Majmurek: Duda mnie przekonał. Żeby zagłosować przeciw niemu

Nie mamy pięciu lat, żeby znowu bronić liberalnego minimum.

Stając w prawdzie powiem, że Andrzej Duda mnie jednak przekonał. Żeby zagłosować przeciw niemu.

Od początku mieliśmy wybór między usypiającą, nieinspirującą miernością a różnymi odcieniami szaleństwa. W niedzielę wybiorę mierność, choć będzie to wybór równie przyjemny jak wyrywanie zębów bez znieczulania. Ale czasem i ekstrakcja zęba to dla organizmu konieczność.

W ciągu najbliższych pięciu lat obecny model rozwojowy dobije kresu. Kończą się zasoby średniego rozwoju, kończą fundusze z Unii. Sama UE przeżywa swój największy kryzys, możliwe, że najbliższych pięciu lat albo nie przetrwa, albo przetrwa w zupełnie innej formie. Nie wiadomo, czy euro przetrwa jako projekt. W regionie agresywnie imperialną politykę prowadzi Moskwa.

Najbliższe pięć lat to powinien być czas dyskusji nad tymi problemami. Nad nową polityką rozwoju. Nad budową nowego przemysłu, który będzie kołem zamachowym polskiego wzrostu i źródłem dobrych miejsc pracy, miejscem budowy prawdziwej klasy średniej. Dyskusji nad aktywizacją istniejących w Polsce zasobów ludzkich i ich wzmacnianiem. Nad kształtem instytucji opiekuńczych, nad ich reformą uwzględniającą prekaryzację pracy i jej stopniowe zastępowanie przez maszyny. Nad polityką mieszkaniową i tym, jak gospodarujemy przestrzenią miejską. Wreszcie nad polskim pomysłem na Europę i bezpieczeństwo naszego regionu.

W tej dyskusji swoją prawdziwą propozycję będzie w stanie przedstawić lewica. Prawdziwie socjalny rząd musi mieć pomysł na całość rozwoju, bo bez wypracowania takiego całościowego modelu to, czy emeryci popracują dwa lata dłużej czy krócej, jest w zasadzie bez znaczenia. Ważniejsze są inne dylematy: co z KRUS-em, jak uczynić stawkę ZUS progresywną czy wprowadzić w Polsce emeryturę obywatelską.

Rządy PiS gwarantują, że zamiast rozmawiać o tym wszystkim, będziemy się spierać znów o liberalne minimum. Kaczyński nie jest przy tym nawet Orbanem, jego autorytaryzm nie będzie się łączył z mniej lub bardziej sensownymi rozwiązaniami społecznymi (deglomeracja) i ekonomicznymi.

Dużo bogoojczyźnianej retoryki, wymachiwanie szabelką służb. Plus nieporadna polityka wobec wielkiego kapitału. Pamiętamy przecież lata 2005–2007.

Nie chcę też PiS-u u steru polityki zagranicznej – nie w tych czasach. Naprawdę stąpamy po cienkim lodzie, nie potrzebujemy władzy, która osąd w kwestiach geopolitycznych miesza z poczuciem osobistej krzywdy i chęcią zemsty.

Prezydent ma przede wszystkim funkcję reprezentacyjną. Ma też wpływ na debatę publiczną, na to, jaki język w niej dominuje. Ostatnia prosta kampanii Andrzeja Dudy pokazała, że będzie to zły wpływ. Pytanie o Jedwabne podczas telewizyjnej debaty, bzdury o walce ze zniesławianiem narodu polskiego, obrona „polskich zwyczajów” przed konwencją antyprzemocową, rasistowskie podejście do kwestii migrantów (trzeba przyjmować tylko tych „bliskich nam kulturowo”) – to wszystko składa się na język, którego polska debata publiczna nie potrzebuje. Szkoda tracić pięć lat na polemikę z nim.

***

DZIENNIK OPINII O WYBORACH PREZYDENCKICH

Barbara Nowacka: Więcej waleczności, lewico!

Michał Syska: Walczą ze sobą dwa oportunistyczne obozy władzy

Agnieszka Holland: Zwycięstwo Dudy w niczym nie pomoże lewicy

Kinga Dunin: Karaboska kulturkampf

Andrzej Halicki: Wyborcy Kukiza odrzucają patologie polskiej polityki partyjnej

Justyna Drath: Miał pan mój głos, panie Andrzeju

Jakub Majmurek po debacie: Kto wygrał? Powiedzmy, że Komorowski

Jaś Kapela: Komorowski, zrób coś dobrego

Barbara Nowacka: „Na razie nie jest źle”?

Ziemowit Szczerek: Wolę nakłuwać cielsko Platformy