Każde społeczeństwo ma swój rytm, więc nie zajmujmy się wymuszaniem przeprosin.
Sierakowski: Oni boją się wejść w prawdziwy spór
Jeśli Ruch Narodowy cokolwiek w Polsce zbuduje, to pójdę złożyć kwiaty na grób Dmowskiego, śpiewając „Rotę”.
Sierakowski: Kultura w stolicy jest traktowana jak zawracanie głowy
Ten sen o Warszawie przypomina reklamówkę jakiegoś banku.
Sierakowski: Właśnie o tej niewiedzy pisałem
Kto faktycznie pomylił Brześć z Berezą Kartuską, czyli kto nie wie, ale się wypowie. Odpowiedź Piaseckiemu, Machalicy i Pobożemu.
Sierakowski: Zgorzkniali polscy zwycięzcy
Skąd zgorzknienie dwóch największych wygranych w naszej historii? – pyta Sławomir Sierakowski w „GW” z 5 czerwca.
Sierakowski: Siła bezwstydnych
Konkurujemy, bo się wstydzimy, że nie mamy tego, co inni. A wspólnota rozpada się na cząstki elementarne. Wstępniak do KP 31–32 w Magazynie Świątecznym GW.
Sierakowski: Doceniam Marka Biernackiego
Marek Biernacki to konserwatysta, zarazem to polityk o diametralnie odmiennych od Gowina wyobrażeniach na temat sposobu uczestnictwa w życiu publicznym.
Sierakowski: Wspomnienie o Krzysztofie Kozłowskim
Bardzo trudno pisze się wspomnienie o kimś, kto w zachowaniu sabotował całą powagę swojego życiorysu i branej na siebie historycznej odpowiedzialności.
Niewiele oczekuję od polskiej polityki
Ona podąża za zmianami w społeczeństwie albo próbuje je blokować, a prawie nigdy ich nie inicjuje – mówi w „Rzeczpospolitej” z 15 marca Sławomir Sierakowski.
Sierakowski: Wspomnienie o Krzysztofie Michalskim
Pozostawił po sobie więcej wdzięcznych osób niż ktokolwiek. To jest dopiero pomnik!
Odwaga naiwnych
Wstęp Sławomira Sierakowskiego do „Gór Parnasu” Czesława Miłosza. Tekst ukazał się w „Gazecie Wyborczej” z 2–3 lutego.
Nie Straż, nie straż
W imieniu środowiska Krytyki Politycznej Sławomir Sierakowski odpowiada ministrowi sprawiedliwości Jarosławowi Gowinowi.
