#Wielka Brytania

Partia Pracy obejmuje władzę w momencie, gdy wydają się kumulować negatywne skutki strategicznych decyzji, jakie brytyjskie elity podejmowały w ciągu ostatnich 40 lat.

Z półtora tysiąca proklimatycznych rozwiązań politycznych jedynie 63 przynosi istotne korzyści. Czy politycy promują akurat te? Gdzie tam!

Media społecznościowe nie tylko nie są w stanie dostatecznie szybko reagować na treści szerzące dezinformację czy wzywające do przemocy, ale często intensyfikują problem.

Wciąż słyszymy, że nie ma pieniędzy. Pieniądze są. Jest ich dużo. Tyle, że nie w państwowej kasie.

Najstarsze źródło pisane, w którym pojawia się wzmianka o tym, że zamiast pomagać, taka medytacja może niekiedy szkodzić, pochodzi z Indii i ma ponad 1500 lat.

Zachodnie państwo dobrobytu było lokalnym, ograniczonym w czasie wyjątkiem od reguły.

Jeszcze nie wiemy, jak będzie rządzić Partia Pracy. Ale wiemy już, że część jej programu napisali lobbyści wielkiego biznesu.

Wygląda na to, że pogłoski o śmierci lewicy są przesadzone, a siła mobilizacyjna skrajnej prawicy nie jest tak wielka, jak mogłoby się wydawać.

Ciągle trwa liczenie wyników w wielu okręgach, ale wiadomo już, że w czwartek Partia Pracy zdecydowanie wygrała wybory w Wielkiej Brytanii.

Brytyjscy konserwatyści znajdują się dziś tam, gdzie się znajdują, przez kłamstwa Johnsona, niekompetencję Truss oraz brak charyzmy i oderwanie od rzeczywistości Sunaka.

W kampanii wyborczej jedni torysi udali się na urlop, inni udają, że nie są torysami. Premier Sunak śmieje się nerwowo do kamer i każdą wypowiedzią coraz bardziej się pogrąża.

Szacuje się, że przemysł piłkarski generuje rocznie ponad 30 milionów ton dwutlenku węgla – tyle, ile Dania. Niemcy, gospodarze Euro 2024, uczą się błędach innych, ale czy ambitne zapowiedzi dekarbonizacji turnieju obalą argumenty malkontentów?

Neoliberalizm to sposób, w jaki kapitał próbuje rozwiązać swój największy problem – problem nazywany demokracją.

Partia Pracy najpewniej wygra wybory. Jednak wyborcy mogą nie być zachwyceni nowym, centroprawicowym kursem labourzystów.

W Wielkiej Brytanii zaczyna się kręcić wyborczy cyrk. Przed nami puste obietnice, strachy na lachy, jad i kalumnie.

Pokojowych demonstrantów spotykają niewspółmierne i wielokrotne kary za tę samą przewinę: próbę ratowania systemów Ziemi.

Ten tekst można by zacząć słynnym pierwszym zdaniem z powieści Lema: „W obliczeniach był błąd”. Johanna Kwiat o największym skandalu sądowym Wielkiej Brytanii.

Czy rząd ma prawo ścigać i zamykać w więzieniu kogoś, kto publikuje mroczne tajemnice tego rządu? O to chodzi w sprawie Juliana Assange’a.

Pokonanie torysów, co nie udawało się Partii Pracy przez prawie 15 lat, może okazać się spacerkiem w porównaniu z mozolnym marszem, jaki czeka Starmera po wygranych wyborach.

Publiczny protest stał się w Wielkiej Brytanii sportem wysokiego ryzyka. Chyba że nienawidzisz stref czystego transportu, z tym policja nie ma problemu.

Brytyjscy prawicowi populiści mogą namieszać w najbliższych wyborach. Kosztem Ukrainy.

Czy podsycając strach przed migrantami, brytyjski rząd przekona wyborców, że czas wypowiedzieć Europejską konwencję praw człowieka?

Brytyjska ministra spraw wewnętrznych narzekała, że policja nie wykonuje swoich zadań. Gdyby tylko mogła pomówić z kimś odpowiedzialnym za policję…

Wybory w Wielkiej Brytanii mogą się odbyć wiosną, gdy ludzie zapomną o niedogrzanych mieszkaniach i horrendalnych rachunkach za prąd.

Jeden z największych talentów światowej piłki od początków kariery mierzy się z problemami pozaboiskowymi. Środowisko futbolowe słucha dziś o nich z większą empatią niż jeszcze kilka lat temu.

Były premier rzucił mandat, chociaż nie musiał. Teraz pewnie napisze pamiętniki.

Po rządach torysów można się spodziewać nawet likwidacji BBC. Magnaci mediów prywatnych nie zapłaczą.

Gdy w katedrze wręczano Karolowi III symbole władzy tłumienia buntu, trwały aresztowania demonstrantów, którzy sprzeciwiali się monarchii.

BBC boryka się z oskarżeniami o stronniczość od 101 lat, bo tak długo istnieje. Nie zawsze te zarzuty są bezpodstawne.

A jeśli nie, to czym powinna się kierować polityka gospodarcza rządów?

Legendarny piłkarz skrytykował brytyjską politykę imigracyjną i został odsunięty od komentowania w „politycznie neutralnym” BBC.

Paragraf 22 to już nie fikcja literacka, tylko rzeczywistość uchodźców, którzy przybywają do Wielkiej Brytanii przez kanał La Manche.

„Tego drugiego” można czytać jako niezamierzoną parodię wszystkiego, co książę Harry uosabia – wynikających z urodzenia przywilejów, monarchii, patriarchatu, intelektualnego lenistwa, egocentryzmu.

Nicola Sturgeon, progresywna premierka Szkocji, zapowiedziała, że rezygnuje z urzędu i odchodzi z polityki. Jej polityczni konkurenci nie powinni jednak cieszyć się przedwcześnie. Przesilenie w rządzącej od lat krajem Szkockiej Partii Narodowej (SNP) może przyprawić o ból głowy również partie opozycyjne.

W Wielkiej Brytanii trwa pełzająca prywatyzacja publicznego systemu ochrony zdrowia.

„Kamerdyner świata” Olivera Bullougha pokazuje, dlaczego to właśnie Londyn i Wielka Brytania stały się ulubionym miejscem światowej oligarchii.

Jeżeli jesteście zbrodniarzem wojennym i chcecie pozwać dziennikarza o zniesławienie, rząd Wielkiej Brytanii dyskretnie wam pomoże.

Partia Konserwatywna gnije u władzy, a Partia Pracy szykuje się do przejęcia sterów, nie robiąc przy tym niczego specjalnego.

Proces Young Thuga, jednego z najbardziej wpływowych amerykańskich raperów, jak w soczewce skupia problemy amerykańskiego prawa: od profilowania etnicznego po oskarżenia opierające się na tekstach i klipach.

Rząd Wielkiej Brytanii próbuje surowo ograniczyć prawo do pokojowych protestów.

W piątym sezonie „The Crown” miejsca na społeczeństwo zabrakło. Brytyjczycy mogą co najwyżej pomachać swoim suwerenom albo zagłosować w nic nieznaczącej telewizyjnej ankiecie na temat monarchii.

Brytyjskie rządy długo próbowały zamiatać katastrofalne ekonomiczne skutki brexitu pod covidowy dywan. Teraz wszystko wybucha naraz.

Jeśli podział na centrum i peryferie zniknie, a Amerykanki i Iranki usłyszą swoje postulaty w wersach Wielkiej Improwizacji, „Gazeta Wyborcza” może przestać potrzebować stałego korespondenta w Londynie.

Jak długo Wielka Brytania będzie ślizgać się w dół w brexitowym amoku i na pomocarstwowym rauszu? Stawiajcie zakłady.

Są z Europy, ale jednak z tej wschodniej. Po brexicie i pandemii zaczynają coraz wyraźniej odczuwać tę różnicę.

Wśród atrakcji: paczki żywnościowe z UNICEF-u, nieodebrane telefony na pogotowie i wyrywanie zęba metodą „zrób to sam”.

Brexit nie pomógł zrealizować trzech głównych fantazji, zapowiedzianych przez jego architektów. Zaszkodził za to Wielkiej Brytanii w kwestii inflacji, wymiany handlowej i inwestycji. Coraz więcej Brytyjczyków dochodzi do przekonania, że nie warto było.

Klub konserwatystów topnieje. Ostatnio znany poseł został wyrzucony po tym, jak wyszedł na jaw jego romans z doradczynią, a on sam wziął 400 tys. funtów za udział w jednym z bardziej żenujących reality show w kraju.

Czy naprawdę nie powinniśmy zaglądać elitom do portfeli, skoro to one finansują nam klimatyczne piekło?

To najbogatszy poseł w Izbie Gmin i zaprzysięgły thatcherysta. Będzie jednym z najmłodszych premierów w historii oraz pierwszym pochodzenia azjatyckiego.

Polityczne epitafium dla Liz Truss, najkrócej rządzącej premierki w dziejach Wielkiej Brytanii.

Czy akcja była w ogóle potrzebna? Czy nie była przeciwskuteczna? Wyjaśnia rzeczniczka prasowa Just Stop Oil.

Wielkie protesty pracownicze, zalegające na ulicach śmieci, niedziałające szkoły, paraliż ochrony zdrowia, obawy o dostawy żywności – tak wyglądała brytyjska zima niezadowolenia 1979 roku. Będzie powtórka?

Nie wystarczy po prostu okazać sympatię czy wyrazić solidarność z irańskimi protestującymi, jak gdyby należały one do jakiejś odległej, egzotycznej kultury. Wszystkie te relatywistyczne dyrdymały na temat kulturowej odrębności i wrażliwości nie mają teraz sensu.

W Wielkiej Brytanii oligarchowie nie muszą już lobbować w rządzie. Teraz sami są rządem.

Kiedy próbujesz obniżyć podatki najbogatszym, a giełda, zamiast skoczyć z radości, zaczyna się sypać, to znak, że naprawdę nie masz pojęcia o rządzeniu krajem.

Odrzucając pierwszą powieść Hilary Mantel, wydawcy odpowiadali uprzejmie, że w Wielkiej Brytanii nie ma rynku na powieść historyczną. Jednak to właśnie dzięki odnowieniu konwencji wysokoartystycznej powieści historycznej dwukrotna laureatka Bookera zapisze się w historii literatury.

Im bardziej świat się łączy, tym bardziej jest podzielony. Fragment książki Marka Leonarda „Wiek nie-pokoju. Współzależność jako źródło konfliktu”.

(Jeśli rasizm, kolonializm i niewolnictwo wam nie wystarczają).

Elżbieta II nigdy nie rozliczyła się z brutalną historią własnej rodziny i milionami ofiar brytyjskiej kolonizacji.

Era drugiej Elżbiety, nowe czasy elżbietańskie właśnie się kończą. Jak zapamięta je historia? A co ważniejsze, co może nas czekać po nich?

Nic nie wskazuje, by Liz Truss miała do zaproponowania jakiekolwiek długofalowe rozwiązania spiętrzonych kryzysów.

Wielka Brytania ma nową premierkę z nadania niecałych 0,3 proc. społeczeństwa. Tu znajdziecie wszystko, co warto o niej wiedzieć.

Stale zwiększający się gąszcz przepisów prawnych pomaga władzy i kapitalistom, a nie zwykłym ludziom – pisze brytyjski adwokat.

Upały i brak opadów spowodowały suszę, która przyczyniła się do największych od czasu bombardowań z II wojny światowej pożarów w Londynie. Jakby tych katastrof było mało, to torysi próbują jeszcze wybrać nowego premiera.

Torysi mają dwoje kandydatów na premiera. Z daleka wyglądają nieźle – ale tylko z daleka.

Boris Johnson to pierwszy w historii szef brytyjskiego rządu odsunięty od władzy ze względu na skandal obyczajowy. Oto kilka powodów, dlaczego mnie to niepokoi.

Na początku września mamy dowiedzieć się, jak zagłosowali torysi i kto zostanie nowym premierem.

Z Gabrielem Krauze, pisarzem i byłym gangsterem, o Arystotelesie, Caravaggiu i napadaniu na ludzi rozmawia Dawid Krawczyk.

Wyciek informacji na temat działalności lobbingowej kalifornijskiej korporacji to poważny problem dla wielu kluczowych polityków, mediów i instytucji w Europie.

Era Johnsona, który całe życie marzył o stanowisku premiera i widział się na Downing Street dwie, a nawet trzy kadencje, kończy się, zanim tak naprawdę się zaczęła. Kończy się brzydko i groteskowo. Johnson odchodzi w niesławie.

Większość piętrzących się problemów premiera Wielkiej Brytanii to odroczone konsekwencje jego własnych decyzji.

Brudne pieniądze płynące z Rosji do Londynu były tajemnicą poliszynela na długo przed wojną w Ukrainie. Ale po wybuchu wojny też niewiele się zmieniło.

Wielka Brytania zna tylko jeden sposób pobudzania PKB: dodawanie pracowników. To samo czynili radzieccy kierownicy, gdy nakazano im zwiększyć produkcję.

Johnson wygrał głosowanie o wotum nieufności, ale raczej na pewno nie przetrwa kolejnego roku u władzy. Nawet Thatcher odeszła w rok po wygranym wotum zaufania.

Wielka Brytania znów dowodzi swojej wyjątkowości: jest jedynym krajem w Europie, który nie zniósł wiz dla Ukraińców.

Premier Boris Johnson ma powody, żeby źle spać w nocy.

Kinga Dunin czyta „Tu byli, tak stali” Gabriela Krauzego i „Żywe morze snów na jawie” Richarda Flanagana.

Nawet jeśli plan brytyjskiego rządu okaże się nie do obrony w sensie prawnym, i tak spełni swój cel: przesunie jeszcze bardziej na prawo granicę tego, co jest dopuszczalne w debacie publicznej.

Czy saudyjscy książęta nie są oligarchami? Czy amerykańscy nafciarze są jakimś cudem moralnie lepsi od właścicieli Rosnieftu i Gazpromu?

Wielu głosi teraz, że postawa antywojenna jest oznaką słabości. Przeciwnie. Jak najszybsze przerwanie wojny to najważniejsza rzecz, jaką trzeba w tej chwili zrobić.

Najbogatsi Europejczycy i Amerykanie czują większą solidarność z rosyjskimi oligarchami niż z Ukraińcami ginącymi w obronie swojego kraju.

W sensie politycznym rządy Borisa Johnsona już się skończyły.

Julian Assange otrzymał jeszcze jedną szansę uniknięcia ekstradycji. Najwyższy czas zwrócić mu wolność.

Rząd Tony’ego Blaira zajmował się przede wszystkim realizacją własnych interesów, dbając przy tym o własną skórę.

Kazachska klasa rządząca ma w Londynie luksusowe nieruchomości warte ponad 530 mln funtów.

Polscy liberałowie domagają się od młodych ludzi gotowości do pracy po 16 godzin dziennie. Tymczasem w Kanadzie firma Eidos Montreal przechodzi na czterodniowy tydzień pracy. I nie oni jedyni.

Oto co się dzieje, kiedy w kraju nagle zabraknie 100 tysięcy kierowców ciężarówek i cystern, a władze twierdzą, że nie ma powodów do paniki.

Ile to się od Ziemkiewicza i jemu podobnych nasłuchaliśmy o tym, że każde państwo ma mieć prawo do decydowania o swoim losie, własnych granicach. No i co? No i Wielka Brytania pokazała Ziemkiewiczowi, co to jest suwerenność.

Ambasada Chin radzi Waszyngtonowi, żeby ten „otrząsnął się z zimnowojennej mentalności i ideologicznych uprzedzeń”.

Klęska USA w Afganistanie to symboliczny koniec neoliberalizmu i początek dominacji nowego systemu – kapitalizmu autorytarnego.

Teoretycznie Szkocja, wzorem kilkunastu kolonii i dominiów Imperium Brytyjskiego, mogłaby jednostronnie i legalnie ogłosić niepodległość. Ale tego nie zrobi.

Jeremy Corbyn unieszkodliwiony, Ken Loach usunięty. Partia Pracy pozbywa się lewicy, oskarżając najbardziej kategorycznych antyrasistów o rasizm.

Szkocja mierzy się z największym w historii kryzysem zdrowotnym związanym z narkotykami.

Pop w w Polsce zazwyczaj bywa konserwatywny, a ten jest liberalno-progresywny i zwiera różne ważne i aktualne tematy. Kinga Dunin czyta „Dziewczynę, kobietę, inną” Bernardine Evaristo.

Gdy wybuchła pandemia, rada dzielnicy Camden zobowiązała się, że nikt z jej mieszkańców nie będzie chodził głodny i nie zostanie eksmitowany.

Gdy ulubieniec kibiców punktuje rząd za to, że skąpi posiłków dzieciom z biednych rodzin, krytykowanie go byłoby politycznym samobójstwem nawet dla torysów.

Niektórzy kibice buczą na widok przyklękających piłkarzy, bo ten antyrasistowski gest kojarzy im się z marksizmem i socjalizmem.

W Polsce nalokson ciągle mogą stosować tylko służby medyczne. Czym jest ten lek?

Jeśli torysi wygrają kolejne wybory i porządzą całą kadencję, będą u władzy 19 lat. Najdłużej od początku XIX wieku.

Co zrobi premier Wielkiej Brytanii Boris Johnson?

Oto co musicie wiedzieć o ostatniej szansie tej generacji na szkocką niepodległość (DRAMATYZOWANE).

Zanim Szkocja zdecyduje, czy odłączyć się od Zjednoczonego Królestwa, musi mieć gwarancję, że jako suwerenny kraj zostanie przyjęta do europejskiej wspólnoty.

To prawda, że aby znaleźć pracę, trzeba jej szukać. Jeśli jednak pracy po prostu dla ciebie nie ma, to jak nazwać system, który mimo to zmusza cię do jej szukania?

Nie pytaj, kto wzniecił ogień. Zapytaj, kto wzniósł stos.

Kto teraz będzie starał się zachować popularność monarchii, która ma nierówność rasową i klasową wpisane w swoją strukturę?

Państwo, które zostawia rynek na pastwę losu, nie ma szans, by stworzyć gospodarkę na miarę potrzeb XXI wieku.

Mówimy sobie: „uważaj po drodze”, „wyślij SMS-a, kiedy dotrzesz do domu”. I drżymy, gdy ten SMS nie przychodzi.

Podsumowując zeszły rok, umieściłam „Jesień” Ali Smith w siódemce powieści, które mnie szczególnie zainteresowały. Po „Zimie” nie mogę doczekać się wiosny. Nie tylko w literaturze.

Biedne, odizolowane, skazane na rozpad. Tak postrzegane jest Zjednoczone Królestwo po „wyswobodzeniu się” z objęć Unii Europejskiej.

Ani pandemia, ani bieda i niepewność – nic nie mogło powstrzymać Wielkiej Brytanii przed skokiem bez spadochronu, gdy w starciu dwóch odmian kapitalizmu wygrała ta bardziej bezwzględna.

W ekstradycji Assange’a chodzi tylko o to, by twórca WikiLeaks już nigdy niczego nie opublikował – mówi Janis Warufakis.

W tym roku Święty Mikołaj zostawił pod choinką 1246 stron porozumienia pomiędzy Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem. To podwójny prezent. …

Czy panika, którą obserwujemy w mediach, jest uzasadniona? Rozmowa z Emilią Skirmuntt, wirusolożką ewolucyjną z Uniwersytetu w Oksfordzie.

Brexit jeszcze faktycznie się nie dokonał, ale jego skutki już teraz powinny odstraszyć innych potencjalnych „exitowców”.

Konserwacja znalazła się na celowniku ruchów zmiany społecznej. I słusznie – ze wszystkich obszarów związanych z kulturą materialną konserwacja jest prawdopodobnie najbardziej scjentystyczna, biała i wypełniona klasą średnią.

Logo Strajku Kobiet jest wszędzie. Niedawno ozdobiło najważniejsze budynki brytyjskiej stolicy.

W czwartym sezonie „The Crown” widzimy, jak po monarchię idą dwie nowe siły: Thatcherowski turbokapitalizm i towarzysząca mu nowa, celebrycka kultura całodobowego telewizyjnego spektaklu.

Outsourcing testów na COVID-19 do sektora prywatnego stwarza więcej problemów, niż ich rozwiązuje. Piszą Mariana Mazzucato i Anthony Costello.

Uzależnieni od opiatów w Glasgow i Middlesbrough dostaną heroinę. Pomysł popiera lokalna policja.

Rozmawiamy z Sonią Nowak – Polką, która w brytyjskim sądzie wywalczyła prawa pracownicze dla siebie i innych striptizerek.

W takt kryzysów w negocjacjach między Wielką Brytanią i Unią Europejską można by regulować zegarki.

Oskarżenie założyciela WikiLeaks o szpiegostwo za publikację dokumentów przekazanych przez sygnalistkę jest bezpośrednim uderzeniem w pracę dziennikarzy śledczych.

UE nie musi pozostać technologicznie uzależniona od USA i Chin. Ale jeszcze nie doszła do porozumienia, co „suwerenność technologiczna” miałaby właściwie znaczyć.

Niemal połowa państwowych środków przeznaczonych na pomoc w kryzysie ląduje w kieszeniach rentierów – właścicieli nieruchomości i banków.

„Władze w Warszawie zorganizowały nam nie wybory, tylko produkt wyboropodobny, który – by był jadalny – obywatele muszą doprawić sobie sami”.

Historie propagowane przez kolejne rządy, zwłaszcza dotyczące stosunków pomiędzy Zjednoczonym Królestwem i innymi narodami, to długi ciąg wierutnych kłamstw.

Czekam na taką reformę polityki narkotykowej, która na pierwszym miejscu postawi życie i zdrowie ludzi.

Fakt, że nikt w Polsce nie burzy pomników, świadczy o relatywnie spokojnych nastrojach polskiego społeczeństwa. Ale jednocześnie świadczy o politycznym marazmie.

W obliczu kryzysu schyłkowe mocarstwa podejmują fatalne decyzje. Wielka Brytania jest od takiej decyzji o krok, ale nie tylko ona poniesie jej konsekwencje.

Doradcy premiera Wielkiej Brytanii zdawali sobie sprawę ze skali zagrożenia, ale z niejasnego powodu zwlekali z przekazaniem mu odpowiednich wskazówek.

Populistyczna prawica wytwarza rozczarowanie polityką: poczucie, że „wszyscy kłamią”, „nic się nie da zrobić” i tylko silny przywódca może ogarnąć cały ten bałagan.

Czy nowy minister skarbu Wielkiej Brytanii idzie w ślady Johna Maynarda Keynesa? Robert Skidelsky ma wątpliwości.

Dla trzech milionów dzieci na Wyspach szkoła jest jedynym miejscem, gdzie można się przyzwoicie najeść.

To też kwarantanna, ale od zdrowego rozsądku.

Wbrew słynnym słowom Theresy May „brexit” na razie wcale nie znaczy „brexit”.

Mając do wyboru federację lub dezintegrację, unijni decydenci pokazali, że wolą kurs na katastrofę.

Czas się pożegnać z mrzonką, że Europa w kryzysie zawsze się jednoczy, jakby pod wpływem jakiegoś prawa fizyki.

Mają dość feministek, imigrantów i karierowiczek. Bliżej im do białych suprematystów.

Rozdział „europejskiej Brytanii” wydaje się zamknięty. Co dalej? Czym będzie Zjednoczone Królestwo?

Współcześni Brytyjczycy żyjący w biedzie są w gorszej kondycji zdrowotnej niż ich zamożniejsi rodacy i… ubodzy przodkowie urodzeni 100 lat temu.

Rząd Jej Królewskiej Mości w potrzebie, a tak się składa, że mamy w Polsce odpowiednich kandydatów.

Klęska Corbyna jest klęską pewnego zyskującego w ostatnich latach popularność pomysłu na lewicowość. Wnioski z tej klęski powinna wyciągnąć także polska lewica.

Gdyby na Wyspach stosowano ordynację proporcjonalną, jak w niemal całej kontynentalnej Europie, Brytyjczycy szykowaliby się właśnie do drugiego referendum i pozostaliby w Unii.

Wywiad księcia Andrzeja dla BBC oglądałem z przerażeniem, serial na Netfliksie z fascynacją, choć pokazują dokładnie to samo – ludzi zaślepionych swoim uprzywilejowaniem.

Boris Johnson naprawdę nie miał z kim przegrać. Wyniki brytyjskich wyborów komentuje Krzysztof Juruś.

Komentujemy wyniki wyborów w Wielkiej Brytanii.

Angielski nacjonalizm spuszczony ze smyczy przez brexit to nie to samo, co nacjonalizm hiszpański wywołany kryzysem katalońskim. Jeszcze nie.

Im dłużej ogląda się dystopijną wizję przyszłości przedstawioną w serialu „Years and Years”, tym mniej nierealna się wydaje. Za to coraz bardziej przerażająca.

Kryzys anglo-amerykańskiej demokracji.

Corbyn próbował utrzymać jedność zwaśnionych obozów Partii Pracy – popierającego Brexit i sprzeciwiającego się mu – szukając honorowego kompromisu.

Wśród powołanych przez Borisa Johnsona ministrów są najtwardsi zwolennicy brexitu i neothatcheryści.

Boris Johnson już wie, co zrobić, by odebrać Wielkiej Brytanii jakiekolwiek wpływy i znaczenie na arenie międzynarodowej – pisze były premier Gordon Brown.

Od referendum nad brexitem minęły trzy lata, a Wielka Brytania nadal nie wie, jak z Unii wyjść ani co będzie dalej.

– Jest wielce prawdopodobne, że Boris Johnson zostanie nowym premierem Zjednoczonego Królestwa. Jeśli tak się stanie, to może być także ostatnim – pisze Dawn Foster.

Oto sześć powodów, dlaczego brytyjski sabotaż instytucji UE się nie uda.

Groźbę twardego Brexitu można oddalić: wystarczy uchylić termin przyjęcia umowy.

Wiele się mówi o sławnych sufrażystkach z uprzywilejowanych klas społecznych, a odważne kobiety z kopalnianych dołów, fabryk i slumsów często bywały wymazywane z historii.

Między groteską a paradokumentem, film „Brexit: The Uncivil War” próbuje pokazać, jak technologia zapanowała nad polityką.

Kiedy niezadowolenie jest tak silne, jak w dzisiejszej Wielkiej Brytanii, najlepszą opcją jest maksimum demokracji.

W sprawie wojny w Iraku i w sprawie polityki zaciskania pasa Partia Pracy stawała po złej stronie barykady. Czy powtórzy ten błąd w sprawie Brexitu?

Nie ma zgody wśród zwolenników Brexitu, nie ma zgody wśród przeciwników. Kiedy to się wreszcie skończy?

Janis Warufakis i DiEM25 apelują o przesunięcie terminu wyjścia Wielkiej Brytanii z UE o rok.

Brytyjski rząd pogratulował sobie skutecznej walki z dopalaczami. Problem w tym, że nie ma się z czego cieszyć. A jak sytuacja wygląda w Polsce?

Decyzja brytyjskiego społeczeństwa o wyjściu z Unii nie była racjonalna. Ale Brexit musi taki być.

Skąd wziąć pieniądze na transformację klimatyczną? Z banków, metodą „perswazji kredytowej”.

Wielka Brytania na wyjściu z UE może wyjść albo bardzo źle, albo katastrofalnie. Gdzie jest Partia Pracy i Jeremy Corbyn?

W ciągu 42 lat członkostwa w Unii Europejskiej Brytyjczycy pozostawali niezręcznym, eurosceptycznym partnerem.

Brytyjskie Home Office nie zignoruje tak potężnego skandalu, jakim jest otwarte wspieranie przez ambasadę obcego państwa środowisk ekstremistycznych.

Czy uprzedzenia na przykład wobec Polaków to rasizm, czy jednak niechęć do imigrantów, a może kwestia klasowa?

Życie rodziny królewskiej stało się czymś w rodzaju reality show odgrywanego przed oczami światowej opinii publicznej. Sobotni ślub księcia Harry’ego i telewizyjnej aktorki Meghan Markle to spektakularny finał kolejnego sezonu.

Jak nacjonaliści z Polski odnajdują się wśród nacjonalistów brytyjskich?

Biali są tak przyzwyczajeni do oglądania własnego odbicia we wszystkich wyobrażeniach ludzkości w każdej epoce, że zauważają je dopiero, gdy zostanie im sprzątnięte sprzed nosa.

W związku z atakiem chemicznym na Siergieja Skripala kolejne państwa decydują się na wydalenie rosyjskich dyplomatów. Komentarz Piotra Łukasiewicza.

Jaka powinna być polityczna odpowiedź Zachodu na rosyjskie skrytobójstwa, porwania i wojnę wywiadowczą?

Twierdzenia byłego agenta wywiadu Jána Sarkocego o celowej współpracy Jeremy’ego Corbyna z komunistyczną służbą bezpieczeństwa to nonsens.

Jeremy Corbyn musi odrzucić szaleństwo Brexitu i dążyć do trwałego porozumienia z Unią, a może nawet powrotu Wielkiej Brytanii do zreformowanej Wspólnoty.

Elity brną w teorie spiskowe, a prawda o sukcesie populistów jest znacznie banalniejsza.

Polki w Angli często funkcjonują zamknięte między polską szkołą, polską telewizją, a polskim sklepem. Dla nich to robię – mówi Paulina Palian, artystka, założycielka fejsbukowej grupy Babski Londyn.

Polityka austerity kosztowała nas setki tysięcy ofiar i stabilność Europy.

Przyznał to Żiżek w książce „Against the Double Blackmail”, musi zauważyć też lewica, jeśli chce znów wygrywać wybory.

Mówią o sobie, że są polityczni i inspirują się punkiem. Ale czy to wyraz prawdziwego oporu, czy tylko ryzykowny pomysł na milion lajków?

Założycielka antyfaszystowskiego klubu sportowego w Londynie opowiada o seksizmie, samoobronie i o tym, dlaczego polityka potrzebuje więcej naszego potu.

Sprawdziliśmy, jak (nie)zmienny jest medialny stereotyp o Wschodzie.

Skojarzenia z World Trade Center były oczywiste: porażający obraz płonącej wieży, biegnący na pomoc strażacy, ludzie skaczący z okien. Zabrakło tylko terrorysty.

„Żadna umowa jest lepsza niż zła umowa”? Taka strategia nie tylko podminowuje proces negocjacji brexitowych, ale jest po prostu kłamstwem.

Teraz to Jeremy Corbyn i jego ekipa muszą dowieść, że są naprawdę inni od reszty i będą trwale mówić głosem oburzonych.

Theresa May, choć jej partia zdobyła najwięcej głosów, jest wielką przegraną tych wyborów. Corbyn, choć jego partia zajęła drugie miejsce, został ich wielkim zwycięzcą.

Wybory, które miały być jedynie taktycznym wzmocnieniem konserwatystów, okazały się realną polityczną walką.

Miło wyobrażać sobie problemy, z jakimi mierzyłaby się centrolewicowa koalicja, ale to myślenie życzeniowe.

Rok temu Wielka Brytania wyruszyła na wojnę z dopalaczami. Efekty są dość opłakane (i nie chodzi nam tylko o Brexit).

„Ta buta i chamstwo brytyjskich elit nie zostaną szybko zapomniane”.

Jak uniknąć radykalnie prawicowego odchylenia Wielkiej Brytanii?

Co może zaoferować Polska wychodzącej z Unii Europejskiej Wielkiej Brytanii? Figę z makiem.

Nie ma łatwych, technicznych, policyjnych rozwiązań na terror w tej formie, jaką poznaliśmy w Nicei czy Londynie. Komentarz Jakuba Majmurka.

Theresa May zapowiedziała, że uruchomi artykuł 50. 15 marca tego roku. Co to oznacza dla trzech i pół miliona imigrantów z krajów UE?

Raport o wojnie sprzed lat jest druzgocący dla premiera Wielkiej Brytanii. Kiedy my rozliczymy polskich polityków?

Tony Blair to świnia i hipokryta, podobnie jak George W. Bush. Ale to ciągle nie powód do lewicowej satysfakcji.

O smutnym końcu uśmiechu Nigela Farage’a.

Myśleliście, że Brexit to frajerstwo? To przeczytajcie o nowym prawie narkotykowym w UK.

Doświadczyliśmy typowego efektu „czarnego łabędzia”.

Czyli dlaczego Brytoli musi zaboleć (wg Niemców).

Związki zawodowe popierają głosowanie za pozostaniem w Unii.

Polityka zbudowana na kłamstwie nie jest specjalnością „młodych demokracji na peryferiach”, choć niszczy je szybciej niż „dojrzałe demokracje w centrum”.

Trzech liderów największych brytyjskich partii najchętniej zakłada granatowe swetry na jasnoniebieskie koszule. Przypadek?

W Szkocji, Ukrainie, Hiszpanii i wszędzie na świecie wspólnoty poszukują swojej formy politycznego istnienia, powoli krusząc globalny ład. 

Nie ulega wątpliwości, że Żelazna Dama była najbardziej znienawidzoną przez twórców kultury demokratyczną polityczką końca XX wieku.