Izrael

Dzisiejszy Iran to w dużej mierze produkt zachodnich interwencji, które zdusiły demokratyczne aspiracje w zarodku, torując drogę dyktaturze, a potem fundamentalizmowi.

Zohran Mamdani obiecuje darmowe przedszkola, publiczne sklepy, wyższe podatki dla milionerów i tanie mieszkania.

Trocki uważał, że zbrojnymi grupami powinni dowodzić inżynierowie. Nie wystarczą ogromne oddolne protesty czy dobrze zorganizowane ruchy o rozbudowanych wizjach politycznych. Potrzebujemy zdyscyplinowanego oddziału spiskowców.

Gdy Iran płonie, Huti przyciskają gaz. To właśnie oni mogą przeciągnąć regionalny konflikt poza granice przewidywalności.

Mimo bezprecedensowych ciosów, jakie Iran zadaje Izraelowi, przebijając się przez jego systemy przeciwlotnicze, w regularnym starciu militarnym nie ma najmniejszych szans.

„Jak ci zależy na Palestyńczykach, to won do Gazy!” – słyszała Greta, więc popłynęła z jedzeniem, lekami i wodą. Wtedy zakuto ją w kajdanki i okrzyknięto wspólniczką terrorystów. Dla znacznej części komentariatu to przejaw niezwykłej łaski.

Jeśli Izrael stanie się międzynarodowym pariasem, będzie to przypominało sytuację, w której gwałciciel w końcu trafia przed sąd, a jego koledzy, którzy dosypali ofierze prochów do drinka, popchnęli ją w ciemną ulicę i stali na czatach, odgrywają rolę sędziów.

Mogła zostać szpieżką albo szychą w ONZ. Wybrała zawód komiczki, która śmiechem chce rozbroić bomby spadające na Gazę. Poznajcie Noam Shuster-Eliassi.

Unia Europejska ma narzędzia, by wywrzeć na Izraelu realną presję i przerwać eksterminację Gazy. Jednak po dwudziestu miesiącach europejskich liderów stać co najwyżej na wyrazy niepokoju, rytualne potępienie i przeglądy umów.

„Nie ma nikogo, kogo dorobek naukowy szanuję, a kto nie uważa działań Izraela za ludobójstwo”.