Kontynuując cykl „Rzeczy, których nie mówią ci o kapitalizmie”, tym razem skupimy się na pracownikach i ich prawach.
30 stycznia, czwartek, godz. 18.00, Centrum Aktywności Społecznej „Largo”, ul. Kościuszki 7, Gniezno
Klub Krytyki Politycznej w Gnieźnie zaprasza na pierwszą w tym roku projekcję filmową – „Śmierć człowieka pracy” Michaela Glawoggera. Po pokazie debata.
O filmie:
Nie ma już człowieka pracy. Pozostał robotnik – ktoś gorszy, ktoś, komu się nie udało. Ktoś, komu praca nie daje godności, lecz ją odbiera. Przyzwyczajeni do wygodnego życia, coraz częściej zapominamy, jak ciężką pracę może wykonywać człowiek. Rezygnując z odautorskiego komentarza reżyser Śmierci człowieka pracy w wysmakowanych obrazach (zdjęcia Wolfganga Thalera) rejestruje nieludzki wysiłek współczesnych zapomnianych bohaterów. Niezwykłe zdjęcia oraz muzyka (autorstwa Johna Zorna) sprawiają, że Śmierć człowieka pracy to monumentalne, nasycone emocjami dzieło.
Dzisiejszym robotnikom nie towarzyszą pochwalne pieśni. Mogą jedynie wspierać się nawzajem pocieszeniem, że praca, nawet ponad siły, jest lepsza, niż żadna.
Grupa ukraińskich mężczyzn całymi dniami naraża życie w nieczynnych, grożących zawaleniem biedaszybach. W Indonezji robotnicy pracujący przy wydobyciu siarki wdychają gorące, trujące opary nad kraterami czynnych wulkanów. Droga w dół to równie wielkie ryzyko. Krew, ogień i potworny smród – rzeźnia w Nigerii to piekło na ziemi. Gołymi niemal rękami Pakistańczycy wydzierają starym statkom kawałki metalu. Chińscy hutnicy ze strachem postrzegają siebie jako ginący gatunek.
Ukraina, Indonezja, Nigeria, Pakistan, Chiny – Śmierć człowieka pracy to pięć portretów ciężkiej fizycznej pracy w zmechanizowanym świecie XXI wieku coraz mniej widocznej.
Podziwiany i nagradzany na całym świecie, prezentowany na festiwalu Planete Doc Review film Śmierć człowieka pracy został przez polskich krytyków uznany za jeden z najlepszych obrazów festiwalu. „Świetny wizualnie”, „wyrafinowanie piękny”, „wstrząsający esej filmowy”, „szokujący” – tak krytycy polscy pisali o filmie Michaela Glawoggera.
Wybrane nagrody i festiwale:
2007 – Nominacja do nagrody Amerykańskiego Stowarzyszenia Reżyserów Filmowych w kategorii „Najlepsze osiągnięcie reżyserskie w filmie dokumentalnym”
2007 – Niemiecka Nagroda Filmowa (złoto) „Najlepsze osiągnięcie w filmie dokumentalnym”
2006 – 3. Planete Doc Review
2006 – Grand Prix na CPH:DOX w Kopenhadze
2005 – Nominacja do Europejskiej Nagrody Filmowej w kategorii „Najlepszy dokument”
2005 – Nagroda FIPRESCI na DOK Leipzig
2005 – Specjalne Wyróżnienie Jury na MFF w Gijón
2005 – Nagroda Giersona Brytyjskiego Instytutu Filmowego
2005 – MFF w Wenecji
2005 – MFF w Toronto
Partner:
