COVID-19

Wszyscy chcemy, żeby już było po pandemii. Niestety, nie jest. Co robimy z tą wiedzą?

Jeśli zapaść systemu ochrony zdrowia nie będzie głównym tematem kampanii wyborczej, trudno będzie zachować wiarę w sensowność polskiej polityki.

Wbrew wcześniejszym nadziejom na równość związaną z (wymuszoną) większą obecnością ojców w gospodarstwach domowych to kobiety w większym stopniu niż mężczyźni doświadczyły negatywnych skutków koronawirusa.

W czasie kiedy zwrot wspólnoty ku temu, co łączy, a więc solidarnej walce z kryzysem egzystencjalnym, ku ratowaniu najsłabszych i ku współpracy ponad partyjnymi podziałami rządu, opozycji i samorządu był czymś niezbędnym – obóz władzy zdecydował się zagrać najbardziej okrutną, biopolityczną kartą plemienną.

Są z Europy, ale jednak z tej wschodniej. Po brexicie i pandemii zaczynają coraz wyraźniej odczuwać tę różnicę.

Chiny nie przygotowały swojego systemu ochrony zdrowia na opcję życia z wirusem. W Chinach, co powtarzają sami Chińczycy, jest dziesięć razy mniej łóżek na tysiąc mieszkańców niż w krajach rozwiniętych. Rozmowa z Adrianem Broną, ekspertem ds. polityki chińskiej.

Analitycy prognozują, że za kapitanem, który zresztą w latach 80. został wyrzucony z armii, wojsko raczej nie pójdzie. Należy jednak pamiętać, że 58 milionów wyborców poparło politykę Jaira Bolsonaro.

Zdrowie jest globalnym dobrem publicznym, a dzielenie świata na darczyńców i beneficjentów pomocy jest przestarzałym i nieefektywnym modelem.

Nie da się obronić braku pieniędzy z KPO na gruncie obrony polskich interesów.