Otwarte właśnie 7. Biennale Sztuki Współczesnej pod hasłem „Forget Fear” uderza jak cios między oczy – Monika Małkowska w "Rzeczpospolitej". Zobaczymy sytuacje skrajnie niekomfortowe, stawiające widza wobec konfliktu nie do rozwiązania, i na pewno niedostarczające przyjemnej rozrywki – Dorota Jarecka w "Gazecie Wyborczej".
7 Biennnale berlińskie zaprosiło Macieja Mieleckiego oraz grupę
rekonstrukcyjną do przedstawienia bitwy o Berlin z 1945 roku.
Rekonstrukcja będzie miała miejsce w publicznej przestrzeni Warszawy
(13 maja) i Berlina
(29 kwietnia).
W ramach 7. Berlin Biennale zapraszamy na cykl debat i koncertów MusicAction w Berlinie i Warszawie. Sławek Belina, Ray Dickaty, Jan Jelinek, Gloria Viagra, Marcin Masecki, Raphael Rogiński, Candelaria Saenz Valiente, Kamil Szuszkiewicz, Jozef van Wissem, Sławomir Wojciechowski. Wkrótce także specjalne wydanie pisma "Krytyka Polityczna".
27 kwietnia 2012 w Berlinie otwiera się 7 Berlińskie Biennale Sztuki Współczesnej. O swojej strategii tworzenia Biennale pisze jego kurator Artur Żmijewski, redaktor artystyczny Krytyki Politycznej. Czy Biennale zmieni się w Biennale Współczesnej Polityki?
Przekształcenie Studiów i Wytwórni Filmowych w Państwowe Instytucje Kultury to decyzja bardzo ważna. Dlaczego nie dyskutujemy, na jakich zasadach powinny od teraz funkcjonować? Z Sebastianem Buttnym i Justyną Tafel ze Stowarzyszenia Film 1, 2 rozmawia Jakub Majmurek.
Od ostatniego lata nowe ruchy społeczne spotykają się ze „starymi” organizacjami. Do tej pory rzadko ze sobą współgrały.
Teraz – połączeni wspólnymi celami – powinniśmy działać wspólnie. List do ruchu Occupy i organizacji politycznych podpisany przez kolektyw
ESC (Włochy), Occupy Genewa (Szwajcaria) i Krytykę Polityczną.
Matka i córka – tu jest wciąż dziura. Pozostają w rozdzieleniu, w pęknięciu. Dwie narracje, które się nigdy nie spotkają. O włoskich szpilkach Magdaleny Tulli pisze Marta Konarzewska.
Zapraszamy na spotkania o książkach w Dyskusyjnym Klubie Czytelniczym KP – kolejne już w sobotę, 21 kwietnia, o godz. 16.00.
Czy Stawka większa niż śmierć Patryka Vegi to tylko sprawnie zrealizowane kino sensacyjne grające na nostalgii za znanymi bohaterami? O Klossie, któremu nie do końca podoba się socjalistyczna ojczyzna i który prawie został bohaterem polskich Bękartów wojny, pisze Jakub Majmurek.
W dwóch parafiach zbierają podpisy pod apelem o zdjęcie spektaklu. Protestuje sponsor teatru. Kilku oburzonych widzów przysłało listy. Nieskończona historia Uli Kijak obraża ich uczucia religijne. Po protestach dyrektorzy zabrzańskiego Teatru Nowego zażądali od reżyserki po protestach zmian w przedstawieniu. Tekst Witolda Mrozka
Przyznanie takim filmom jak Wyjazd integracyjny nagrody dla najgorszej wtopy roku, czy uznanie, że występ Jana Frycza w tym dziele był „poniżej godności” do debaty o rzeczywistym stanie polskiego kina wnosi równie niewiele jak nagrodzenie Orłami Róży czy W ciemności. Tekst Jakuba Majmurka.
Choć to historia III RP z lat 1989–1995, próżno szukać tu „zdrady w Magdalence” i „nocnej zmiany”. Znajdziemy za to wiele tez idących wbrew utartym sądom.
W Warszawie mamy funkcjonujące osobno opowieści o Warszawie żydowskiej, osobno o Warszawie np. powstańczej. W „Festung Warschau” starałam się uniknąć tej strategii.
