutowskim.

O tym, dlaczego w sypialni czujemy się czasem jak w oblężonej twierdzy, rozmawiamy z Martą Niedźwiecką.

Stres, smutek, depresja są normalnymi, a nie patologicznymi reakcjami na wiedzę o zmianach klimatu i degradacji przyrody.

„Normalna rodzina to: matka, ojciec i najlepiej dwójka dzieci” − powiedziała katechetka, kiedy miałam dziewięć lat, a moi rodzice byli rozwiedzeni.

Od 50 lat trwa debata na temat tego, czy psychoterapia jest nauką, czy „najwspanialszą intelektualną sztuczką budowania zaufania w XX wieku”. Rozmawiamy z psycholożką, psychoterapeutką i superwizorką Anną Król-Kuczkowską.

Hazardzista nie gra dla pieniędzy, tylko dla emocji. Marta przekonała się o tym dopiero podczas terapii, na którą poszła po przegraniu 100 tys. złotych z lokaty rodziców.

Uznajemy ludzi za wystarczająco inteligentnych, aby zrozumieli skład na opakowaniu napoju czy parametry techniczne telefonu, ale bronimy ich przed rzekomym nadmiarem wiedzy o psychoterapii.

Dzieci nie tylko symbolizują inność, one są inne. Kinga Dunin czyta „Złoty latawiec” Dezső Kosztolányiego i „Świetlistą republikę” Andrésa Barby.

Nie jest prawdą, że nie ma dowodów na skuteczność psychoterapii psychodynamicznej. Nie jest też prawdziwy pogląd o jej niskiej skuteczności.

Polskie Towarzystwo Psychologiczne odpowiada na krytykę psychoterapii w artykułach dra Tomasza Witkowskiego.

Dostrzegasz kuriozalność takiego wynalazku jak elektryczny głaskacz kota. Dlaczego więc nie dostrzegasz niektórych absurdów w psychoterapii? Odpowiedź jest dość brutalna.

Osią mojej tożsamości nie jest to, że jestem łysa, ani to, że jestem kobietą. Osią jest to, że piszę, że maluję. Rozmowa z Zuzanną Bartoszek, poetką, artystką, jedną z bohaterek książki „Alopecjanki. Historie łysych kobiet”.

Odpowiedzialność za planetę przeniesiona na pojedynczych ludzi brzmi jak przedsionek piekła.

Nakaz spędzania wielu dni w zamknięciu trudno mi racjonalnie uzasadnić. Brak kontaktów jest najbardziej dojmujący. Wynika z niego realne cierpienie. Rozmowa z Cezarym Żechowskim, specjalistą psychiatrii dziecięcej.

Jak to się stało, że zdehumanizowaliśmy dzieci tak bardzo, że nie wahamy się traktować je jak więźniów?

Jeśli stać cię na koszulkę za 1500 złotych, szpilki za 5 tysięcy albo audiofilskie kable za ćwierć miliona, to z pewnością stać cię również na płacenie wysokich podatków.

Z każdym kolejnym miesiącem, rokiem mamy coraz więcej dowodów na to, jak bardzo jest źle, że lepiej już było, lepiej nie będzie.

O samobójstwach nie piszemy w mediach, rzadko publicznie dyskutujemy o ich konsekwencjach. Czy nie przynosi to więcej szkody niż pożytku?

Zaprawdę powiadam wam, nikt nie pracuje tyle co niewydajni.

Świętować może każdy i wszędzie. Jak? Sprawdźcie sami!

Zgadnijcie, na kogo podczas lockdownu spadła „przyjemność” pucowania chaty i wyżywienia niewychodzących do zakładów pracy domowników?

Możliwe, że mówiono ci coś o tym, kim są anarchiści i jakie mają poglądy. Możliwe, że wszystko, co ci o tym powiedziano, to bzdura.

„Medicine uśnieża ból istnienia” – lekarka Masłowska wypowiada hasło reklamowe firmy odzieżowej.

Czym jest ciałopozytywność? Dlaczego jej potrzebujemy? O tym rozmawiamy z Kayą Szulczewską.

O penisocentryzmie, micie spontaniczności w seksie i o tym, czy pytanie o zgodę zabija radość ze zbliżenia, rozmawiamy z psycholożką i seksuolożką Kasią Koczułap.

Paulina Januszewska rozmawia z Wojciechem Draganem.

Szwajcarski psychiatra opowiada, jak przebiegają sesje terapeutyczne z użyciem psychodelików.

Nie szłam do więzienia z zamiarem zbierania strasznych historii, które zszokują czytelników.

Jak wyglądają nasze relacje w czasie koronawirusa? Joanna Jędrusik rozmawia z Przemysławem Staroniem.

Jak epidemia koronawirusa zmienia nasze życie seksualne? Czy życie na aplikacjach do randkowania zamarło? I co w ogóle wspólnego ma koronawirus z seksem? Odpowiadają seksuolodzy Agata Stola i Robert Kowalczyk.

W normalnych warunkach chyba nie przyszłoby mi do głowy, żeby iść do kina na „W lesie dziś nie zaśnie nikt”. Nie dlatego, że horror (lubię!), ale dlatego że polski.

Na list czytelnika odpowiada dr Katarzyna Prot-Klinger.

Jesteśmy społecznie wrażliwi, zauważamy zjawisko „wyzysku matek”, a jednocześnie nic z nim nie robimy, dlatego że tak nam wygodnie.

Co piąty amerykański żołnierz po powrocie z Iraku lub Afganistanu cierpi na depresję albo PTSD.

Refleksja na temat tego, co wydarzy się w dalekiej przyszłości, nie wydaje się istotnym motywem wyborów politycznych.

Nagle się okazało, że to nie tylko moje hobby, bo monstery, pilee, zamiokulkasy, fikusy czy palmy hodują prawie wszyscy (a przynajmniej prawie wszystkie) w mojej bańce.

Zaburzenie osobowości jest przyczyną cierpienia. Cierpi nie tylko osoba zaburzona, ale także jej bliscy, partnerzy, dzieci.

Relacje społeczne w Polsce zdecydowanie sprzyjają rozwojowi zaburzeń lękowych, a współobywatel często nie jest przyjacielem, lecz wrogiem.

W krytyce akcji „Nie świruj, idź na wybory” nie chodzi o poczucie humoru ani o sympatie polityczne, lecz o rzeczywiste cierpienie ludzi takich jak my.

MDMA to jedna z najpopularniejszych substancji psychoaktywnych. Od lat wykorzystywana jest w terapii PTSD.

Pamiętajcie, że narkotyki nie zabijają ludzi. Zabija ich prohibicja.

Dlaczego w artykułach dziennikarskich nadal usiłuje się „wyjaśniać” brutalne przestępstwa schizofrenią?

Rząd nie spełnił obietnic. 1 czerwca protest środowisk medycznych.

Praktykujących psychiatrów dziecięco-młodzieżowych jest w Polsce raptem 415.

Jako przedstawicielka tego społeczeństwa nie chcę, by ktoś zarządzał lękiem zbiorowym na użytek polityczny – mówi Marta Scattergood, psychoterapeutka.

Początek roku to okazja, żeby uczynić coś ze swoim życiem, żeby było lepsze, a także ze światem, żeby był sympatyczniejszym miejscem do życia.

Większość zbrodni popełniają osoby bez choroby psychicznej. Osoby z poważnymi chorobami psychicznymi stanowią grupę podwyższonego ryzyka, jeśli chodzi o bycie ofiarą przemocy.

U schyłku rządów PO Polacy nisko oceniali system – mówi prof. Krystyna Skarżyńska.

Kluczem do poprawy zdrowia psychicznego społeczeństw jest tworzenie zdrowych warunków życia.

Kogo obchodzą molestowane kobiety i dzieci, skoro jest Wołyń, Katyń i Smoleńsk.

Polska jest jednym z krajów o najwyższych współczynnikach samobójstw na świecie i jednym z nielicznych w Europie, który wciąż nie przyjął strategii prewencyjnej.

W minionym roku śmiercią samobójczą zginęło w Polsce więcej osób niż w wypadkach drogowych. Przynajmniej części z tych śmierci można było zapobiec.

Najpoważniejszą emocją do zagospodarowania przez nie-prawicę jest lęk przed wypchnięciem Polski z Europy.

Mówi się, że „instynkt” wybucha wraz z narodzinami dziecka. Według mnie nic tam nie wybucha, tylko zapoczątkowuje się proces, który potem rozwija się latami. Zaczyna się budować więź.

Spora część chorych psychicznie, aby skutecznie się leczyć, wcale nie potrzebuje hospitalizacji, która w rodzimych warunkach nierzadko jest źródłem dodatkowej traumy.

Współczesna zachodnia cywilizacja w wielu obszarach działa jak bezduszny niszczyciel, miażdżący stające mu na drodze słabsze i wrażliwsze jednostki.

Mamy głęboko utrwalone przekonanie, że idealne dziecko powinno być niewidoczne.

Współczesna psychiatria odbiera ludziom cierpiącym na zaburzenia psychiczne poczucie wpływu na własne życie.

Liczba zagrożonych bezrobociem albo przytłoczonych kredytami jest dzisiaj ogromna. To przekłada się na liczbę korzystających z usług psychiatrów.