DKF: Jak czytać kino grozy? | Po co czytać kino grozy? | „Pokój 237”

Uniwersytet Krytyczny | DKF: Jak czytać kino grozy? | Po co czytać kino grozy? – czyli wszystko, co chcielibyście wiedzieć o „Lśnieniu”, ale boicie się zapytać Stanley’a Kubricka | Pokój 237, reż. Rodney Ascher, USA 2012, 102′

Prowadzenie: Klaudia Rachubińska

3 października, czwartek, godz. 19.00
Krytyka Polityczna, ul. Foksal 16, II p., Warszawa

Podczas pierwszego seansu obejrzymy interesujący film dokumentalny interpretujący „Lśnienie” Stanleya Kubricka, jeden z najbardziej kultowych, a zarazem najbardziej tajemniczych filmów z pogranicza thrilleru i horroru. Rodney Ascher zaprosił do współpracy różnego rodzaju maniaków i pasjonatów, od lat badających „ukryte znaczenia” i obnażających rzekomo zawarte w filmie teorie spiskowe. Dokument zestawia ze sobą na równych prawach bardzo różne teorie dotyczące tego, o czym NAPRAWDĘ jest „Lśnienie”. Czy faktycznie Kubrick zawarł w nim odwołania do rzezi Indian? A może są w nim dowody na to, że film przedstawiający lądowanie na Księżycu został sfałszowany? Czy w ogóle jest sens zadawać tego typu pytania? Nad tymi i innymi zagadnieniami zastanowimy się wspólnie po projekcji.

UWAGA! Film wyjątkowo wyświetlany będzie wyłącznie w języku angielskim!

Straszne historie, pełne zjaw, potworów i krwawych morałów, towarzyszyły ludzkości od zawsze, pod fantastycznym przebraniem skrywając rzeczywiste kulturowe lęki. Nie inaczej jest w wypadku współczesnego kina grozy – pomimo zmieniających się trendów, istotą horrorów pozostaje nie tylko żerowanie na indywidualnych fobiach i obawach widzów, ale też odzwierciedlanie niepokojów społecznych i uniwersalnych lęków. Podczas sześciu jesiennych spotkań przyjrzymy się z bliska horrorowi jako gatunkowi, wspólnie zbadamy sens podejrzliwej, a nawet paranoicznej lektury i spróbujemy zaaplikować konkretne perspektywy teoretyczne do kilku popularnych filmów, by sprawdzić, czy współczesny widz – który już wie, że nie należy schodzić do piwnicy mówiąc „zaraz wracam” – może się z nich jeszcze czegoś dowiedzieć o kulturze, w której żyje.

Klaudia Rachubińska – absolwentka Wydziału Psychologii UW, doktorantka Instytutu Kultury Polskiej UW, członkini Grupy ETC; zajmuje się problematyką ciała w kulturze, strategiami wizualnego konstruowania tożsamości, psychoanalizą kultury, myślą feministyczną drugiej i trzeciej fali. Do jej zainteresowań należą także związki między muzyką a wizualnością, intermedialność w sztuce współczesnej, performance i sztuki performatywne oraz działania neoawangardowego ruchu Fluxus. 

Kolejne spotkania cyklu:
17.10: Od „zaraz wracam” do final girl – czyli jak działają reguły gatunkowe | Krzyk, reż. Wes Craven, USA 1996, 106′
31.10: Do czego służy kino grozy? – między reakcjonizmem a transgresją | Dom w głębi lasu, reż. Drew Goddard, USA 2009, 95′
14.11: Lektura kontekstualna: komunizm i makkartyzm | Inwazja porywaczy ciał, reż. Don Siegel, USA 1956, 80′
28.11: Lektura socjologiczna: kapitalizm i materializm | Świt żywych trupów, reż. George A. Romero, USA 1978, 113′
12.12: Lektura psychoanalityczna: menstruacja i monstrualność | Ginger Snaps, reż. John Fawcett, Kanada 2000, 108′

 
Pozostałe seminaria Uniwersytetu Krytycznego w semestrze jesiennym.  

Projekt „Uniwersytet Krytyczny 2011-2013” realizowany jest dzięki dofinansowaniu ze środków m.st. Warszawy.