Polityka społeczna

Bez wątpienia fioletowo-różowa trucizna stała się symbolem tych, których nikt nie stara się zrozumieć.

Ja się tam nigdy nie spotkałem, żeby mi ktoś ubliżył, a tu już się tysiące razy spotkałem, że ktoś do mnie mówi: „Ty menelu”. W Niemczech? Nigdy. Null. Zero. Fragment 47. numeru „Krytyki Politycznej”.

Senat odrzucił projekt dotyczący przyznania dodatkowego wsparcia dla opiekunów osób niepełnosprawnych pobierających emerytury i renty.

SOR-y nie dość, że zajmują się nie tymi ludźmi, co powinny, to jeszcze wskutek rynkowego podejścia są niedofinansowane.

Rząd nie spełnił obietnic. 1 czerwca protest środowisk medycznych.

Nie znamy jeszcze zbyt wielu konkretów, a te już przedstawione mogą w każdej chwili ulec zmianom.

PKB jest na tyle powierzchowny, że jego wzrost nie powinien być głównym celem polityki publicznej. A im wyższy PKB na głowę, tym większego znaczenia nabierają inne czynniki dobrobytu społecznego.

Wielu ludzi zdaje się uważać, że ktoś, kto dostaje pieniądze „za nic”, nie może oczekiwać prawa do prywatności.

Dramat opiekunów osób niepełnosprawnych jest soczewką, przez którą mogliśmy i wciąż możemy zobaczyć przygnębiający obraz źle działającej i mało solidarnej polityki państwa.

Zwolennicy rządu triumfalnie obwieścili, że władza odda obywatelom środki z OFE, jakby już niedługo mogli je oni swobodnie wypłacić. Niejasności wokół OFE wyjaśnia Piotr Wójcik.