Donald Trump

Dla Trumpa i Netanjahu permanentna wojna to droga do trwałego pokoju. Według słoweńskiego filozofa to błąd – by zaprowadzić pokój, musimy nauczyć się żyć w zagrożeniu wojną.

Polska MAGA-prawica opłakuje Charliego Kirka, jakby chodziło o kogoś im bliskiego i wielkiej miary rodaka, ale jeszcze bardziej niebezpieczne jest to, co stoi za całym tym kultem Trumpa i trumpizmu. Tomasz Sakiewicz podpowiada: tworzenie „strefy wolności dla amerykańskiego biznesu”.

Od 2000 roku liczba osadzonych białych wzrosła o 41 proc., a osadzonych Afroamerykanów spadła o 21 proc.; populacja więźniów staje się coraz bardziej biała. W czasie, gdy poza murami kwestia rasowa stanowiła palący problemem, w więzieniach ubywało czarnych i przybywało białych.

Trumpiści od dawna planowali użyć prezydenckiej władzy do zemsty na przeciwnikach i pacyfikacji punktów oporu w społeczeństwie. Mord na Kirku dostarcza do tego doskonałego pretekstu.

Opowieści o „wolnym rynku”, „antykorporacjonizmie”, „wolności słowa” były i są narzędziami zdobywania władzy, a nie jakimś realnym planem, który mieli zamiar wdrażać prawicowcy. To wszystko była od początku blaga.

Dla USA odłączenie się od rosyjskich surowców było zmianą kosmetyczną, dla UE był to kopernikański przewrót w energetyce, którego dokonano w zaledwie niespełna rok od wybuchu wojny.

Pomijając to, jak troglodyckie jest sprowadzanie całego konserwatyzmu do walki z woke-lewactwem, polska prawica popełniła dwa podstawowe błędy.

Kolejki do inwestowania w USA może nie być, a finalnie ulokują tam fabryki tylko ci, na których Trump zwyczajnie do tego przymusi.