Nawet w czasie wojny polscy funkcjonariusze traktują Ukrainki i Ukraińców z agresją i pogardą. I nikt nie ponosi za to konsekwencji.

Rośnie liczba małżeństw polsko-ukraińskich. Dla niektórych to dowód na to, że relacje Polski z Ukrainą nie są takie złe: politycy swoje, a życie swoje.

Jeśli jesteś Ukraińcem i poproszono cię o komentarz do mediów, nie ma nic głupszego niż próba bycia oryginalnym.

Ukraińcy patrzą dziś na Polskę z mieszanką wdzięczności, rozczarowania i gorzkiego humoru.

Ograniczenie wypłat 800+ uchodźcom z Ukrainy to nie ratowanie finansów publicznych. To utwierdzenie nagonki na migrantów jako głównego paliwa polskiej polityki na najbliższe lata.

Tusk dekadę temu dociskał kiboli, a dziś próbuje udowodnić sprawczość, jadąc na fali antymigranckiej histerii.

Wygląda na to, prawica i tak zwane liberalne centrum chcą dziś tego samego: utrzymania lub zwiększenia liczby migrantów wraz dalszym ograniczaniem ich praw.

W Polsce mamy tendencję do traktowania Rosji jako osobnego przypadku, tłumacząc tamtejszą politykę wyjątkową imperialną mentalnością Rosjan. Co przesłania uniwersalny mechanizm zwijania demokracji, widoczny dziś także w USA.

Formalnie w Ukrainie obowiązuje stan wojenny, który ogranicza możliwość organizowania protestów. Ale dziś, po ograniczeniu autonomii organów antykorupcyjnych, zagrożona jest nie tylko demokracja czy poparcie Zachodu, ale same wartości, o które toczy się wojna.

Polskie prawo karze za łamanie cielesnych granic kobiet i za namawianie do tego. Ale jak dotąd rosyjski „guru podrywu” Alex Lesley działa w Warszawie bez przeszkód.