Bohaterki „Podróżniczek” odważyły się na ucieczkę z patriarchalnego, wiktoriańskiego świata, w którym kobieta miała ładnie pachnieć i omdlewać.

Bohaterki „Podróżniczek” odważyły się na ucieczkę z patriarchalnego, wiktoriańskiego świata, w którym kobieta miała ładnie pachnieć i omdlewać.
Libido męskie z wiekiem słabnie i coraz częściej wymaga wspomagania viagrą, kobiece wręcz przeciwnie.
Tyle krwi, sporo seksu, no i smoki – pięknie, ale dlaczego tak długo trzeba czekać na kolejne tomy lub sezony?
Jeśli istotnie tak ważne jest upodmiotowienie, czyż samobójstwo nie jest aktem totalnego upodmiotowienia?
Napięcie między małą, prywatną sprawiedliwością a sprawiedliwością historyczną jest nieusuwalne. Czy istnieje moralne prawo do zemsty po latach? Czy zbrodniarz wciąż jest tym samym człowiekiem?
W czym tkwi zagadka sukcesu powieści „Wyznaję” Jaume Cabré?
Po stronie ojca są przygody, strzelaniny, kochanki, bogactwo, przestrzeń, siła. Także poczucie humoru. Matka to nudna, choć dobra, wegetacja.
Intymne wyznania, obserwacje i anegdoty z codziennego życia, sny, żarty, refleksyjne uwagi. Z rozkoszą można zanurzyć się w nurt kobiecego gadania.
Oto slumsy w Bombaju, wśród odpadów i błota mieszka tu kilka tysięcy ludzi ściśniętych między nowoczesnym lotniskiem i ekskluzywnymi hotelami.
Książka Emmanuela Carrere’a pokazuje, że akces do ruchów radykalnych, antydemokratycznych może mieć jakiś związek z literaturą. I nie chodzi oto, że Limonow jest też pisarzem.
Literatura, która nie kojarzy nam się z politycznością, to po prostu taka, której założenia ideowe są dla nas przezroczyste, literatura zgody na zastany świat.
Co nam mówi o pisarzu etykietka „pisarz reżimowy”? Czy pomaga w jakimkolwiek stopniu w ocenie i odczytaniu jego dzieł?