„Ilość partnerów tej pani trochę niezgodna z wychowaniem koz..je…ów”

Miriam Shaded opowiedziała o przemocy, której doświadczyła ze strony byłego partnera. Zrobiła to, żeby przestrzec przed nim inne kobiety i nie pozwolić mu pozostać bezkarnym.

Tymczasem w komentarzach pod wywiadem w WP i pod wpisem Minimalistycznej Satyry Ahmeda Goldsteina może przeczytać, że Miriam Shaded jest głupia, naiwna i sama sobie winna. Że wydawała się mądra, a potrzeby seksualne odebrały jej rozum (???). Ktoś poleca jej obciągnąć za każde pobicie, bo JKM uważa kobiety za głupsze. Inny, że jest zdesperowana i chce o sobie przypomnieć w mediach. Komuś bardzo przeszkadzało, że Shaded w podobnej sytuacji by nie wsparła, więc nie zasługuje na wsparcie. Że nie zgłosiła sprawy policji. Że zajmuje się prawami kobiet i „dała się” wykorzystać − może dlatego, że sama chciała tego doświadczyć? Niektórzy pisali, że Shaded już im się nie podoba, bo nie chcą „kobiety po przejściach”. Inni, że kobiety ewolucyjnie lubią silnych mężczyzn i macho, a przemoc jest dla nich sexy. Ktoś dodał, że tak była wychowywana jak „te panie chodzące w namiotach”, tyle że „ilość partnerów tej pani trochę niezgodna z wychowaniem koz..je…ów”.

U wielu osób pojawiła się dzika satysfakcja, że Miriam nie doświadczyła przemocy ze strony islamisty, tylko białego mężczyzny. Często to były osoby o poglądach liberalnych − rzeczywiście, satysfakcja z przemocy jest superliberalna, brawo. Podobną satysfakcję odczuwali w komentarzach narodowcy, gdy podkreślali, że to obcokrajowiec stosował przemoc, a patriotów rzadziej spotykają „takie nieprzyjemności”.

Widać panowie znakomicie znajdują porozumienie ponad poglądami, gdy idzie o obrażanie i poniżanie skrzywdzonej kobiety.

Każda może doświadczyć przemocy

Każda kobieta może doświadczyć przemocy i każdej należy się wsparcie, nawet jeśli jej nie lubimy. Nie tylko święte, nienaganne, miłe, odpowiednio ubrane, wysławiające i zachowujące się osoby z jedynie słusznymi poglądami doświadczają przemocy. Właściwie rzadko kiedy takie osoby jej doświadczają − pewnie dlatego, że po prostu nie istnieją. Zawsze znajdzie się ktoś, komu nie pasuje nasz ubiór/makijaż/zachowanie.

Czasem krzywdy doświadczają osoby, które same kogoś krzywdzą i krzywdziły. I należy im się wsparcie − takie jak osobom, które one krzywdzą. Gdy zgłasza się do mnie kobieta z prośbą o pomoc, nie zaczynam od sprawdzania jej poglądów i przeszłości. Nie analizuję jej związków i relacji. Wspieram − bo tego potrzebuje każda skrzywdzona osoba.

I nie zastanawiam się, czy ona by mnie w podobnej sytuacji wsparła. Nie wiem tego i nie będę wiedziała. Kiedy otrzymałam groźby karalne od znanego wydawcy, to nie osoby ze środowiska, które zwykle miały gębę pełną frazesów o wrażliwości i solidarności, mi pomogły. Wsparcie dostałam przede wszystkim od osób spoza środowiska – o różnych poglądach.

A jeśli ktoś uzależnia swoją pomoc od tego, czy w jego mniemaniu sam by taką pomoc otrzymał − to nie wspiera drugiej osoby, tylko siebie i własną dupę. A jeśli ktoś w takiej sytuacji nie czuje współczucia ani żalu − niech sobie nie czuje, to nie ma nic do rzeczy. I serio nie musi tego komunikować całemu światu. Nikogo to nie obchodzi. A przy okazji jest obrzydliwie szkodliwe − kobiety już boją się mówić o przemocy, bo zaraz są posądzane o zły ubiór, nie taki makijaż albo zachowanie. Teraz będą się jeszcze bały, że mają nieodpowiednie poglądy.

Żyjemy w Polsce − u nas ofiary są święte i pomnikowe albo nie ma ich wcale. Tymczasem osoba, która doświadczyła przemocy, to nie żaden pomnik, tylko człowiek − często się myli, błądzi, ma przyjaciół, wrogów i ogólnie żyje. Czasem krzywdzi. I potrzebuje wsparcia, nie sakralizacji czy pomnika.

A za krzywdy, które wyrządza innym, powinna ponieść konsekwencje. Tak jak sprawca przemocy, której doświadczyła sama.

Wspieram, nie sprawdzam poglądów

Pamiętam, jak wiozłam mięso do szpitala psychiatrycznego dla osoby, która próbowała popełnić samobójstwo po gwałcie. Jestem weganką i kupowanie kurczaka w KFC nie było dla mnie nadmiernie komfortowe, ale właśnie tego najbardziej brakowało dziewczynie w szpitalu. Wspieram też strajkujących pracowników, nawet jeśli część z nich nie uważa, że aborcja jest OK. Nie wszystkie osoby, które potrzebują wsparcia i walczą o siebie, są wegankami, lewaczkami i przyjaciółmi wszystkich. Nie mamy z nimi zakładać partii politycznej ani się przyjaźnić. Nie jest to też czas na toczenie z nimi dyskusji ani na domaganie się prostowania ich poprzednich wypowiedzi, niezgodnych z naszymi poglądami − mamy je wesprzeć. Kropka.

Czasem nasze wsparcie może także coś zmienić w tej osobie. Jakiś czas temu wspierałam osobę, która miała homofobiczne poglądy. Kilka miesięcy później tańczyłyśmy razem na marszu równości. Po tej samej stronie! Nie sprawiły tego moje oburzone okrzyki: ,,Ale jak to? Nie pomogę ci!”, tylko wsparcie i rozmowy.

Tak się zdarzyło. Ale gdyby osoba nie zmieniła poglądów, także należałoby jej się wsparcie. A za homofobiczne teksty czy zachowania – konsekwencje.

Gdy sprawcą okazuje się ktoś z naszego środowiska, ludzie reagują oburzeniem i niedowierzaniem: lincz, on nie mógł tego zrobić, znam go, ma przecież dobre poglądy. Gdy osobą, która doświadczyła przemocy, jest ktoś spoza naszego środowiska, słyszy, że zasłużyła sobie i ma obciągnąć sprawcy.

Życie kobiet jest takie zajebiste w tym kraju, że aż chce się rączki podstawiać do całowania, kurwa.