Czytając Laclau, można nabrać dystansu zarówno do cynicznych wizji polityki zredukowanej do PR-u, jak i mesjanistycznych obietnic uzdrowienia świata.
Filipczak-Zaród: Śmierć przyszedł po Terry’ego Pratchetta
Chciał odejść godnie, zanim choroba zniszczy to, co uważał za sedno siebie. Myślę, że mu się udało.
Czytelnia Krytyki Politycznej (11)
Grażyna Plebanek, Andrzej Stasiuk, Sarah Waters – w Czytelni KP piszemy o książkach, które czytamy. Tych, które chcemy polecić lub przed którymi chcemy ostrzec.
Szybowicz: Krzątacze osobliwości
Krzątactwo bywa tak niepozorne, że łatwo uchodzi uwadze czytelniczki. W „Jeziorze osobliwości” można potraktować je jako klucz do powieści.
Krawczyk: Historia utrwalana na gorąco
Tam, gdzie mają miejsce wydarzenia, nad którymi trudno przejść do porządku dziennego, niemal natychmiast na pełnych obrotach wytwarzane są mity.
Majewska: Karolcia do lamusa. Ale co zamiast?
Dlaczego MEN nie stworzy sensownej listy wartościowych książek dla dzieci, tylko proponuje nam niezobowiązująca zabawę internetową?
Dunin: Miłość w czasach ponowoczesnej zarazy
Gdyby Anthony Giddens przeczytał tę powieść, to może zastanowiłby się nad sensownością swojej kategorii „czystej relacji”.
Reynolds: „Dziwni i cudowni”
12 lutego zmarł Steve Strange, wokalista i lider noworomantycznego zespołu Visage. Publikujemy poświęcony mu fragm. książki Simona Reynoldsa.
Czytelnia Krytyki Politycznej (10)
Od „Encyklopedii gender” po „House of Cards”.
Halber: kto powiedział, że życie ma być spójne? [rozmowa]
Że to, co mnie zachwyca, ma ściśle odpowiadać założeniom świata, w którym chciałabym żyć?
Dym z płonącej stodoły zasłonił polską krzywdę: oto refren „Małej Zagłady”
Olga Wróbel o książce Anny Janko.
Halber: Tak łatwo się zgubić
„Alkoholik” to słowo tak straszne jak „feministka”. Alkoholicy i feministki nie należą do społeczeństwa – nie mogą być nami.
