Świat

Jak miałaby wyglądać lewicowa polityka natalistyczna? Składałyby się na nią
takie programy, jak bonusy rodzinne – ulgi podatkowe na dzieci, świadczenia
pieniężne, polityka mieszkaniowa pozwalająca młodym na uzyskanie własnego kąta, bezpłatna opieka przedszkolna. Do tego urlopy ojcowskie i inne instytucje włączające ojców w proces wychowania dzieci.

Według sondaży faworytem zaplanowanych na 2027 rok wyborów prezydenckich we Francji jest Jordan Bardella, młody polityk Zjednoczenia Narodowego. Próbuje on przeciągnąć na swoją stronę tradycyjnych konserwatystów, a sprzyja temu magnat medialny Vincent Bolloré.

Pod terminem Pax Imperialis kryje się trwająca reorganizacja systemu światowego przez Waszyngton, Tel Awiw i Moskwę, która – o ile się powiedzie – otwiera drogę do rewizji ładu międzynarodowego w duchu neokolonializmu, dyktatu silnych i eksterminacji niepokornych.

W odpowiedzi na proste pytania ukraińskich dziennikarzy uwolnieni białoruscy opozycjoniści tak lawirowali, że ciężko było słuchać głupot, jakie opowiadają.

Prawicowy polityk mówi o „plemionach ludojadów” i o „najeźdźcach”, którzy mają „prymitywną tradycję przemocy zapisaną w genach”. Sugeruje, że do przybyszów należy strzelać. Strach przed imigrantami testuje granice naszego człowieczeństwa.

Choć na papierze Słowacja jest bezpieczniejsza, to właściciele sklepów mierzą się z plagą bezkarnych, drobnych kradzieży, które zabijają ich biznes szybciej niż statystyki nadążają je ujmować.

Trump żąda od Europy, by wyrzekła się swojej cywilizacji. Bo Europa jeszcze się broni przed nowym faszyzmem, w którym polityka to intratny biznes, a prymitywna ideologia uzasadnia brutalność władzy.

Wojna, która miała być „daleko”, wchodzi Rosjanom do kuchni, portfeli i szpitali, gdzie brakuje nawet tlenu. Z prowincji słychać coraz głośniejsze trzaski: to pęka niepisany kontrakt władzy z ludźmi, którym obiecano stabilność i pełne żołądki w zamian za pełną uległość.

Populiści dużo krzyczą o suwerenności, jednocześnie de facto nawołując do podporządkowania Europy Stanom Zjednoczonym. Tak w wymiarze gospodarczym, jak i politycznym oraz kulturowym.

W pewnym sensie Europa wróciła do 1945 roku i musi opowiedzieć siebie na nowo – tym razem samodzielnie, bez pomocy USA. I radykalnie zerwać z dziedzictwem „Pax Americana”.