„Kuracjuszki z Interno”

12-13 grudnia, środa-czwartek, 19.30
miejsce: Teatr Powszechny / Warszawa, ul. Zamojskiego 20

Wydarzenie towarzyszy modułowi „Teatr Empatii”, realizowanemu w ramach Studium Kultury Społecznej.

Teatralny projekt artystyczno-badawczy Stowarzyszenia Pedagogów Teatru. Punktem wyjścia jest historia obozu internowania dla kobiet w Gołdapi w roku 1982.

W styczniu 1982 roku pierwszy transport kobiet – zaangażowanych działaczek „Solidarności”, aktywistek społecznych – trafił do obozu odosobnienia zorganizowanego w Ośrodku Wczasowym Pracowników Prasy, Książki, Radia i Telewizji w Gołdapi. Wiezione w tzw. „sukach”, ściśnięte i wyziębione, bez możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb, bez wiedzy o tym, co się z nimi stanie, ani kiedy wrócą do swoich domów, za to w poczuciu upokorzenia, poddane presji i przemocy zarówno fizycznej, jak i symbolicznej, odbywały nagłą, nieplanowaną podróż w nieznanym kierunku.

Wywłaszczone nie tylko ze swojej publicznej roli, ale też w pewnym sensie ze swoich ciał i tożsamości, z poczucia sprawstwa oraz możliwości decydowania o codzienności, umieszczone zostały w kuriozalnym obozie przypominającym po części sanatorium, po części ogród zoologiczny z okazami egzotycznych zwierząt, w końcu zaś: więzienie polityczne. Przez kolejne tygodnie i miesiące internowane poddawane były swoistej „kuracji”, której niezbędność orzeczona została przez władzę, w opresyjnym, a zarazem protekcjonalnym geście. Nadzór i karcenie – by przywołać kluczowe dla Michela Foucaulta kategorie – miały iść w parze z wyrafinowanymi próbami represjonowania i wychowywania działaczek. Główną strategią stosowaną wobec internowanych było przekierowanie ich uwagi na ekskluzywne wygody, w oparciu o które zostało zorganizowane codzienne życie w Gołdapi, a także redukowanie ich tożsamości do wzorców stereotypowo wiązanych z kobiecością.

W pogłębionym procesie twórczym interdyscyplinarny zespół złożony z realizatorek-artystek oraz trzynastu performerek-aktywistek wspólnie bada historię gołdapskiej społeczności i szuka języka reprezentacji, adekwatnego do opowiedzenia o swoim spotkaniu z tą historią.

W toku wspólnych dyskusji, improwizacji, kwerendy, prac dramaturgicznych, a także spotkania z byłymi internowanymi, przygotowują czytanie/działanie performatywne, w którym przedstawią swoją opowieść o oporze, aktywizmie, tworzeniu społeczności i walce.

„Kuracjuszki z Interno” to niezwykłe doświadczenie na styku sztuki i aktywizmu, inspirowane jedną z najbardziej nieoczywistych historii polskiej opozycji.

www.kuracjuszki.pl

Po pokazie 13 grudnia, o godz. 21.00, odbędzie się panel z twórczyniami i byłymi internowanymi. W panelu weźmie udział 8 byłych internowanych i performerek. Panel będzie rejestrowany.