18 marca, w siedzibie Krytyki Politycznej przy ul. Foksal 16 w Warszawie, odbyła się debata z udziałem Andrzeja Franaszka, Dariusza Gawina oraz Kazimiery Szczuki. Debatę poprowadził Sławomir Sierakowski
Góry Parnasu , niewydane dotychczas dzieło Miłosza, to nie tylko kolejny rozdział „wielkiej realistycznej powieści”, którą laureat Nagrody Nobla pisał przez całe życie. To także ewenement gatunkowy w jego twórczości – powieść science-fiction, a przy tym jeden z najważniejszych tekstów dotyczących kryzysu współczesnej cywilizacji. Ukazuje świat zatomizowanych jednostek, pogrążonych w obsesyjnym „zabijaniu czasu”, bez zdolności do empatii, a nawet wzajemnej komunikacji idei. Zarządzani przez technokratyczną kastę uprzywilejowanych, bohaterowie miotają się między konformizmem pozbawionej sensu konsumpcji, nihilistycznym terrorem a samobójstwem.
Pisana w końcu lat 60. powieść ukazuje apokaliptyczny świat przyszłości, która właśnie staje się teraźniejszością – science-fiction „chwyta rzeczywistość” trafniej i bardziej wnikliwie niż niejedna tradycyjna powieść społeczna czy polityczna. Autobiograficzne aluzje i liczne odniesienia do epoki (od Freuda i Herberta Marcuse, przez rewoltę roku 1968 aż po kościelne aggiornamento i Jana XXIII) składają się na gorzki, utrzymany w duchu Huxley’owskiego Nowego wspaniałego świata raport ze stanu naszej cywilizacji.
Dlaczego noblista postanowił sprawdzić się w tak nietypowym dla siebie gatunku? Dlaczego i czy w ogóle warto było wydać tę niedokończoną powieść? Czy apokaliptyczna wizja przyszłości znajduje odzwierciedlenie w jakichś aspektach naszej teraźniejszości? Goście debaty spróbują znaleźć odpowiedzi na te i wiele innych pytań.
