Prawa człowieka

Polityka migracyjna w wykonaniu Bąkiewiczów, Bosaków i Mateckich jest dobrze znana. A co proponuje lewica?

Naloty na społeczności imigrantów nasilały się w USA od kilku miesięcy. Los Angeles, gdzie prawie połowa mieszkańców ma latynoskie korzenie, zdecydowało, że miarka się przebrała.

Polityka jest wprawdzie sto lat za Polakami, którzy nie tylko coraz liczniej popierają związki partnerskie, lecz i równość małżeńską, ale to nie znaczy, że nie może mieć w sobie krzty buntu. Lewico, symboliczna ustawa o równości małżeńskiej – teraz!

Ile kasy ładowanej w widoczność Miesiąca Dumy i kolekcje tęczowych kremów i kart do bankomatu przełożyło się na korzyści dla wykluczanej części społeczeństwa?

Jeśli Izrael stanie się międzynarodowym pariasem, będzie to przypominało sytuację, w której gwałciciel w końcu trafia przed sąd, a jego koledzy, którzy dosypali ofierze prochów do drinka, popchnęli ją w ciemną ulicę i stali na czatach, odgrywają rolę sędziów.

Zdjęcie Kristi Noem przed kratą więzienia w Salwadorze to portret amerykańskiej arogancji, głupoty i okrucieństwa.

Tusk i spółka poświęcili już na ołtarzu politycznej skuteczności takie ideały jak wolność i prawa człowieka, a politykę społeczną powoli zastępuje filantropia, symbolizowana przez posłankę PO, córkę milionera z workiem ziemniaków.

Unia Europejska ma narzędzia, by wywrzeć na Izraelu realną presję i przerwać eksterminację Gazy. Jednak po dwudziestu miesiącach europejskich liderów stać co najwyżej na wyrazy niepokoju, rytualne potępienie i przeglądy umów.

„Nie ma nikogo, kogo dorobek naukowy szanuję, a kto nie uważa działań Izraela za ludobójstwo”.

Spodziewałem się, że odpowiedzią prezydenta będzie nie „Wypierdalaj” w tej czy innej formie, ale raczej „Nic się nie stało”. Tak też się stało.