Populizm

Trump nie ma ambicji zaprowadzania sprawiedliwości, w której silni i słabi będą traktowani jednakowo. Przeciwnie, silni mają rosnąć w siłę, a słabi upadać na dno.

Mocny sojusz USA z Argentyną dało się zaobserwować jeszcze przed styczniową inauguracją Donalda Trumpa, w której Milei wziął udział jako jeden z nielicznych światowych polityków.

Stany Zjednoczone mogą stracić globalną dominację w kluczowych dla nich obszarach. Na przykład w satelitarnych systemach komunikacji takich jak Starlinki.

Na środku agory jest brunatna breja, nie da się przez nią przejść, nie utytławszy sandałów.

Czy nie obawia się, że po takich występach jak u prof. Dudka zostanie oskarżony o ekoterroryzm albo nazwany socjalistą?

Żyjemy w epoce niepewności. Próba poruszania się po niej tak, jak gdyby nic się nie zmieniło, skończy się katastrofą polityczną.

Projekt 2025 to mokry sen wolnorynkowców i fundamentalistów religijnych. Trump wdraża go w życie.

Ani we Francji, ani we Włoszech, ani w Niemczech sukcesów nacjonalistów nie napędza sympatia dwudziestolatków.

Opowieści o tym, że tylko silny bohater może rozwiązać problemy, z którymi system sobie nie radzi, są fundamentem popkulturowej narracji w USA i Europie. Właśnie ta wizja świata zdaje się napędzać popularność Elona Muska i jego działań.

Niedzielne wybory w Niemczech nie przyniosły przełomu, ale pokazały wyraźny trend – w siłę rosną skrajności, centrum słabnie. CDU i SPD stworzą rząd, ale to AfD i Lewica świętują sukces, zwłaszcza wśród młodych. Co to oznacza dla Niemiec i Europy?