Seminarium Zespołu Badań Praktyk Późnej Nowoczesności.
Uniwersytet Krytyczny | Muzyka i wizualność w czasach popkultury, vol 4: PRL, lata 80. | Sugarmani PRL-u (m.in. Drupi, Budgie, Camel, Leonard Cohen, Sal Solo)
Prowadzenie: Zespół Badań Praktyk Późnej Nowoczesności (Natalia Grądzka, Antoni Michnik, Klaudia Rachubińska, Xawery Stańczyk)
4 lutego, wtorek, godz. 19.00
Krytyka Polityczna, ul. Foksal 16, II p., Warszawa
Na jakie potrzeby odpowiadali „Sugarmani PRL-u” (tacy jak Drupi, Budgie, Camel, Leonard Cohen, Sal Solo itp.)? Co spowodowało, że to ci konkretni wykonawcy zrobili karierę w Polsce, a inni byli nieznani bądź zapomniani?
____
W szerszym, czteroosobowym gronie, pragniemy w tym roku poszerzyć formułę wykładów i zaprosić bezpośrednio do rozmowy o muzyce popularnej i wizualności. W tym celu proponujemy jako temat konkretny czas i konkretne miejsce – Polskę lat 80.
Zapraszamy na cykl naprzemiennych wykładów w ramach Uniwersytetu Krytycznego oraz otwartych seminariów Instytutu Studiów Zaawansowanych, na temat tego jak brzmiała i wyglądała muzyka popularna ostatniej dekady PRL-u oraz jakie miało to społeczne konsekwencje. Na wykładach będziemy przedstawiać nasze interpretacje różnych aspektów muzyki popularnej lat 80-tych w Polsce, natomiast podczas seminariów mamy nadzieję poddać je wspólnej, pogłębionej, krytycznej analizie wychodząc od szeregu tekstów teoretycznych.
Natalia Grądzka – doktorantka w Zakładzie Filmu i Kultury Wizualnej Instytu Kultury Polskiej UW, absolwentka UW, L’Université Paris-IV Sorbonne i Collegium Civitas. Połowa duetu djskiego Miłość na Melanżu grającego na imprezach piosenki z lat 80.
Antoni Michnik – historyk kultury, absolwent Instytutu Historii Sztuki UW, student Kolegium MISH UW. Członek-założyciel Grupy ETC, współpracownik Stowarzyszenia im. Stanisława Brzozowskiego. Publikował między innymi w „Zeszytach Literackich”, „Kwartalniku Filmowym”, „Kontekstach”, „Glissandzie”. Zajmuje się przede wszystkim kręgiem kultury niemieckiej oraz związkami muzyki z wizualnością (muzyką popularną, awangardami, kinem).
Klaudia Rachubińska – absolwentka Wydziału Psychologii UW, doktorantka Instytutu Kultury Polskiej UW, członkini Grupy ETC; zajmuje się problematyką ciała w kulturze, strategiami wizualnego konstruowania tożsamości, psychoanalizą kultury, myślą feministyczną drugiej i trzeciej fali. Do jej zainteresowań należą także związki między muzyką a wizualnością, intermedialność w sztuce współczesnej, performance i sztuki performatywne oraz działania neoawangardowego ruchu Fluxus.
Xawery Stańczyk – doktorant w Instytucie Kultury Polskiej UW, gdzie przygotowuje rozprawę na temat kultury alternatywnej w Polsce w latach 1978-1996. Ukończył kulturoznawstwo w Instytucie Kultury Polskiej UW i socjologię w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW, w ramach programu MOST studiował też filmoznawstwo w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ. Interesuje się kulturą alternatywną, ruchami społecznymi, sztuką współczesną i przestrzenią miejską; społecznik, członek stowarzyszenia Miasto Moje A W Nim. W latach 2010-2012 członek redakcji „Res Publiki Nowej”, publikował m.in. w „Kulturze Współczesnej”, „Arteonie”, „Res Publice Nowej”, „op. cit.,”, „Barbarzyńcy”, „Didaskaliach”, „Lampie”, „Kulturze Liberalnej”, „Wyspie” „Przekroju” oraz w tomach zbiorowych. Ostatnio nakładem wydawnictwa Lampa i Iskra Boża ukazał się jego tomik poetyckiSkarb piratów.
