Galopujący Major

Państwo w stanie pouczenia

Jadący blisko 100 km/h kierowca Brudzińskiego dostaje tylko pouczenie. Bo co jak co, ale pouczać, zwłaszcza Francuzów, Niemców i Skandynawów, potrafimy jak mało kto.

Awanturka, jaka wybuchała po ujawnieniu, że kierowca ministerialnej limuzyny wiozącej ministra Brudzińskiego przekroczył prędkość o 48 km/h w terenie zabudowanym i został jedynie pouczony, wiele mówi o tym, jak władza traktuje prawo i bezpieczeństwo i dlaczego nie traktuje go wcale. Ale jeszcze więcej mówi o działaniu samego państwa polskiego, jego funkcjonariuszach, o tym, w jaki sposób Polska jako państwo po prostu znika i staje się anomiczną pulpą niezdolną do żadnego wysiłku. Nie, tu nie chodzi tylko o oczywisty mandat dla kierowcy ministra. Swoją drogą, minister Brudziński powinien jeszcze przeprosić policjanta za to, że jego kierowca przekroczył prędkość. Tu chodzi o rozpad i gnicie tego tworu zwanego Polską, z roku na rok porzucanego w kolejnych obszarach i kapitulującego przed każdym, kto głośniej tupnie albo nie odbiera telefonu od policji.

 

Ot, choćby biznesmen Falenta, który nie tylko swego czasu zdołał nagrać polskich ministrów, w tym pouczającego dziś lewicę Bartłomieja Sienkiewicza, ale który został za to wreszcie skazany, więc zdecydował się po prostu nie stawić w zakładzie karnym. I państwo polskie nie jest w stanie go znaleźć, bo drań… wyłączył komórkę. Polska jest krajem, któremu można napluć w twarz poprzez wyjęcie karty SIM z telefonu.

Ba, inny funkcjonariusz tego państwa, niejaki Wojciech Kwaśniak, za nadzorowanie SKOK Wołomin został niemal na śmierć pobity pałką teleskopową, ale proces nie może się zacząć, bo zwolniony przez sąd sprawca pobicia od pół roku nie stawia się na badania psychiatryczne i państwo polskie nie potrafi go znaleźć. Pewnie też wyłączył telefon.

Leszek Czarnecki za to zainteresowaniem państwa polskiego miał cieszyć się na tyle, że, jak twierdzi Puls Biznesu, polskie służby zainstalowały mu agenta jako kierowcę, ale na tyle nieudolnie, że Czarnecki się zorientował. Jak tylko dostał przeciek, że służby mają go aresztować, uciekł niezauważony w bagażniku żony. Na podziemnym parkingu zmienił później auta, by zaraz potem odlecieć do Miami. Agent nie potrafił na czas zawiadomić służb, a te myślały, że Czarnecki nigdzie nie ucieka, bo… tak, tak, telefon zostawił w domu. Oczywiście, pewnie przypadkiem, Czarnecki miał być aresztowany tuż przed ujawnieniem taśm z ofertą łapówki złożoną mu przez Chrzanowskiego. W każdym tzw. normalnym kraju zostałby on raczej objęty programem ochrony świadków, a nie programem ganiania go po lotniskach, ale to jest Polska – kraj, który zawstydziłby nawet Nibylandię.

W końcu to właśnie w tym kraju umorzono sprawę ewentualnego wyłudzania pieniędzy sejmowych przez Andrzeja Dudę przy wykładach w Nowym Tomyślu, bo prokuratura nie potrafiła znaleźć na uczelni… planu lekcji sprzed kilku lat. A fakt niewpisywania w oświadczenia majątkowe takich szczegółów, jak stodoła Szyszki czy pełnomocnictwa przy budowie wieżowców za miliardy przez Kaczyńskiego, jest zbywany po prostu wzruszeniem ramion. Kierownictwo CBA jest przez kluczowego dla CBA świadka wprost oskarżane na oczach tysięcy widzów o branie udziału w procederze kupowania czyszczonych kamienic i co? I nic. Ba, przy największej aferze ostatnich lat, w której Jarosław Kaczyński jest przez członka rodzinnego klanu oskarżany o wymuszenie łapówki i oszustwa w interesach, ten sam Kaczyński kilka godzin po przesłuchaniu oskarżającego go Birgfellnera jedzie do prokuratora generalnego, u którego bezkarnie może sobie przejrzeć akta. Bo jego partia możliwość pokazywania akt zawczasu celowo przegłosowała w parlamencie.

Taśmy Kaczyńskiego: Czyj bój będzie to ostatni

Jedna ze zdesperowanych matek zgłasza na policję, że jej syn zaraz kogoś zabije, ale policja nie wie, co robić. Syn kobiety wkrótce morduje Pawła Adamowicza. Być może gdyby polskie służby, zamiast inwigilować gimnazjalistów spotykających się w kafejkach ze Zbigniewem Hołdysem, spróbowały zorganizować system wczesnego ostrzegania i reagowania na informacje o zamachach, to państwo jakoś by działało, ale po co. Przecież nikomu na tym nie zależy.

Być może jest tak dlatego, że jesteśmy państwem w tym momencie bezpiecznym. Nie mamy, poza garstką trzymanych pod kloszem faszystów, zagrożenia terrorystycznego jak kraje bogatego Zachodu. Nie mamy problemów z przemocą wynikającą z mieszanki rasizmu, biedy i wykluczenia w imigranckich gettach. Nie mamy gwałtownych protestów społecznych, bojaźń i drżenie wywołują dwie zapalone opony w Warszawie. Być może właśnie dlatego państwo się zwija i nie robi nic, bo jakoś to będzie. Być może jednak jako społeczeństwo po prostu absolutnie nic nie potrafimy, bo przecież może mniej u nas przemocy, ale wciąż jesteśmy w największym w Europie stanie zagrożenia, choćby ze względu na smog i wypadki drogowe. I nawet z taką dość oczywistą wiedzą nie potrafimy nic jako państwo zdziałać, a mknący blisko 100 km/h kierowca Brudzińskiego dostaje tylko pouczenie. Bo co jak co, chociaż nikogo ważnego nie potrafimy nawet złapać, to akurat pouczać, zwłaszcza Francuzów, Niemców i Skandynawów, potrafimy jak mało kto. W końcu tak wspaniale zorganizowaliśmy własne państwo.

PiS może czuć, że zwycięstwo mu ucieka [rozmowa z Rafałem Matyją]

Wpłać na Krytykę #pozdrowGlinskiego

__
Przeczytany do końca tekst jest bezcenny. Ale nie powstaje za darmo. Niezależność Krytyki Politycznej jest możliwa tylko dzięki stałej hojności osób takich jak Ty. Potrzebujemy Twojej energii. Wesprzyj nas teraz.

Galopujący Major
Galopujący Major
Komentator Krytyki Politycznej
Bloger, komentator życia politycznego, współpracownik Krytyki Politycznej. Autor książki „Pancerna brzoza. Słownik prawicowej polszczyzny”, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej.
Zamknij