Mamy dość odbierania nam prawa do legalnego wyboru i samodzielnego planowania naszego życia.
Od wprowadzenia w 1993 roku ustawy antyaborcyjnej rozpoczął się w Polsce proces przymusowego rodzenia. W świetle prawa zabieg usuwania ciąży po zmianach z 1997 roku jest legalny i dokonywany przez lekarza gdy:
1. ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej (bez ograniczeń ze względu na wiek płodu),
2. badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu, albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu (do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej),
3. zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego (do 12 tygodni od początku ciąży).
W rzeczywistości jednak nawet w powyższych przypadkach kobiety mają problemy z egzekwowaniem przysługujących im praw. Nawet z dokumentem stwierdzającym możliwość wykonania aborcji nie jest łatwo jej dokonać, a często jest to niemożliwe.
Restrykcyjne prawo spowodowało jedynie wzrost podziemia aborcyjnego, gdyż mimo przepisów prawnych nikt i nic nie powstrzyma kobiet przed decydowaniem o siebie, a więc usuwaniem niechcianej ciąży bez względu na to jak, gdzie i jakie konsekwencje są z tym związane.
Wprowadzenie zakazu (z trzema wyjątkami), brak edukacji seksualnej i powszechnego dostępu do środków antykoncepcyjnych naraża jedynie zdrowie fizyczne i psychiczne kobiet, a mężczyzn zwalnia od odpowiedzialności.
Sprzeciwiamy się więc ingerencji państwa w nasze życie i traktowania nas jak trybiki w maszynie produkcyjnej poprzez egzekwowanie przymusowego rodzenia. Mówimy w imieniu kobiet i mężczyzn, gdyż zarówno kobiety, jak i mężczyźni mają prawo do świadomego wyboru związanego z podjęciem aktywności seksualnej, planowania rodziny, a także wsparcia ze strony państwa w realizacji własnych postanowień. Negowane w Polsce prawa reprodukcyjne dotyczą w równym stopniu kobiet i mężczyzn, gdyż każdy i każda z nas ma prawo do:
– rzetelnej merytorycznie edukacji seksualnej, a więc do wiedzy na temat ludzkiej seksualności, ochrony zdrowia seksualnego, metod kontroli narodzin i ich skuteczności, szacunku i zgody w relacjach seksualnych, a także wspólnej odpowiedzialności kobiet i mężczyzn za podjętą aktywność seksualną;
– powszechnie dostępnej antykoncepcji (w tym sterylizacji), a więc do wsparcia w decyzji o nieposiadaniu dzieci, tak długo, jak tylko tego chcemy lub stałego pozbawienia się tej możliwości w sytuacji według nas tego wymagającej;
– diagnostyki prenatalnej, a więc prawa do wiedzy na temat stanu zdrowia płodu oraz konsekwencji zmian rozwojowych (zdrowie płodu po narodzinach w sposób znaczący wpływa na życie kobiet i mężczyzn, zatem nie można pozbawiać nas prawa do przygotowania się na przyjęcie chorego dziecka lub decyzji o usunięciu ciąży);
– przerywania ciąży, a więc legalnego i dostępnego zabiegu w państwowych szpitalach, w warunkach nienarażających życie i zdrowie kobiety, a przede wszystkim prawa do świadomego rodzicielstwa, czyli wolnego wyboru kobiet i mężczyzn w kwestii posiadania potomstwa;
– opieki okołoporodowej, a więc warunków niezagrażających zdrowiu fizycznemu i psychicznemu kobiet, a także chroniących noworodki przed urazami w trakcie porodu. Jest to prawo dotyczące zarówno kobiet, jak i mężczyzn, pełniących role ojców dbających o zdrowie swoich partnerek i ich wspólnych dzieci;
– sztucznego wspomagania rozrodu (w tym zapłodnienia in vitro) w sytuacjach podjęcia decyzji o posiadaniu potomstwa, a z różnych powodów braku możliwości realizacji tego pragnienia;
Mówiąc więc o opresji, mamy na myśli łamanie praw reprodukcyjnych każdej i każdego z nas. Mamy dość odbierania nam prawa do legalnego wyboru i samodzielnego planowania naszego życia. Mamy dość sankcjonowanego przez państwo przymusowego procesu produkcji nowych pokoleń Polaków i Polek bez względu na konsekwencje ponoszone przez indywidualne osoby, a także unikania odpowiedzialności za losy kobiet, mężczyzn, a także noworodków.
Jeśli chcesz odzyskać prawo do decydowania o sobie dla siebie i innych, przyjdź 8 marca na Manifę!
Spotykamy się na Półwiejskiej 32 przed Starym Browarem o godz. 13.00
***
Łódź: Kobiety wszystkich umów – łączcie się!
Wrocław: Manifa przeciwko przemocy władzy
Manifa w Trójmieście: Solidarność? 21 lat zakazu aborcji
Do niedzieli w Dzienniku Opinii zaproszenia do kolejnych manifowych miast: Wrocławia, Łodzi, Koszalina, Warszawy i innych. Jeśli chcesz zamieścić informacje o manifie w Twoim mieście, wyślij nam je nam na adres manifa@krytykapolityczna.pl.
